#ادامه_جواب👇👇 👌علامه مجلسی در کتاب شریف بحار الانوار بابی را اختصاص داده است به احتجاجات صحابه بر خلافت وامامت امیر مومنان در برابر غاصبان خلافت 📚بحار الانوار،ج29 ص79 باب 8 👌از ابی بن کعب نقل می کند زمانی که ابوبکر داشت خطبه می خواند بلند شد وچنین احتجاج کرد: «آیا نمی دانید که پیامبر علی را برای ما چنین معرفی کرد "من کنت مولاه فهذا علی مولاه یعنی علیا ومن کنت نبیه فهذا امیره" "هرکس من مولای او هستم علی مولای اوست وهرکس من پیامبر او هستم علی امیر اوست" 📚همان مدرک،ص83 ❗️اسامه بن زید دربرابر ابوبکر چنین استدلال کرد: «تو سخن پیامبر در مورد علی در روز غدیر را چه زود فراموش کردی» 📚همان مدرک،ص92 🔶همچنین علامه مجلسی در ج28 ص175 باب 4 از بحار الانوار انبوهی از این احتجاج ها را می آورد. ❗️در کتب اهل سنت هم سخن از مخالفت صحابه با خلافت ابوبکر آمده است؛ 🔶بخاري در صحيح خود از زبان عمر بن خطاب نقل می کند که تمام انصار و نيز علی بن ابی طالب ، زبير بن عوام و تمام طرفداران آن‌ها با خلافت ابوبکر مخالف بودند: َ «تمامي انصار با ما مخالفت كردند و در سقيفه بنی ساعده جمع شدند، و نيز علی و زبير و كسانی كه همراه آن‌ها بودند، با ما مخالفت كردند» 📚صحیح بخاری،ج8 ص26 ❗️و طبری و ابن اثير در تاريخ شان نقل کرده‌اند که تمام انصار و يا بعضی از آن‌ها گفتند که ما تنها با علی بن ابی طالب بيعت مي‌کنيم: « فقالت الا نصار او بعض الانصار: لا نبايع الا علیا» 📚الكامل ج 2، ص 325 📚تاريخ الطبري ج 2 ص 443 ╭━═━⊰   🍃🌸🍃   ⊱━═━╮ @qoranketabehedayt ╰━═━⊰   🍃🌸🍃   ⊱━═━╯

#سوال من در محیطی هستم که اهل سنت زیادند ازم میپرسن چرا اسم امام علی تو قرآن نیامده چی جوابشون رو بدیم؟ ✅ #پاسخ: 1⃣ قرآن کتابی است آسمانی که در آن کلیات اموری که متکفل سعادت بشر در دنیا و آخرت است بیان گردیده است و شرح اسرار و جزییات آن به پیامبر گرامی واگذار شده است. ❗همانطور که تفصیل همه آیات در تمام ابواب به عهده پیامبر بوده تشریح آیات امامت هم به او واگذار شده است چنان که فرمود: ...وَأَنزَلْنَا إِلَيْكَ الذِّكْرَ لِتُبَيِّنَ لِلنَّاسِ مَا نُزِّلَ إِلَيْهِمْ وَلَعَلَّهُمْ يَتَفَكَّرُونَ: "ما قرآن را بر تو نازل کردیم تا تو آیاتش را برای مردم تبیین کنی"( نحل 44) ❗و ما با مراجعه به روایات شیعه و سنی می بینیم آیات بسیاری را پیامبر گرامی بر اهل بیت و امامت آنان تطبیق داده است. ❗در روایتی آمده است که ابوبصیر از امام صادق پرسید: "مردم ( اهل سنت) می پرسند چرا نام علی و خانواده اش در کتاب خدا نیامده؟ امام پاسخ داد: در جوابشان بگو آیه نماز بر پیامبر نازل شد ولی از سه رکعتی و چهار رکعتی بودن آن در قرآن سخنی گفته نشد، آیه زکات نازل شد اما از این که در هر 40 درهم یک درهم زکات است بیانی آورده نشد همچنین وجوب حج نازل شد ولی هفت دور بودن طواف بیان نشد تا این که پیامبر برای مردم فرمود ( وآیات امامت اهل بیت نیز نازل شد و پیامبر آنان را براهل بیت تطبیق داد) " 📚الکافی،ج1 ص286 ح1 #ادامه_جواب👇👇

