#عاشورا عاشورا روز #اوج_بندگی_انسان در برابر امر خدا بود. روزی که حضرت مولا، آقا اباعبدالله، آرمیده بر روی خاک فرمود: الهي رضاً برضاك،تسليماً لأمرك، صبراً علي قضائك، يا ربّ، لا معبود سواك يا غياث المستغيثين؛ #بارالها! من راضي به رضاي تو و تسليم امر تو هستم. در مقابل قضاي تو صبر خواهم نمود. اي پروردگارم! جز تو معبودي نيست! اي پناه بي پناهان!. روزی که حضرت زینب در کنار بدن برادرش فرمود: اللّهمّ تقبّل منّا هذا قليل القربان ؛ خداوند ! اين قربانى اندك را از ما بپذير. هر انسانی اگر در این لحظات قرار گیرد، ذهنش غرق در انواع و اقسام افکار و اوهام می‌شود تا که شاید راهی جهت نجات و خلاصی از این مشکلات بیابد، ولی حضرت مولا، آقا اباعبدالله در کمال آرامش می‌فرماید راضی به رضای توام خدایا، و حضرت زینب کبری با اینکه مصیبت‌های زیادی دیده است و می‌داند که شهادت برادرش سرآغاز مصیبت‌های دیگر است؛ ولی با حالت رضا از خداوند درخواست می‌کند که خدایا این اندک قربانی را از ما قبول کن. این اوج بندگی است که در سخت‌ترین شرایط و شدیدترین مصیبت‌ها نیز راضی به قضای الهی باشی.