"ربنا فاغفرلنا ذنوبنا"؛ اول، مغفرت خود را شامل حال ما کن. نگوییم ما براى کدام گناهمان از خداى متعال مغفرت بخواهیم. سرتاپاى بنده و امثال بنده، خطا و لغزش و گناه است. وقتى خداى متعال درباره‌ى پیغمبرش مى‌فرماید: "لیغفر لک‌ الله ما تقدّم من ذنبک و ما تأخّر"؛ وقتى در قرآن و دعاها و ادعیه‌ى #صحیفه‌سجادیه و غیر آن، براى پیغمبر و اولیایش از خداى متعال طلب مغفرت مى‌شود، تکلیف ما روشن است: اول، طلب مغفرت و آمرزش. "ربنا فاغفر لنا ذنوبنا و کفر عنّا سیئاتنا"؛ این تکفیر، ترمیم خطاهاست. ما بالاخره در مسیر حرکت خود، خطاهایى کرده‌ایم و خدشه‌هایى به‌وجود آورده‌ایم؛ ترمیم این را هم از خدا مى‌خواهیم. بعد، "و توفّنا مع‌الأبرار"؛ مرگ ما و عبور ما از دروازه‌ى این عالم به ملکوت را هم با ابرار قرار بده؛ مثل آن‌ها و در جهت آن‌ها بمیریم. مهم‌ترین مسأله، مسأله‌ى عاقبت است. (در جمع کارگزاران نظام جمهورى اسلامى - ۸۰/۹/۲۱) https://eitaa.com/qurantehran