#پرسش_و_پاسخ_قرآنی #سوال👇👇 خداوند در آیه 34 سوره فصلت فرمود بدی را با خوبی دفع کن، اما در سوره شوری آیه 40 فرمود جواب هر بدی همان بدی است. بنده دقیقاً نمی‌دانم فرق این دو آیه چیست؟ با توجه به این‌که در قرآن هیچ تناقضی وجود ندارد. قرآن کریم در یکی از آیاتش در مورد نیکی و بدی و چگونگی برخورد و واکنش در برابر بدی‌ها می‌فرماید: «وَ لا تَسْتَوِی الْحَسَنَةُ وَ لاَ السَّیِّئَةُ ادْفَعْ بِالَّتی‏ هِیَ أَحْسَنُ فَإِذَا الَّذی بَیْنَکَ وَ بَیْنَهُ عَداوَةٌ کَأَنَّهُ وَلِیٌّ حَمیم»؛[1] هرگز نیکى و بدى یکسان نیست؛ بدى را با نیکى دفع کن، ناگاه (خواهى دید) همان کس که میان تو و او دشمنى است، گویى دوستى گرم و صمیمى است! مشابه همین توصیه در آیات دیگری از قرآن نیز وجود دارد.[2] اما در جایی دیگر در واکنش نسبت به بدی‌ها می‌فرماید: «وَ جَزاءُ سَیِّئَةٍ سَیِّئَةٌ مِثْلُها»؛[3] کیفر بدى، مجازاتى است مانند آن! در نخستین برخورد با این دو آیه ممکن است این پرسش برای تلاوت کننده قرآن مطرح شود که چگونه است که قرآن کریم در رابطه با نحو برخورد با بدی‌ها دو نوع واکنش را مطرح می‌فرماید؛ یعنی در یک آیه می‌گوید جواب بدی را با خوبی بدهید، اما در جایی دیگر می‌گوید پاسخ بدی را باید مانند خودش با بدی داد؟! ابتدا باید گفت که در ادامه همین آیه دوم نیز به این نکته اشاره شده است که «فَمَنْ عَفا وَ أَصْلَحَ فَأَجْرُهُ عَلَى اللَّهِ إِنَّهُ لا یُحِبُّ الظَّالِمین»؛ هر کس عفو و اصلاح کند، پاداش او با خدا است؛ خداوند ظالمان را دوست ندارد. به عبارت دیگر، اگرچه از لحاظ حقوقی می‌توان پاسخ بدی را همان نوع از بدی داد، اما باز هم یک فرد باایمان اگر به دنبال اجر و پاداش الهی است، بهتر است گذشت را پیشه کند. در ادامه باید خاطرنشان کرد که آیه اول در زمینه دعوت مردم به سوی خدا و تعالیم و آموزه‌های اسلام در برابر مشرکان و مخالفان است. در این آیه خدای متعال خطاب به پیامبر(ص) می‌فرماید؛ بهترین شیوه دعوت به سوى خدا و نزدیک‌ترین راه رسیدن به هدف، در برخورد با مخالفان، واکنش مهرآمیز به بدی‌هاست؛ یعنی بهترین راه‌کار برای دعوت به سوى خدا، و مؤثرترین شیوه، دعوتى است که بیشتر در دل‌ها اثرگذار باشد؛ از این‌رو خدای متعال به پیامبرش فرمود: «لا تَسْتَوِی الْحَسَنَةُ وَ لَا السَّیِّئَةُ». معنای این جمله این است که: دعوت به سوى خدا با داشتن خصلت نیک، و نداشتن آن، و داشتن خصلت بد یکسان و تأثیرش و نفوذ با هم برابر نیست؛ لذا فرمود بدی را با نیکی دفع کن: «ادْفَعْ بِالَّتِی هِیَ أَحْسَنُ». خدای متعال با این جمله، به این توهم - که اگر خوبی و بدی با هم مساوی نیستند، پس چه باید کرد؟ - پاسخ داد، و فرمود: "بدى را به بهترین راهش دفع کن". که معنایش آن است که در واکنش به بدى‌ها از روش متناسبی که مقابل آن بدی است استفاده کن، مثلاً باطل آنان را با حقى که نزد تو است دفع کن، نه با باطلى دیگر، و جهل آنان را با حلم و بدی‌هایشان را با عفو، و همچنین هر بدى دیگرشان را با خوبى مناسب آن.[4] نتیجه چنین برخوردی آن خواهد شد که دشمنان سرسخت، مانند دوستان گرم و صمیمى شوند. ╭━═━⊰   🍃🌸🍃   ⊱━═━╮ @qoranketabehedayt ╰━═━⊰   🍃🌸🍃   ⊱━═━╯ #ادامه_جواب👇👇

