#نهج_البلاغه
خلاصه مباحث کرسی نهج البلاغه (۹۹/۳/۱۱)
موضوع: حسادت
در بحث های گذشته برخی از فضایل و رذایل اخلاقی مربوط به سبک زندگی دینی و اسلامی مطرح شد. در این جلسه می رسیم به موضوع حسادت.
تعریف حسادت:
حسد حالتی است که در انسان وجود دارد و از داشتن نعمتی در دیگری رنج می برد.
اما غبطه این است که انسان طلب می کند نعمتی که دیگری دارد به او هم برسد.
حکمت ۲۵۶:
صحه الجسد من قله الحسد: سلامتی بدن و جسم از کمی حسد است.
حضرت در اینجا علت را بیان می کنند. یعنی اگر میخواهی سلامت جسمی داشته باشی حسد نداشته باش. و می فرمایند اگر نمیتوانی کنترل کنی حداقل سعی کن حسادت خود را کمتر کنی.
حکمت ۲۱۸:
حسد الصدیق من سقم الموده: حسد دوست از بیماری دوستی است.
هر چیزی می تواند آفتی داشته باشد که آن را تهدید کند و یکی از آفت های دوستی حسادت است؛ یعنی کسی به دوست خود حسادت ورزد یا مورد حسادت دوستش قرار گیرد.
خطبه ۱۹۲:
فاتقوالله و لا تکونوا لنعمه علیکم اضدادا و لا لفضله عندکم حسادا: تقوای خدا را پیشه کنید و با نعمتهای خدا درگیر نشوید (ضد نعمتهای خدا عمل نکنید) و به فضل و بخشش خدا هم حسادت نورزید.
انسان با تقوا تسلیم امر خداست و به کسی حسادت نمی کند.
حکمت ۲۲۵:
العجب لغفله الحساد من سلامه الاجساد: شگفتا از غفلت حسودان از اینکه سلامتی جسمی دارند.
تعجب و شگفتی حضرت از اینجاست که دیگران حسرت سلامتی جسم تو را می خورند و تو حسرت داشته های آنان را!
خطبه ۸۶:
و لا تحاسدوا فان الحسد یاکل الایمان کما تاکل النار الحطب: نسبت به یکدیگر حسد نورزید، چرا که حسد ایمان را می خورد همانطور که آتش هیزم را می خورد و خاکستر می کند.
حسد را به آتش و ایمان را به چوب تشبیه فرموده اند که هر چه آتش (حسد) بیشتر باشد بیشتر هم چوب (ایمان) را می خورد.
درمان حسد:
۱. مراجعه به آیات و روایاتی که حسادت را مذمت می کند.
۲. درخواست کمک از خداوند برای ترک این رذیله.
۳. زود استغفار و توبه کردن.
۴. عمل کردن خلاف جهت شیطان و شکرگزاری از خدا برای نعمتی که به دیگران داده است.
https://eitaa.com/quranlive
#اطلاعیه
باسلام خدمت اعضاء محترم
ان شاءالله کلاس تدبر در قرآن و صحیفه سجادیه امروز ساعت 16 به شکل فایل صوتی برگزار خواهد شد.
https://eitaa.com/quranlive
تدبر-دوشنبه 99،3،12.mp3
14.14M
#تدبردرقرآن2_جلسه یازدهم_12 خرداد99 https://eitaa.com/quranlive
#تدبردرقرآن2
خلاصه مباحث کرسی تدبر در قرآن (99/3/12)
موضوع: سوره مبارکه تغابن
بخش چهارم (بخش پایانی)؛ آیات ۱۴ تا ۱۸:
بیان آسیب های ایمان و راه های جلوگیری از آن
آیه ۱۴:
یا ایها الذین آمنوا ... : ای کسانی که ایمان آوردید به راستی که برخی از همسران و فرزندانتان دشمن شما هستند. دشمن ایمان و نه دشمن جان شما. و می خواهند شما را از پایبندی به ایمان و کار شایسته باز دارند پس از آنها دوری کنید و مواظب باشید در مقابله عقل و احساس، احساس شما بر عقل شما پیروز نشود.
در چنین شرایطی همسر و فرزندی که ما را به سمت گناه سوق می دهد، شایسته مجازات است؛ ولی شما از خطای آنها درگذرید (عفو) و از آنان چشم پوشی کنید (صفح) و به آنان کمک کنید تا خطای خود را جبران کنند و آثار منفی خطای آنان را بپوشانید (غفر).
آیه ۱۵:
انما اموالکم و اولادکم فتنه ... : جز این نیست که اموال و فرزندان شما مایه آزمایش (فتنه) شما هستند. پس باید دقت کنیم که اجر بزرگ تنها نزد خداست. اگر اموال و اولاد در مسیر کسب پاداشهای الهی مصرف شود، اموال و اولاد برای ما خواهد ماند و اگر در راه کسب عیّاشی استفاده شود مایه بدبختی ما خواهد شد.
آیه ۱۶:
فاتقواالله ما استطعتم ... : تا می توانید از خدا حساب ببرید و اجازه ندهید دشمن درونی، شما را از انجام فرامین الهی باز دارد و به شما ضربه بزند.
خوب بشنوید و خوب اطاعت کنید و بعد هم خوب انفاق کنید که اگر چنین کنید سودی را برای خودتان پیش فرستاده اید و بسیار خیر است برای شما.
