eitaa logo
قرآن کتاب هدایت
5هزار دنبال‌کننده
4.1هزار عکس
5.5هزار ویدیو
10 فایل
وَ قَالَ الرَّسُولُ يَا رَبِّ إِنَّ قَوْمِي اتَّخَذُوا هَٰذَا الْقُرْآنَ مَهْجُورًا پيامبر(از روی شکایت)میگويد: پروردگارا!قوم من اين قرآن را رها كردند. #سوره_فرقان_آیه30 #استفاده_و_کپی از مطالب کانال مجاز است ارتباط با ادمین کانال👈 @qoranketabehedayt14
مشاهده در ایتا
دانلود
💠 اداره جامعه قرآنی 🔸 قرآن مثل باران نازل نشده، خدای سبحان باران را نازل کرد یعنی این قطرات را به زمین انداخت، قرآن را هم نازل کرد در «لیله قدر»؛ اما نازل کردن قرآن مثل نازل کردن باران نیست که به زمین انداخته باشد، را آویخت، باران را انداخت، نازل کردن قرآن مثل آن است که کسی در بالاست، طنابی را نازل می‌کند، آویزان می‌کند، به ما می‌گوید این طناب را بگیرید و بالا بیایید، پس قرآن را خدا نازل کرد، باران را هم خدا نازل کرد؛ اما باران را انداخت روی زمین، قرآن را آویخت، چون است یک طرفش به دست خداست ما نمی‌توانیم با این کتاب همسان کتاب‌های دیگر رفتار بکنیم، الآن ما هر کتابی را که مطالعه می‌کنیم بر اساس «وَ انْظُرْ إِلَی مَا قَال»[1] مطالعه می‌ کنیم، می ‌گوییم ما با این مطالب کار داریم چه کار داریم گوینده‌اش کیست؟ گوینده ‌اش یا مُرد یا فعلاً در دسترس نیست، ما با مقول و با گفتار او کار داریم، اما قرآن ‌‌چنین نیست، یک قول است که قائل بالای سر اوست، یک کلام است که متکلم بالای سر اوست، یک طناب است که طرف دیگر آن به دست خود خدای سبحانه تعالی است، ما با این کتاب روبه‌رو هستیم، پس نمی ‌توان گفت که حالا کسی دارد قرآن مطالعه می‌کند یا تفسیر قرآن می‌نویسد؛ مثل تفسیر فقه است یا کار فلسفه است یا کار کلام است یا کار طبّ است که یک کتاب را دارد مطالعه می‌کند، از آن قبیل نیست! اگر یک فقیه یا یک محدث یا یک متکلم یا یک طبیب کتابی نوشت دیگر ما هستیم و کتاب او، کاری به او نداریم، او یا زنده است یا مُرد، ولی درباره این‌‌چنین نیست، این یک کتاب نیست که نوشته باشد و ردّ شده باشد، این یک طناب است که آویخت، یک طرفش به دست اوست یک طرفش به دست ما، همین حدیث نورانی «إِنِّی تَارِكٌ فِیكُمُ الثَّقَلَینِ كِتَابَ اللَّهِ وَ عِتْرَتِی»[2] درباره قرآن دارد که «أَحَدُ طَرَفَیهِ بِیدِ اللهِ سُبحَانَهُ وَ تَعَالی»[3] یک طرف این قرآن که طناب است به دست خداست طرف دیگرش با اوست. الآن همین کتاب اسم کلب در آن هست، اسم فرعون در آن هست، اسم جهنم در آن هست، کسی که وضو ندارد نمی ‌تواند اسم این کلب را ببوسد؛ حالا کسی خواست سوره مبارکه «کهف» را باز کرد می‌خواهد قرآن را ببوسد وضو ندارد نمی ‌تواند آیه ﴿وَ کلْبُهُمْ باسِطٌ ذِراعَیهِ﴾[4] این را ببوسد یک چنین کتابی است! اسم فرعون را که در قرآن است، این کتاب را باز کرد، می‌ خواهد قرآن را ببوسد، فرق نمی ‌کند چه اسم وجود مبارک پیغمبر باشد چه اسم فرعون، چون در قرآن است و خدا گفت بی ‌وضو نمی ‌شود آن را بوسید این یک چنین کتابی است! 