#ادامه_جواب👇👇 ب – گناه (عصیان و معصیت خداوند سبحان)، یا به صورت مخفی انجام می‌پذیرد و یا علنی؛ لذا فرمود که از هر دو وجه آن اجتناب کنید «وَلَا تَقْرَبُوا الْفَوَاحِشَ مَا ظَهَرَ مِنْهَا وَمَا بَطَنَ - و به كارهاى زشت چه علنى آن و چه پوشيده[اش] نزديك مشويد / الأنعام، 151». پس اگر کسی خودش به صورت علنی، مرتکب گناه آشکار و علنی شد، دیگر ستاریت و پوشش، درباره‌ی این گناه برای او معنا و مصداقی ندارد! هم گناهش یک جرم علنی است و هم ارتکاب او به این جرم به صورت علنی صورت پذیرفته است. از مسائل شخصی فاصله بگیریم و موضوع در سطح اجتماعی [رسوایی عمومی] مورد نظر قرار دهیم. فرض کنیم بگویند: «اگر خداوند ستار العیوب است، پس چرا برای جهانیان آشکار شد که امریکا جنایتکار است – و یا چرا همگان دیدند و فهمیدند که انگلیس خبیث و اسرائیل غاصب است»؟! - «چرا همگان متوجه می‌شوند که یک دولتی ناکارآمد و یا حتی خائن به ملت خویش است؟!» - «یا چرا علنی می‌شود که این عده از زنان و مردان مشخص، اهل فسق، فجور، فساد و فحشا هستند»؟! گناهان شخصی نیز همین‌طور است، برخی مخفی صورت می‌پذیرند و برخی علنی. به عنوان مثال: غیبت، دروغ، افترا، نمّامی (سخن چینی)، فتنه، بردن آبروی دیگران و ...، کارهایی نیست که به صورت مخفی انجام پذیرد، بلکه حتماً مخاطب و یا مخاطبان دارد؛ پس گناهکار، خودش آنها را افشا و علنی می‌سازد. ╭━═━⊰   🍃🌸🍃   ⊱━═━╮ @qoranketabehedayt ╰━═━⊰   🍃🌸🍃   ⊱━═━╯

#ادامه_جواب👇👇 ج – گاهی گناهکار، خودش "پرده‌دری" می‌کند! هر چه خداوند ستار، گناه او را می‌پوشاند و به او فرصت می‌دهد، او خودش با جهالت، جسارت و لجاجت تمام، پرده‌دری می‌کند و رفتارهایی از خود نشان می‌دهد و گناهانی مرتکب می‌شود که مصداق بارز "پرده‌دری" می‌باشد! ببیند در دعای کمیل چه می‌خوانیم؟ اولین دعا در طلب مغفرت، گناهانی است که سبب "پرده‌دری" می‌گردد: «اللّٰهُمَّ اغْفِرْ لِىَ الذُّنُوبَ الَّتِى تَهْتِكُ الْعِصَمَ - خدایا! بیامرز برای من آن گناهانی را که پرده حرمتم می‌درد» . د – گاهی پوشاندن یک گناه و یا اساساً رسوا ننمودن یک گناهکار، ظلم به دیگران است. فرض کنید که گناه و گناهکاریِ یک سارق، کلاهبردار، اختلاس کننده، محتکر، راشی، مراشی، رانت‌خوار، زمین‌خوار، متجاوز، جنایتکار ... و از همه بدتر، یک منافق و گمراه کننده، پوشانده شود و آشکار نگردد؛ آیا سبب انحراف، گرفتاری و هلاکت همگان نمی‌گردند؟! اگر نفاق منافق علنی نگردد و چهره‌ی منافق آشکار نگردد، چگونه مقابله‌ی با او و نفاقش ممکن می‌گردد، در حالی که فرمود: «يَا أَيُّهَا النَّبِيُّ جَاهِدِ الْكُفَّارَ وَالْمُنَافِقِينَ وَاغْلُظْ عَلَيْهِمْ وَمَأْوَاهُمْ جَهَنَّمُ وَبِئْسَ الْمَصِيرُ» (التوبه، 73) ترجمه: اى پيامبر! با كافران و منافقان جهاد كن، و بر آنها سخت بگير! جايگاه‌شان جهنم است؛ و چه بد سرنوشتى دارند! ●●●- بنابراین، این که خداوند متعال "ارحم الرّاحمین" است و رحمت واسعه دارد، سبب نمی‌شود که تمام رحمتش از هر حیث، همگان را شامل گردد، لذا عده‌ای نزد او "ملعون = دور از رحمت" می‌شوند. این که خداوند متعال "مجیب = اجابت کننده است"، سبب نمی‌شود که هر دعایی را از همگان مستجاب نماید، چرا که هم عالم هستی، علیمانه و حکیمانه