#معناي_سماء»✳️تفسیر آیت الله جوادی آملی 🔅سماء» در لغت يعني آنچه مرتفع، بالاي چيز ديگر و محيط بر آن باشد.[1] طبق اين معنا جمله (وفِي السَّماءِ رِزقُكُم وما توعَدون)[2]🔸🔸 ✅بدين معناست كه روزي شما از بالا با تابش اشعّه خورشيد يا بارش باران مي آيد؛ امّا سماء در قرآن، تنها به معناي بالا نيست. بالا و پايين نسبي است: اگر كسي از كره ماه به زمين بنگرد، آن را بالاي سر خويش مي بيند و در زمين نيز كره ماه را بالاي سر خويش تصوّر مي كند. اگر روشن شود كه آسمان در اصطلاح قرآن كريم چند معنا دارد، مسائلي مانند «معراج»، «صعود اعمال طيّب» و «صعود فرشتگان و اَرواح» به آسمان، معاني خود را بهتر مي يابند؛ مثلاً در آيه شريفه (لاتُفَتَّحُ لَهُم أبوابُ السَّماء)[3]🔸🔸 🔅مراد از «سماء»، آسمان ظاهري نيست، زيرا درهاي آسمان ظاهري بر روي كافران گشوده است و رفت و آمد آن ها با سفينه هاي گوناگون نشان باز بودن آن به روي كافران است، پس آسماني مراد است كه گيرندگان وحي در آن آمد و شد دارند: (وأوحي في كُلِّ سَماءٍ أمرَها)[4] و فرشتگان وكارهاي نيك و دعا به سوي آن صعود مي كنند. آري درهاي چنين آسماني هرگز بر روي كافران گشوده نخواهد شد.[1]ـ التحقيق، ج5، ص267، «س م و». [2]ـ سوره ذاريات، آيه 22. [3]ـ سوره اعراف، آيه 40. [4]ـ سوره فصّلت، آيه 12.🔸تفسیر تسنیم جلد (16، صفحه616)💠💠💠@qoran114moballge✅🌹