🔹 #مناجات_شعبانیه دعای اهل وصال و اهل فراق 🔸شرح فراز بیست و دوم 🔹اِلهى اَنَا عَبْدُكَ الضَّعیفُ وَ مَمْلُوكُكَ الْمُنیبُ فَلا تَجْعَلْنى مِمَّنْ صَرَفْتَ عَنْهُ وَجْهَكَ وَ حَجَبَهُ سَهْوُهُ عَن عَفْوِكَ. در این فراز مناجات نیز دو نکته زیبا و لطیف عرفانی وجود دارد؛ 1⃣ اظهار به فقر وناتوانی اظهار عجز و اعتراف آشکار و علنی مناجات کننده به عجز و ناتوانی خود در برابر حکیم علی الاطلاق ، یادآوری آن است که آدمى، در عین حال كه موجودى قدرتمند است، ضعیف و ناتوان نیز مى‏باشد. از یك طرف سر در سوداى تسخیر كرات آسمانى دارد، اما از طرفى دیگر، حتی پشه اى ضعیف كه با نسیم ملایمى جا به جا مى‏شود، مى‏تواند آرامش و آسایش از او سلب كند؛ در عین حال كه موجودى توانمند از نظر قواى عقلانى و فكرى است، اما ممكن است در اثر حادثه‏اى ناچیز، تمامى یافته‏هاى فكرى و حافظه خویش را از دست دهد. اگر قلب او اراده كند كه لحظاتى دست از كار بكشد و به استراحت بپردازد، از پاى در خواهد آمد، و كارش تمام خواهد شد؛ اگر گلبول‏هاى سفید بدنش، دست از دفاع بردارند، بدن او عرصه تاخت و تاز انواع میكروب‏ها ویروس‏ها گشته و مرگ او حتمى خواهد بود و با چنین اظهار ضعف و درماندگى و عبودیت در پیشگاه محبوب، و ادراك این بیچارگى و ذكر آن موجب روى نمودن خداوند به بنده می شود و عفو او را در پى خواهد داشت و مسیر استجابت با همین اظهار فقر و عجز هموار می شود از همین رو امام‌ العارفین علی علیه السلام با خدای خود اینگونه مناجات می کند: 🍃اِلهى اَنَا عَبْدُكَ الضَّعیفُ وَ مَمْلُوكُكَ الْمُنیبُ 🍃معبود من! من بنده‏ اى #ضعیف و #گنه‏كارم، و غلامى در حال انابه و توبه هستم. 2⃣ خود فراموشی مقدمه ای برای خدا فراموشی #سهو و #نسیان آدمی حجاب و مانع بین عبد و مولا و محرومیت بنده عاصی از عفو پروردگار است، چرا که نفس امّاره و تمایلات نفسانی و همچنین تسویلات شیطانی موجب می شوند که آدمی سخت مجذوب مظاهر دنیوی و گرفتار #خود_فراموشی شود، و این خود فراموشی مقدمه ای برای #خدا_فراموشی گردد، و آدمی به دلیل همین خدا فراموشی از عفو و رحمت الهی محروم می شود، 🌸 در قران کریم ۴۵ بار واژه #نسيان تکرار شده و۳۷ بار آن مربوط به انسان است که هشدار می دهد خود فراموشی مقدمه ای برای خدا فراموشی است، و خدا فراموشی زمینه ای برای محرومیت ازعفو ورحمت الهی و گرفتار شدن انسان به عذاب سخت الهی می باشد، از همین رو در آیه هشتم سوره زمر می خوانیم: 🍃«وَإِذَا مَسَّ الْإِنسَانَ ضُرٌّ دَعَا رَبَّهُ مُنِیبًا إِلَیْهِ ثُمَّ إِذَا خَوَّلَهُ نِعْمَةً مِّنْهُ نَسِیَ مَا کَانَ یَدْعُو إِلَیْهِ مِن قَبْلُ وَجَعَلَ لِلَّهِ أَندَادًا لِّیُضِلَّ عَن سَبِیلِهِ قُلْ تَمَتَّعْ بِکُفْرِکَ قَلِیلًا إِنَّکَ مِنْ أَصْحَابِ النَّارِ؛ 🍀 و چون به انسان آسیبى رسد پروردگارش را در حالى‌که به‌سوى او بازگشت‏ کننده است مى‏‌خواند سپس چون او را از جانب خود نعمتى عطا کند آن [مصیبتى] را که در رفع آن پیشتر به درگاه او دعا مى‏‌کرد فراموش مى‏‌نماید و براى خدا همتایانى قرار مى‏‌دهد تا [خود و دیگران را] از راه او گمراه گرداند بگو به کفر خودت اندکى برخوردار شو که تو از اهل آتشى. ✅ و نیز در آیه ۴۴ سوره انعام آمده است: 🍃«فَلَمَّا نَسُواْ مَا ذُکِّرُواْ بِهِ فَتَحْنَا عَلَیْهِمْ أَبْوَابَ کُلِّ شَیْءٍ حَتَّى إِذَا فَرِحُواْ بِمَا أُوتُواْ أَخَذْنَاهُم بَغْتَةً فَإِذَا هُم مُّبْلِسُونَ؛ 🍀پس چون آن‌چه را که بدان پند داده شده بودند فراموش کردند درهاى هر چیزى [از نعمت‌ها] را بر آنان گشودیم تا هنگامى‌که به آن‌چه داده شده بودند شاد گردیدند ناگهان [گریبان] آنان را گرفتیم و یک‌باره نومید شدند. و در آیه ۳۴ سوره جاثیه آمده است: «وَقِیلَ الْیَوْمَ نَنسَاکُمْ کَمَا نَسِیتُمْ لِقَاء یَوْمِکُمْ هَذَا وَمَأْوَاکُمْ النَّارُ وَمَا لَکُم مِّن نَّاصِرِینَ؛ 🍀 و گفته شود همان‏گونه که دیدار امروزتان را فراموش کردید امروز شما را فراموش خواهیم کرد و جایگاهتان در آتش است و براى شما یاورانى نخواهد بود». 🔸به دلیل اینکه #سهو و #نسیان نسبت به ذکر الهی چنین پیامد سختی را به دنبال دارد، امام‌ العارفین علی علیه السلام در این فراز ازمناجات شعبانیه اینگونه مناجات می کند: 🌸فَلا تَجْعَلْنى مِمَّنْ صَرَفْتَ عَنْهُ وَجْهَكَ وَ حَجَبَهُ سَهْوُهُ عَن عَفْوِكَ ❗️پس مرا از كسانى قرار مده كه از آنها روى گرداندى و نیز مرا از آنها قرار مده كه سهو آنها، سبب محرومیت آنان ازعفوت شده است. http://eitaa.com/qurantehran ادامه دارد