خوشبختی در گرو تقوای حداکثری و تقوای حداکثری در گرو خوب شنیدن و خوب اطاعت کردن و خوب انفاق کردن است. و کسانی که از شح نفس (بخل همراه با طمع) دور باشند، همان سعادتمندان واقعی هستند.
آیه ۱۷:
ان تقرضوا الله قرضا حسنا ... : اگر شما به خدا قرض دهید، خدا آن را بسیار بیشتر و بهتر به شما بر می گرداند و خدا برای شما گناهانتان را می بخشد و خدا بسیار سپاسگزار و بردبار است.
پس هر کس به بندگان خدا بخشش و لطفی می کند در حقیقت به خدا متصل می شود و خدا آثار سوء گناهان او را می بخشد و گره زندگی او باز می شود؛ زیرا خدا شکور است و سپاسگزاری می کند از بنده خودش و حلیم است به این معنا که اگر ما انفاق نکنیم آثار منفی این کار را به زندگی ما بر نمی گرداند.
آیه ۱۸:
عالم الغیب و الشهاده ... : خدا دانای نهان و آشکار و شکست ناپذیر و حکیم است.
جهت هدایتی سوره مبارکه تغابن: ارائه بینش و گرایش صحیح به ایمان و راهنمایی برای رسیدن به ثبات قدم در راه ایمان
https://eitaa.com/quranlive
#صحیفه_سجادیه
خلاصه مباحث کرسی صحیفه سجادیه (۹۹/۳/۱۳)
موضوع: زندگانی و شخصیت امام سجاد (علیه السلام)
ولادت: سال ۳۸ هجری در مدینه منوره؛
شهادت: سال ۹۵ هجری؛
کنیه: ابو محمد، ابوالحسن؛
لقب: زین العابدین، سید العابدین، ذوالثفنات (از شدت عبادت، آثار پینه بر پیشانی داشتند)، زین الصالحین، علی الخیر، علی العابد.
بُعد عبادی شخصیت امام:
۱. ثابت بن دینار (ابو حمزه ثمالی) می گوید: می دیدم که امام سجاد (علیه السلام) که نماز می خواندند، عبای حضرت از شانه ایشان افتاد ولی عبا را درست نکردند. از ایشان بعد از نماز پرسیدم: چرا...؟ وای بر تو، آیا می دانی که در پیشگاه چه کسی بودم؟! همانا از نماز بنده قبول نخواهد شد مگر آن مقداری که با قلبش بدان توجه نموده باشد.
۲. زُهری درباره نماز امام سجاد (علیه السلام) می گوید: وقتی امام، عبارت "مالک یوم الدین" را در نماز تلاوت می فرمودند آنقدر این عبارت را تکرار می کردند که نزدیک بود، جان از بدن حضرت خارج شود.
بُعد اجتماعی شخصیت امام:
۱. ابو نعیم اصفهانی می گوید: امام سجاد، زین العابدین و منار القانتین (روشنی بخش فرمانبران) بود. عبادت کننده ای وَفیّ (تمام و کمال) بود و بخشندگی حضرت در اوج مهربانی بود.
۲. زهری: در یکی از شبهای سرد مدینه، امام را دیدم که صورتش را پوشانیده و باری را می برد ... فرمودند: من عازم سفری هستم ... بعدها که امام را دیدم پرسیدم: سفر تشریف نبردید؟ فرمودند: منظور من سفر آخرت است. من دارم خودم را مهیای سفر آخرت می کنم. پرسیدم: بهترین توشه برای سفر آخرت چیست؟ فرمودند: بهترین توشه، کار خیر کردن است.
بُعد اخلاقی شخصیت امام:
۱. حلم و بردباری: امام برای شخصی که به حضرت ناسزا گفته و جسارت کرده بود، دعا و طلب آمرزش می کردند.
۲. برخورداری از هیبت و احترام نزد مردم: ماجرای حج و هشام و ... و قصیده فرزدق درباره امام: امام هیچگاه به کسی لا (نه) نگفت مگر در تشهد نمازش.
دیدگاه شخصیتهای برجسته اهل سنت درباره امام:
۱. مالک بن انس: امام مشهور بودند به زین العابدین.
۲. محمد بن ادریس شافعی: فقیه ترین مردم اهل مدینه در زمان خودش بود.
۳. ابن سعد: امام سجاد انسانی بود بسیار سزاوار اعتماد، امانتدار، احادیث فراوانی را نقل می کرد، بلند مرتبه، والا منزلت، پارسا، خداترس.
۴. مالک بن انس: گویا مانند علی بن الحسین، اهل بیت نبوده.
دیدگاه شاگردان امام درباره حضرت:
۱. طاووس یمانی: امام را دیدم که در حجر اسماعیل در حالت سجده، آنقدر گریه می کند که من نیز منقلب شدم. در همان حال خاضعانه می فرمودند:
عبیدک بفنائک، مسکینک، سائلک بفنائک، فقیرک بفنائک.
و به من فرمودند: طاووس، بدان که خداوند بهشت را برای مطیع خود خلق کرده حتی اگر یک بنده سیاه پوست باشد و جهنم را قرار داده برای کسی که معصیت او بکند حتی اگر آدم بزرگی باشد و فرمودند: به هر مقدار که انسان مطیع خدا باشد به خدا نزدیک تر است.
https://eitaa.com/quranlive