💠دعای روز چهاردهم ماه رمضان
🔹اللّهُمَّ لاتُؤَاخِذْنِی فِیهِ بِالْعَثَرَاتِ وَ أَقِلْنِی فِیهِ مِنَ الْخَطَایا وَ الْهَفَوَاتِ وَ لاتَجْعَلْنِی فِیهِ غَرَضا لِلْبَلایا وَ الْآفَاتِ بِعِزَّتِک یا عِزَّ الْمُسْلِمِینَ
🔸خدایا مؤاخذه نکن مرا در این روز به لغزشها
🔸و در این روز از خطاها و بیهودگی های من در گذر
🔸 و مرا در این روز نشانه تیر بلاها و آفات قرار مده
🔸 ای عزت دهنده مسلمانان
#دعای_هر_روز_ماه_رمضان
🆔️https://eitaa.com/quranlandir
شرح دعای روز چهاردهم ماه رمضان.mp3
8.55M
💠شرح دعای روز چهاردهم ماه رمضان
🔸مرحوم آیتالله مجتهدی تهرانی
🆔️https://eitaa.com/quranlandir
💠شرح دعای روز چهاردهم ماه مبارک رمضان
🔹 أللَّهُمَّ لاتُؤاخِذْنی فيهِ بالْعَثَرات وَ اَقِلْنی فيهِ مِنَ الْخَطايا وَ الْهَفَواتِ وَ لاتَجْعَلْنی فيهِ غَرَضاً لِلْبَلايا وَ الآفاتِ بِعزَّتِكَ يا عِزَّ المُسْلمينَ
🔸خدايا! در اين روز مرا به لغزشهايم مؤاخذه مفرما، عذر خطاها و سستیهایم را بپذير و مرا هدف بلاها و آفتها قرار مده. به حق عزت و جلالت، ای عزتبخش مسلمانان!
🔰پیامهای دعا
1- درخواست عدم مؤاخذه بهخاطر لغزشها
2- پذیرفتن عذر خطاها و سستی ها
3- قرارنگرفتن در مسیر بلاها و آفتهای دنیا
4- عزت از خداست
🔰پیام منتخب
✍️ اميرالمومنين(ع) میفرمايد: «الدُّنيا دارٌ بِالبَلاءِ مَحفُوفَة؛ دنیا، خانهای است که در بلا پيچيده شده (اطرافش را بلا فراگرفته) است.» نهج البلاغه، خ ۲۱۷
📎کيست که در زندگی خود بلا نداشته باشد؟ کيست که مصيبت نداشته باشد؟ آدمی که دعا میکند، شايسته نيست بگويد: «خدايا! هيچ بلايی بر سر من نياور.» این درخواست، خلاف طبيعت و سنت الهی است. اصلاً خدا ما را خلق کرده، برای اينکه از طريق بلاها امتحانمان کند. هر بلایی نوعی امتحان است. اصلاً بلا بهمعنای اختيار و امتحان است. پس بلا به منزلۀ يک واقعيت، شريک زندگی دنيايی است؛ ولی اين دعا با ظرافتی لطیف میگويد: «خدايا! جوری نباشد که من نشانۀ بلاها و آفات قرار گيرم.» غرض، بهمعنای نشانه و هدف است.
📚 طریحی، محمد، مجمع البحرین، ج ۴، ص ۲۱۷
🆔️https://eitaa.com/quranlandir
جزء 14.mp3
3.85M
💠فایل صوتی: تند خوانی جزء چهاردهم قرآن کریم
🔹 با صدای استاد معتز آقایی
🆔️https://eitaa.com/quranlandir
🥀 آه از این درد که واژه نیز توان وصفش را ندارد
#غزه #فلسطین
@iqnanews
🆔️https://eitaa.com/quranlandir
چهارده سحر به یاد #حُسین گریه کرده ام
با ذکر حَسن به روی لبم خنده ای شکفت