خلق شده و ربوبیت می‌شود، و هم نظام علیّت حاکم است، و هم خود انسان سبب "محبوس" شدن دعاهایش می‌گردد، چنان که در دعای کمیل، برای این دسته از گناهان آمرزش می‌طلبیم: «اللّٰهُمَّ اغْفِرْ لِىَ الذُّنُوبَ الَّتِى تَحْبِسُ الدُّعَاءَ – بار الها! ببخش بر من گناهانی را که سبب حبس دعایم می‌شود»؛ و خلاصه این که خداوند سبحان، "ستار و غفار" هست، دلیل نمی‌شود که همیشه تمامی گناهکاران را در تمامی گناهانشان شامل گردد. ╭━═━⊰   🍃🌸🍃   ⊱━═━╮ @qoranketabehedayt ╰━═━⊰   🍃🌸🍃   ⊱━═━╯

#ادامه_جواب👇👇 ✅ مَثَل ابن ملجم و امثال او هم همین است، به ظاهر با قرآن کریم در ارتباط بوده اند یا حتی به نقل تاریخ حافظ قرآن بوده اند اما نور قرآن را به درون خانه دلشان راه نداده اند و در مسیر هدایت پذیریشان مانع ساخته اند. 🍂 درست مثل کسانی که وجود حی و مبارک رسول اکرم _صلی الله علیه و آله_ را درک میکردند، در کنار ایشان بودند، پای صحبت حضرت مینشستند و حتی احادیث و سخنان حضرت را حفظ میکردند اما در عمل خلاف امر و رضای حضرت حرکت میکردند و نور هدایت به قلب هایشان نرسیده بود.🍂 ❓آیا هیچکس در «هادی بودن» وجود مقدس حضرت رسول تردید میکند؟! خیر، آن چه این افراد را از هدایت پذیری محروم کرد موانع و حجاب هایی از جنس تعصب، جهل، دنیادوستی و... بود که در قلب هایشان خانه کرده بود. ✅ «هدایت» به تعبیر قرآن کریم امری دارای مراتب و درجات است. «والذین اهتدوا زادهم هدی و آتاهم تقواهم» 🔺و به فرموده امیرالمؤمنین _علیه السلام_ برای فرد همنشین قرآن، در هر مجالست با قرآن کریم زیادتی در هدایت یا کاستی در گمراهی خواهد بود. 🔺یعنی هرکس با قرآن همنشین شود و دریچه های قلب خود را به روی نور قرآن باز کند هربار به مراتب بالاتر هدایت خواهد رسید. فرد مؤمن هم از این قاعده مستثنی نیست و هرگز از هدایت قرآن بی نیاز نمیشود. بلکه همراهیش با قرآن کریم هربار مراتب هدایتش را بالاتر میبرد. 💢 و قاعدتا آن کس که مثل ابن ملجم در معرض این نور باشد، آیاتش را بداند و بخواند اما خود را در تاریکی محبوس کند خسرانش دوچندان است. 🌸 «وَنُنَزِّلُ مِنَ الْقُرْآنِ مَا هُوَ شِفَاءٌ وَرَحْمَةٌ لِّلْمُؤْمِنِينَ وَلَا يَزِيدُ الظَّالِمِينَ إِلَّا خَسَارًا» آنچه از قرآن فرو مى فرستيم، مايه ى شفا(ى دل) و رحمتى براى مؤمنان است و ستمگران را جز خسران نمى افزايد. سوره اسراء آیه82 🌿 حتی بلعم باعورا با وجود آن که به تعبیر قرآن کریم آیات الهی را دریافت کرده بود اما به دو دلیل از آن جدا و به دام شیطان گرفتار شد: 1⃣ أَخْلَدَ إِلَي الأَرْضِ (تعلق به دنیا و مادیات) 2⃣ وَاتَّبَعَ هَوَاهُ (پیروی از هوای نفس) 🌸 وَاتْلُ عَلَيْهِمْ نَبَأَ الَّذِي آتَيْنَاهُ آيَاتِنَا فَانسَلَخَ مِنْهَا فَأَتْبَعَهُ الشَّيْطَانُ فَكَانَ مِنَ الْغَاوِينَ:  بر آنان، داستانِ آن كس (بَلعَم باعورا) را بخوان كه آيات خود (از علم به معارف و اجابت دعا و صدور برخى كرامات) را به او داده بوديم، پس او (ناسپاسانه) خود را از آن آيات جدا ساخت، پس شيطان او را در پى خويش كشيد تا از گمراهان شد. ✍ مشاور حفظ اهل القرآن ╭━═━⊰   🍃🌸🍃   ⊱━═━╮ @qoranketabehedayt ╰━═━⊰   🍃🌸🍃   ⊱━═━╯