🔸 پس ما با کتابی روبه‌رو هستیم که گوینده‌اش بالای سر اوست، ما باید توجه داشته باشیم با کتابی در تماس هستیم که کشور را این می ‌کند مبادا کسی ـ خدای ناکرده ـ خیال بکند یک عده بی ‌راهه می ‌روند به هر حال سرشان به سنگ می ‌خورد! مهمترین پیام قرآن کریم این است که انسان یک است خود را فریب ندهد، انسان آنقدر قدرتمند است که مرگ را می ‌میراند، اینها حرف‌ های قرآن است. اگر کسی ـ خدای ناکرده ـ باورش این باشد که با مُردن می‌پوسد و از بین می‌رود این فکرش نیست؛ اما مهمترین کار قرآن این است که به انسان می‌گوید انسان یک موجود ابدی است، ما مرگ را می ‌میرانیم، ما تغیر و تحول را زیر پا می ‌گذاریم و می‌ شویم ابدی، اگر ابدی شدیم که با دست خالی نمی‌ شود ابدی شد، یک جا لازم است، یک سفر لازم است، یک ره‌ توشه لازم است؛ لذا نه بی ‌راهه می ‌رویم نه راه کسی را می‌ بندیم، روی رهنمود قرآن خیلی سهل است، وجود مبارک ولی عصر (ارواحنا فداه) که ظهور کرد این معارف عملی می ‌شود[5] الآن اگر این هفت میلیارد بشر روی زمین باشند اداره آن سهل است، بنابراین این جاهلیت را وجود مبارک ولی عصر عاقل می ‌کند، اداره کردن مردم عاقل سخت نیست، مگر حضرت با کشتن جهان را اداره می ‌کند؟ مگر با قتل می‌ شود جهان را اداره کرد؟ این چه قدرتی است که وجود مبارک حضرت به اذن خدا دارد و چه برکتی است که ذات أقدس الهی در زمان حضور آن حضرت نصیب جوامع بشری کرده، فقط خود آن حضرت می ‌داند که عقل مردم بالا می‌آید، وقتی عقل مردم بالا آمد مردم فکر می ‌کنند، فکر می ‌کنند، فکر می ‌کنند، مسلمان هستند و حافظ دینشان‌ هستند حافظ آخرتشان‌ هستند، هیچ ظلمی نمی‌ کنند، زیر بار ظلمی هم نخواهند رفت. [1]. غرر الحكم و درر الكلم، ص361. [2]. الخصال، ج‏1، ص66. [3]. بصائر الدرجات فی فضائل آل محمد صلی الله علیهم، ج‏1، ص414. [4]. سوره کهف، آیه18. [5]. الکافی(ط ـ الإسلامیة)، ج1، ص25. ╭━═━⊰   🍃🌸🍃   ⊱━═━╮ @qoranketabehedayt ╰━═━⊰   🍃🌸🍃   ⊱━═━╯
