#قرائت_روزانه_قرآن_کریم
🌺صفحه ۵۹۶ مصحف شریف
🌸 سوره مبارکه #لیل، #ضحی، #شرح
@qurantehran
╰━═🌸━⊰🍃💔🍃⊱━🌸═━╯
📇 تفسیر سوره مبارکه #لیل
📚 مفسر: دکتر رضایی اصفهانی (تفسیر مهر)
🔸 قرآن كريم در آيات دوازدهم تا بيست و يكم سوره ى ليل با هشدار در مورد آتش دوزخ، به فرجام تكذيب گران بدبخت و پارسايان بخشنده اشاره مى كند و مى فرمايد:
🌺 إِنَّ عَلَيْنا لَلْهُدى* وَ إِنَّ لَنا لَلْآخِرَةَ وَ الْأُولى* فَأَنْذَرْتُكُمْ ناراً تَلَظَّى* لا يَصْلاها إِلَّا الْأَشْقَى* الَّذِي كَذَّبَ وَ تَوَلَّى* وَ سَيُجَنَّبُهَا الْأَتْقَى ...
🔹نكته ها و اشاره ها:
1⃣ وظيفه ى خدا هدايت و راهنمايى مردم است، نه اجبار و الزام آنان به راه نيك. از اين رو خدا مردم را به وسيله ى عقل و فطرت از درون و به وسيله ى پيامبران و رهبران الهى و كتابهاى آسمانى از بيرون هدايت مى كند، ولى اين خود انسان است كه در نهايت راه نيك و بد را انتخاب مى كند.
2⃣ دنيا و آخرت از آنِ خداست؛ پس خدا نيازى به چيزى يا كسى ندارد و اگر شما را هدايت مى كند و بر پيمودن راه نيك اصرار مى كند، سود آن به خود شما خواهد رسيد.
3⃣ در اين آيات به مردم هشدار داده شده كه از شعله ى خالص آتش دوزخ بهراسيد. شعله ى خالص آتش، حرارت بيشترى دارد و بيشتر مى سوزاند و آتش دوزخ چنين است.
4⃣ در اين آيات بيان شده كه دوزخ مخصوص كافران تكذيب گر و بدبخت است، پس چرا برخى از آيات و روايات اشاره مى كنند كه مؤمنان گناهكار نيز سهمى از آتش دوزخ دارند؟
پاسخ: انحصار اين آيات نسبى است؛ يعنى حال دو گروه با تقوا و بدبخت را بيان مى كند كه يك گروه فقط به دوزخ مى روند و گروه ديگر از آن نجات مى يابند؛ پس انحصار حقيقى نيست و آيه نسبت به حال مؤمنان گناهكار، ساكت است.
و اين احتمال نيز وجود دارد كه مقصود از آتشى كه فقط كافران بدبخت در آن وارد مى شوند، دوزخ موقت نيست كه كسانى كه در اين عذاب مى شوند پس از مدتى از آن نجات مى يابند.
5⃣ در اين آيات چهار ويژگى براى نجات يافتگان از آتش بيان شده است:
الف) آنان افرادى باتقوا هستند؛
ب) آنان بخشنده اند؛
ج) هدف آنان رشد و پاكى است و اموال خويش را براى رشد و پاكى خود در راه خدا به مردم مى بخشند؛
د) آنان وامدار كسى نيستند تا بخواهند پاداش نعمت او را بدهند، بلكه براى جلب رضايت الهى بخشش مى كنند.
6⃣ از اين آيات استفاده مى شود كه بخششى انسان را از دوزخ نجات مى دهد كه همراه با تقوا و با هدف پاكى و رشد روحى و با معرفت نسبت به خدا و با قصد خالص براى او باشد، به طورى كه فرد بخشنده، پروردگارش را «والاتر» از هر چيز بداند و قصد او جلب رضايت خدا باشد.
7⃣ قصد قربت و اخلاص براى خدا، با هدف قرار دادن رشد و پاكى معنوى خويش، منافات ندارد، بلكه پاكى و رشد اخلاقى و نفسانى، مقدمه نزديكى به خداست.
8⃣ اين آيه مى تواند شامل كافران بخيل و پارسايان بخشنده شود و مخصوص يك فرد خاص نيست. اگر چه شأن نزول آن در مورد دو نفر بود، ولى اين موجب انحصار معناى آيه نمى شود؛ پس مقصود از «اتقى»، افراد با تقوا و منظور از «اشقى»، افراد بدبخت است.
9⃣ پاداش پارسايان بخشنده آن است كه خدا در رستاخيز پاداش عظيمى به آنان مى دهد تا راضى شوند. كسى كه براى رضاى الهى كار كرده است خدا نيز از او راضى است و او را راضى مى سازد؛ رضايتى نا محدود كه تصور آن براى ما مشكل است.
@qurantehran