#پاسخ_شبهه👇👇 ✍پناه بردن امام علیه السلام به خدا از پیروی هوای نفس و اصرار بر شهوت؛ سازگار یا ناسازگار با عصمت؟ 1⃣امام سجاد علیه السلام در دعای هشتم از صحیفه سجادیه برای در امان ماندن از پیروی هوای نفس و اصرار بر شهوت و ورود در رذایل اخلاقی به خدا پناه می برد. این حقیقت چگونه با عصمت ایشان از گناه سازگار است؟ 2⃣عصمت از گناه یک امر موهبتی است که خداوند متعال به بندگان شایستۀ خود ارزانی می دارد و آنها با بهره مندی از آن، از روی اختیار از گناه محفوظ و مصون می مانند. 3⃣ اگر تصور کنیم که خداوند متعال، عصمت را یک بار ـ مثلا همان ابتدای عمر یا ابتدای امامت ـ به امام داده باشد و از آن پس، امام با داشتن آن، گناه نمی کند، نمی توان چنین امری را با کلماتی که از امام سجاد علیه السلام نقل شد، سازگار دانست. 4⃣ تصور صحیح از موهبتی بودن عصمت آن است که بگوییم، خداوند متعال لحظه به لحظه امر عصمت را به امام موهبت می کند و ارزانی می دارد و امام لحظه به لحظه به لطف و عنایت خداوند متعال نیازمند است؛ ازاین رو است که امام در سخنان خود، از اینکه بخواهد به ورطۀ گناه بیفتد، به خدا پناه می برد. 5⃣اثبات این نظریه: 👈الف. قرآن کریم دربارۀ حضرت یوسف علیه السلام می فرماید: «آن زن قصد او كرد و او نيز- اگر برهان پروردگار را نمی‏ديد- قصد وى می‏نمود! اينچنين كرديم تا بدى و فحشا را از او دور سازيم چرا كه او از بندگان مخلص ما بود». (یوسف، 24) مطابق با این آیه، اگر لطف و عنایت خدا در آن لحظه نبود، یوسف علیه السلام نیز قصد زلیخا می کرد. یوسف علیه السلام خود نیز فرمود: «وَ ما أُبَرِّئُ نَفْسي‏ إِنَّ النَّفْسَ لَأَمَّارَةٌ بِالسُّوءِ إِلاَّ ما رَحِمَ رَبِّي إِنَّ رَبِّي غَفُورٌ رَحيمٌ؛ من هرگز خودم را تبرئه نمیكنم، كه نفس (سركش) بسيار به بديها امر می‏كند مگر آنچه را پروردگارم رحم كند! پروردگارم آمرزنده و مهربان است.» (یوسف: 53) 👈ب. امام علی علیه السلام نیز فرمود: «فَإِنِّي لَسْتُ‏ فی نفسی بفوقٍ أَنْ أُخْطِئَ وَ لَا آمَنُ ذَلِكَ مِنْ فِعْلِي إِلَّا أَنْ يَكْفِيَ اللَّهُ مِنْ نَفْسِي مَا هُوَ أَمْلَكُ بِهِ مِنِّي؛ خود را برتر از آن كه خطا كنم‏ و از آن ايمن باشم نمی‏دانم، مگر آن كه خداوند مرا حفظ فرمايد. ...» (نهج البلاغة، ص 335) 👈ج. امام سجاد علیه السلام در دعای چهل و هشتم عبارت صریح تری را بیان می فرماید: «از تو خواهم كه مرا از گناه مصون دارى، پس بر محمد و خاندانش درود بفرست و مرا از گناه مصون دار، كه اگر مشيّت تو باشد، هرگز به كارى كه تو آن را نپسندى باز نگردم.» بنابراین، چنین نیست که خداوند عصمت را به پیامبر و امام داده باشد و آنها در ترک گناهان بی نیاز از خداوند متعال باشند؛ بلکه آنها دمادم(همیشه) به موهبت عصمت از جانب خداوند متعال نیازمندند. سخنان امام سجاد در دعای هشتم از صحیفه سجادیه نیز در همین قالب قابل فهم است. 🔰بیانات استاد دکتر محمدحسین فاریاب دکترای کلام اسلامی ╭━═━⊰   🍃🌸🍃   ⊱━═━╮ @qoranketabehedayt ╰━═━⊰   🍃🌸🍃   ⊱━═━╯