💠 وظیفه منتظران 🔸 وظیفه ما در عصر غیبت چیست؟ ابو بصیر از وجود مبارك امام صادق (سلام الله علیه) سؤال می‌كند كه ما اگر عصر غیبت را ادراك كردیم وظیفه ‌مان چیست؟ یك سلسله دستورات نظامی دادند فرمودند این است كه «لِيُعِدْ [لِيُعِدَّنَّ] أَحَدُكُمْ لِخُرُوجِ اَلْقَائِمِ عَلَيْهِ السَّلاَمُ وَ لَوْ سَهْماً»[1] هر كدام از شما به اندازه یك تیر خودتان را آماده كنید، این در بعضی از نصوص است «لِيُعِدْ [لِيُعِدَّنَّ] أَحَدُكُمْ لِخُرُوجِ اَلْقَائِمِ عَلَيْهِ السَّلاَمُ وَ لَوْ سَهْماً»؛ منتها تیری كه ارتشی ‌ها و نظامی ‌ها دارند یك حساب است, تیری كه حوزویان و دانشگاهیان دارند قلم اینهاست كه ذات اقدس الهی به این قلم و مكتوبات این قلم سوگند یاد كرده است؛ اینكه فرمود من به قلم و مسطورات قلم سوگند یاد می‌كنم سرّش همین است ﴿ن وَ الْقَلَمِ وَ ما یسْطُرُونَ﴾.[2] مستحضرید كه سوگند خدا در مقابل بینه نیست، ما یك قسم داریم كه در مقابل بینه است در محاكم قضایی كسی كه مدّعی است باید بینه اقامه كند كسی كه منكر است، سوگند یاد می ‌كند، بینه یك طرف, سوگند یك طرف; ولی قسم ذات اقدس الهی به خود بینه است اگر كسی در روز روشن بگوید من به این آفتاب قسم, ادّعا می‌ كنم كه الآن روز است این به دلیل قسم خورده است نه در قبال دلیل، سوگند قرآن كریم به بینه است نه در قبال بینه! وقتی خدا سبحان به كتاب قسم می ‌خورد به مكتوبات قسم می‌ خورد; زیرا علم است و مكتوب است و سواد است و است كه جامعه را می ‌كند. من به قلم قسم می ‌خورم, من به نوشته‌ های قلم قسم می‌ خورم كه تو عقلانی حرف می ‌زنی؛ یعنی من به دلیل قسم می ‌خورم. این‌ چنین نیست كه سوگندهای خدا در قبال بینه باشد او متن بینه را آفریده است. بنابراین وظیفه همه ما آن است كه در عصر غیبت هر كدام از ما آنچه دینی_جامعه را تأمین می ‌كند فراهم كنیم, این مطلب اول. 🔸 زراره عرض می ‌كند وظیفه ما در عصر غیبت چیست؟ فرمود دعا! اما دعایی كه آدم را باسواد كند. یك وقت دعا این است كه خدایا پدر و مادر مرا بیامرز! این دعا برای همه است، عوام هم این دعا را می ‌كنند، اما دعای حوزویان و دانشگاهیان این است كه خدایا ما را باسواد كن! عرض كرد دعای ما در عصر غیبت چیست؟ فرمود همین دعا بگو «اَللّهُمَّ عَرِّفْنی‏ نَفْسَكَ فَاِنَّكَ اِنْ لَمْ تُعَرِّفْنی‏ نَفْسَكَ لَمْ اَعْرِفْ رَسُولَكَ اَللّهُمَّ عَرِّفْنی‏ رَسُولَكَ فَاِنَّكَ اِنْ لَمْ تُعَرِّفْنی‏ رَسُولَكَ لَمْ اَعْرِفْ حُجَّتَكَ اَللّهُمَّ عَرِّفْنی‏ حُجَّتَكَ فَاِنَّكَ اِنْ لَمْ تُعَرِّفْنی‏ حُجَّتَكَ ضَلَلْتُ عَنْ دینی»[3] این یك برهان لِمّی است، ما رهبر را برای این نمی ‌خواهیم كه كشور ما را حفظ كند! حرف بسیار لطیفی مرحوم خواجه طوسی نسبت به شیخ ‌الرئیس دارند، فرمود: مردم امام را نمی‌ خواهند تا دنیایشان تأمین باشد! اكثر و بیش از ماها كسانی هستند كه نه خدا را قبول دارند نه قیامت را قبول دارند. حرف مرحوم خواجه این است كه ما امام و پیغمبر را نمی‌ خواهیم برای اینكه زندگی دنیایمان راحت باشد، ما برای اینكه این هفتاد سال خوب زندگی كنیم كه رهبر نمی ‌خواهیم، ما یك هستیم، ما از جایی آمدیم كه نمی ‌دانیم كجاست, به جایی می ‌رویم كه هیچ از آن خبری نیست، ما یك راهنما می‌ خواهیم! ما فهمیدیم كه انسان, مرگ را می ‌میراند، نه بمیرد! این را دین به ما آموخت كه انسان, مرگ را اماته می ‌كند نه به عكس, ما مرگ را می‌ میرانیم. بیان خدا در قرآن كریم این نیست كه «كلّ نفس یذوقها الموت» هر كسی را مرگ می ‌چشد، بیانش این است ﴿كُلُّ نَفْسٍ ذائِقَةُ الْمَوْتِ﴾[4] روشن است كه هر ذائقی مذوق را هضم می‌ كند نه مذوق ذائق را! ما مرگ را هضم می‌ كنیم و او را از پا در می ‌آوریم و او را می ‌میرانیم و پایدار می ‌شویم و دیگر هیچ! پس ما رهبری را, دین را, امام را برای این می‌ خواهیم كه موجود ابدی هستیم، یك راه می‌ خواهد این راهنما می‌ طلبد. [1] . الغیبة (للنعمانی), ج۱, ص۳۲۰؛ سفینة البحار و مدینة الحکم و الآثار، ج6، ص170. [2] . سوره قلم، آیه1. [3] . کمال الدین وتمام النعنة، ج2، ص342. [4] . سوره آل عمران، آیه185؛ سوره أنبیاء، آیه35؛ سوره عنکبوت، آیه57. ╭━═━⊰   🍃🌸🍃   ⊱━═━╮ @qoranketabehedayt ╰━═━⊰   🍃🌸🍃   ⊱━═━╯
💠 بصیرت مهدوی 🔸 در قرآن کریم ذات أقدس الهی در سوره مبارکه «اسراء» فرمود: ﴿یوْمَ نَدْعُوا کلَّ أُناسٍ بِإِمامِهِمْ فَمَنْ أُوتِی کتابَهُ بِیمینِهِ فَأُولئِک یقْرَؤُنَ کتابَهُمْ وَ لا یظْلَمُونَ فَتیلاً ٭ وَ مَنْ کانَ فی هذِهِ أَعْمی فَهُوَ فِی اْلآخِرَةِ أَعْمی وَ أَضَلُّ سَبیلاً﴾؛[1] فرمود هر قومی یک امام دارند، هر ملتی یک رهبر دارند و ما در قیامت افراد را به اسم آن امامشان صدا می‌ زنیم. تک‌تک افراد را به اسم احضار نمی ‌کنیم، بلکه آنها را به نام امامان آنها می ‌خوانیم؛ می‌گوییم علوی‌ها بیایند، حسنی‌ها بیایند، حسینی‌ها بیایند و مانند آن و چون این دعوت متعلق مردم هر عصر است، باید در هر زمان یک امام باشد؛ زیرا خدا فرمود: ﴿یوْمَ نَدْعُوا کلَّ أُناسٍ بِإِمامِهِمْ﴾. 🔸 امروز تنها امام جهان بشریت وجود مبارک امام مهدی است که این سیزده معصوم همه درباره او سخن گفته ‌اند؛ یعنی هم وجود مبارک رسول گرامی هم امیرالمومنین هم فاطمه زهرا هم امام حسن هم امام حسین تا امام عسگری (علیهم آلاف التحیة و الثناء) درباره آن حضرت سخن گفتند و خود حضرت هم درباره ائمه «اثنیٰ عشر» و خودش سخن گفته است. بنابراین تنها امام ما «الیوم» وجود مبارک ولی عصر است که ما معتقدیم او متولد شد و حاضر و زنده است؛ منتها هر کسی او را نمی ‌بیند، بعضی ‌ها که هستند او را می ‌بینند، بعضی ‌ها که نابینا هستند او را نمی ‌بینند.... ادامه دارد ╭━═━⊰   🍃🌸🍃   ⊱━═━╮ @qoranketabehedayt ╰━═━⊰   🍃🌸🍃   ⊱━═━╯
قرآن کتاب هدایت
💠 بصیرت مهدوی 🔸 در قرآن کریم ذات أقدس الهی در سوره مبارکه «اسراء» فرمود: ﴿یوْمَ نَدْعُوا کلَّ أُناس
بصیرت مهدوی ادامه مطالب قبل👇👇 ✍ خدای سبحان بخشی از آیات قرآن کریم را بر اساس «صنعت احتباک» بیان کرده، صنعت احتباک این است که اگر دو چیز در قبال هم هستند یکی را می‌ گویند و دیگری را ذکر نمی ‌کنند، چون خود مخاطب می ‌فهمد. ما وقتی گفتیم انسان یا زنده است دیگر لازم نیست بگوییم در قبال زنده مُرده است، می‌ گوییم یا مؤمن است یعنی در مقابل آن کافر، یا عالم است در مقابل آن جاهل، در اینجا قرآن کریم فرمود بعضی‌ ها بینا هستند، بعضی ‌ها نابینا، فرمود آن کس که خود است بیناست، آن کس که تابع امام زمان خود نیست نابیناست، اینها را مقابل هم قرار داد، فرمود: ﴿یوْمَ نَدْعُوا کلَّ أُناسٍ بِإِمامِهِمْ فَمَنْ أُوتِی کتابَهُ بِیمینِهِ فَأُولئِک یقْرَؤُنَ کتابَهُمْ وَ لا یظْلَمُونَ فَتیلاً ٭ وَ مَنْ کانَ فی هذِهِ أَعْمی﴾،[2] این نابینا را در قبال معتقد به امام زمان قرار داد، فرمود بعضی ‌ها کور هستند؛ یعنی آن کس که معتقد به امام زمان است بیناست، است، آن که معتقد نیست کور است. این افراد در قیامت کور محشور می ‌شوند که در سوره مبارکه «طٰه» همین عده در قیامت به خدا اعتراض می ‌کنند، می ‌گویند: ﴿رَبِّ لِمَ حَشَرْتَنی أَعْمی وَ قَدْ کنْتُ بَصیراً﴾[3] خدایا من در دنیا بینا بودم، چشم داشتم، الآن کورم! چرا مرا کور محشور کردی؟ خدای سبحان می‌ فرماید تو در دنیا چشم نداشتی، در دنیا هم کور بودی، الآن هم اینجا کوری! در قیامت همین افرادی که کور محشور می ‌شوند، جهنم را می ‌بینند، کفار را می ‌بینند، شعله ‌های عذاب را می ‌بینند، خدا به آنها می ‌فرماید به اینکه ﴿أَ فَسِحْرٌ هذا أَمْ أَنْتُمْ لا تُبْصِرُونَ﴾[4] آنها هم «بالصراحه» می‌گویند: ﴿رَبَّنا أَبْصَرْنا وَ سَمِعْنا﴾؛[5] خدایا این جهنم را می ‌بینیم، اهلش را هم می ‌بینیم! در قیامت اینها جهنم را کاملاً می ‌بینند، اهل جهنم را می ‌بینند؛ ولی بهشت و اهل بهشت را نمی ‌بینند، کوری است که فقط جهنم را می ‌بیند ولی بهشت را نمی ‌بیند. خدای سبحان در قبال اعتراض آنها که عرض می ‌کنند: ﴿رَبِّ لِمَ حَشَرْتَنی أَعْمی وَ قَدْ کنْتُ بَصیراً﴾؛ خدایا من در دنیا بینا بودم، چشم داشتم، چرا مرا کور محشور کردی؟ خدا در جواب می‌فرماید به اینکه ﴿کذلِک أَتَتْک آیاتُنا فَنَسیتَها وَ کذلِک الْیوْمَ تُنْسی﴾؛[6] ما تو را کور محشور نکردیم، هر طور در دنیا بودی، همان طور در قیامت محشور می ‌شوی. تو در دنیا مسجد را ندیدی، حسینیه را ندیدی، رهبر را ندیدی، امام را ندیدی، مراکز مذهب را ندیدی، حوزه را ندیدی، دانشگاه را ندیدی، فضایل را ندیدی، قرآن را ندیدی، عترت را ندیدی، فقط مراکز فساد را دیدی، الآن هم همین طور است! الآن هم بهشت را نمی‌بینی، انبیا را نمی‌بینی، جهنم را می‌بینی، هر طوری که در دنیا بودی همان طور محشور می ‌شوی! فرمود: ﴿کذلِک أَتَتْک آیاتُنا فَنَسیتَها وَ کذلِک الْیوْمَ تُنْسی﴾ ما محشور نکردیم! هر طوری که در دنیا بودی همان طور هستی! الآن کاملاً جهنم را می ‌بینی، کفار را می ‌بینی، منافقین را می ‌بینی، شعله را می ‌بینی، این وضع هست. بنابراین ما باید ببینیم که چه چیز را داریم می ‌بینیم. اگر خدای سبحان در پاسخ اعتراض این عده فرمود: ﴿کذلِک أَتَتْک آیاتُنا فَنَسیتَها وَ کذلِک الْیوْمَ تُنْسی﴾ در دنیا که بودی خوبی ‌ها را نمی‌ دیدی الآن بهشت را نمی ‌بینی، بدی‌ ها را می ‌دیدی الآن جهنم را می ‌بینی. بنابراین آن که به وجود مبارک ولی عصر معتقد است در حقیقت است. [1]. سوره اسراء، آیات71 و 72. [2]. سوره اسراء، آیات71 و 72. [3]. سوره طه، آیه125. [4]. سوره طور، آیه15. [5]. سوره سجده، آیه12. [6]. سوره طه، آیه126. ╭━═━⊰   🍃🌸🍃   ⊱━═━╮ @qoranketabehedayt ╰━═━⊰   🍃🌸🍃   ⊱━═━╯
💠 حیات جامعه انسانی 🔸 مهمترین ره ‌آورد ولی عصر (ارواحنا فداه) زنده كردن جامعه اسلامی، بلكه است؛ این اصل اول. به استناد همین اصل است كه از رسول گرامی (علیه و علی آله آلاف التحیة و الثناء) رسیده است «مَنْ ماتَ وَ لَمْ یعْرِفْ إمامَ زَمانِهِ مَاتَ مِیتَةً جَاهِلِیة».[1] اگر امام عصر است، شناخت او و اعتقاد به او و التزام به دستورهای او حیات بخش است و اگر كسی او را نشناسد و ملتزم به احكام و دستورهای او نباشد، مرده جاهلی است. پس را امامت به جامعه اعطا می‌كند. 🔸 اصل دوم آن است كه نظیر حیات بخشی قرآن كریم است، چون این دو حقیقت هماهنگ ‌اند و هرگز از هم جدا نیستند. اگر در سوره مباركه «انفال» آمده است ﴿یا أَیهَا الَّذینَ آمَنُوا اسْتَجیبُوا لِلّهِ وَ لِلرَّسُولِ إِذا دَعاكُمْ لِما یحْییكُمْ﴾؛[2] یعنی دعوت وحی عامل است، چه اینكه جامعه عرب قبل از وحی و مرگ جاهلی زنده بود و می ‌مرد، زندگی آنها در حقیقت مرگ جاهلیت بود، مرگی بود جاهلانه و با قرآن زنده شدند. پس هماهنگی وحی و عترت، قرآن و اهل بیت (علیهم الصلاة و علیهم السلام) در حیات بخشی این دو عنصر محوری است، این هم اصل دوم. 🔸 جریان پُر كردن جامعه به ، زیرمجموعه حیات انسانی جامعه است. اگر جامعه‌ ای زنده بود به سراغ فرهنگ و عدل می‌ رود. ملت مرده نه اهل فرهنگ است و نه اهل عدل و داد. این بیان نورانی ائمه (علیهم السلام) كه درباره ولّی عصر (ارواحنا فداه) آمده است امری فرعی و نه اصلی است. كار اصلی ولی عصر این نیست كه جهان را پر از عدل و داد می ‌كند! عدل و داد وصف انسان زنده است! تا آن اصل را ولی عصر اعطا نكند و جامعه را زنده نكند، هرگز آنها عادل نخواهند بود. اول باید به زنده بشوند، بعد علاقمند عدل و داد. 🔸 پس وجود مبارك ولی عصر طبق این دو اصل گذشته است. باید بحث كرد كه وجود مبارك امام زمان چگونه جامعه را زنده می ‌كند. مگر جامعه هم اكنون زنده نیستند؟ مگر اكثری مردم مرده ‌اند؟ یك بیان نورانی حضرت علی (سلام الله علیه) در نهج ‌البلاغه است كه آن حیات و ممات انسانی را تبیین می ‌كند، آن ‌گاه روشن می‌ شود كه وجود مبارك ولی عصر اول جامعه مرده را زنده می ‌كند، بعد جامعه زنده را به عدل و داد فرا می ‌خواند، ملت زنده مشتاق عدل و دادند. آن بیان نورانی امیرالمومنان (سلام الله علیه) این است كه بعضی ‌ها بر حسب ظاهر و صورت انسان ‌اند و در باطن حیوان ‌اند و چنین افرادی مرده ‌های متحرك ‌اند: «فَالصُّورَةُ صُورَةُ إِنْسَانٍ وَ الْقَلْبُ قَلْبُ حَیَوَانٍ لَا یَعْرِفُ بَابَ الْهُدَی فَیَتَّبِعَهُ وَ لَا بَابَ الْعَمَی فَیَصُدَّ عَنْهُ وَ ذَلِکَ مَیِّتُ الْأَحْیَاءِ»؛[3] فرمود عده ‌ای بر حسب ظاهر انسان ‌اند، باطن آنها یا درنده خویی است یا طمع از و شهوترانی است از خصوصیت انسانی و فرشتگی خبری نیست «فَالصُّورَةُ صُورَةُ إِنْسَانٍ وَ الْقَلْبُ قَلْبُ حَیَوَانٍ لَا یَعْرِفُ بَابَ الْهُدَی فَیَتَّبِعَهُ وَ لَا بَابَ الْعَمَی فَیَصُدَّ عَنْهُ وَ ذَلِکَ مَیِّتُ الْأَحْیَاءِ»؛ یعنی در بین زنده‌ ها اینها اند از این افراد در جامعه كم نیستند. وقتی وجود مبارك ولی عصر (ارواحنا فداه) ظهور كرد، صورت را كه انسان است مطابق می ‌كند و سیرت را كه سیرت حیوان است مطابق صورت می ‌كند، آن سیرت اصلی و واقعی را انسانی قرار می‌ دهد، بعد از آنكه آن سیرت را انسانی و واقعی قرار داد، این صورت را مطابق با آن سیرت می‌ كند، این جامعه ظاهراً و باطناً انسان می ‌شوند، چنین جامعه ‌ای را به عدل و داد فرا می ‌خواند و آنها را و داد می ‌كند. وجود مبارك ولی عصر (ارواحنا فداه) وقتی جامعه را زنده كرد جامه زنده است. 🔸 همان طوری كه وجود مبارك رسول گرامی (علیه و علی آله آلاف التحیة والثناء) جامعه مرده را زنده كرده است، ولی عصر (ارواحنا فداه) هم جامعه مرده را زنده می ‌كند. راه احیای جامعه به این است كه به این جامعه و و و اعطا كنند. [1]. سید بن طاووس، الاقبال بالاعمال الحسنه، ۱۴۱۵ق، ج۲، ص۲۵۲؛ شیخ صدوق، کمال الدین، ۱۳۹۵ق، ج۲، ص۴۱۰ [2]. سوره مبارکه انفال، آیه24. [3]. نهج البلاغه، خطبه87. ╭━═━⊰   🍃🌸🍃   ⊱━═━╮ @qoranketabehedayt ╰━═━⊰   🍃🌸🍃   ⊱━═━╯