eitaa logo
مؤسسهٔ قرآن و عترت علی بن موسی الرضا(ع)
2.8هزار دنبال‌کننده
6هزار عکس
4.5هزار ویدیو
162 فایل
تهران- خیابان ایران- شهید مهدوی پور- ۱۲۱ ☎️تلفن تماس: ۳۳۵۴۵۸۵۹ -۳۳۵۴۵۸۶۰ ویژه خواهران 📆شنبه تا چهارشنبه ۸ تا ۱۲ ↙️ کلاسهای اموزشی: @N_1311 ↙️ ادمین کانال: @yazahra1442 ↙️ واحد ازدواج: @aleyasin46 ↙️ کتابخانه شهید پورمحمدی: @RAZ110
مشاهده در ایتا
دانلود
الهی اَلبَسَتنِی الخطایا ثَوبَ مَذَلَّتی ای دریغا که شب آمد همه گشتیم جدا خنک آن را که به شب یار و رفیق ست خدا همه خفتند و فتادند به یک‌سو چو جماد   تو نخسپی هله ای شاهِ جهان مونس ما هین مخسپید که شب شاه جهان بزم نهاد می‌کشد تا به سحرگاه شما را که صلا 🔹شرح فراز اول : : انسانها معمولا در غفلتند. امام علی علیه السلام فرمودند: « الناس نیام فاذا ماتوا انتبهوا» (مردم در خوابند؛ پس وقتی که مردند متنبه میشوند) اگر میبینیم که دروغ، حیله، چشم و هم چشمی، پیروی از انواع مد لباس و مو، تجملات، بد اخلاقی ها و بی هدفی ها در میان نوع بشر امری عادی محسوب میشود، به دلیل این است که آدمی در است. در این میان هستند کسانی که غفلتشان تا لحظه ادامه دارد و لحظه مرگ، لحظه بیداری آنان است. و برخی نیز هستند که قبل از مرگ بیدار میشوند، آگاه میشوند، میفهمند که از کجا آمده اند و به کجا آمده اند و چرا آمده اند و به کجا خواهند رفت. از این حالت بیداری تعبیر به حالت «یقظه» میشود و معنای لغوی یقظه هم همان بیداری است... 🔹ادامه دارد... 📚برشی از کتاب (استاد تحریری) https://eitaa.com/qurantehran
☘️ ⚜«الهي! أَلْبَسَتْنِي الْخَطَايَا ثَوْبَ مَذَلَّتِي.» خدايا! خطاها لباس ذلت بر من پوشانده‌اند. 🔸اين مطلب، به طور قطع زبان حال امام است و هرگز اين‌گونه نيست که حضرت،‌ تنها در مقام تعليم بوده و به منظور آموزش نحوه‌ي سخن گفتن و عرض نياز سوي خداوند اين جملات را با حال سوزناک بر زبان جاري کرده باشد و خود به کلي از اين مسائل به دور باشد! 🔺سرّ اين مطلب وقتي روشن مي‌شود که بدانيم هر کس به لحاظ مرتبه‌ي ايماني و وقوع خويش در اين عالم، حالات گوناگوني نسبت به خود و نيز نسبت به خداي متعال پيدا مي‌کند و در قياس اين حالت، مي‌تواند حالات متعالي‌تري نيز داشته باشد و وقتي اين دو حالت ضعيف و متعالي را با هم مقايسه مي‌کند، احساس خطا به او دست مي‌دهد. 🔹هر مقدار درجه‌ي معرفت عبد نسبت به حق تعالي بيش‌تر باشد، اظهار خضوع او نيز بيش‌تر خواهد بود. اين که ما در نماز اظهار خضوع ويژه‌اي نداريم و توجه‌مان اندک است، به دليل آن است که از معرفت اندکي برخورداريم، اما حالات عبادي کساني که شناخت بالايي از خداوند دارند، اصلاً قابل تصور نيست. به همين جهت عدم فهم اين مسائل نبايد موجب انکار آن‌ها شود؛ زيرا «عدم الوجدان لايدل علي عدم الوجود»؛ نيافتن چيزي دلالت بر نبودن آن نيست! 🔻علت اصلي اين‌گونه انکارها، نفهميدن‌ها يا کج فهمي‌هاست. 🌹سَروَر انبياى الهى، حضرت محمد مصطفى‌(ص) وقتى به نماز می ‏ايستاد، به دليل ترس از خداوند متعال، رنگ چهره‌اش دگرگون میشد و از سينه‏ ى مباركش صدايى هم چون صداى ظرفى كه غذا در آن طبخ میشود و به جوش می ‏آيد، شنيده میشد. (استاد تحریری) https://eitaa.com/qurantehran
🔹«الهي أَلْبَسَتْنِي الْخَطَايَا ثَوْبَ مَذَلَّتِي.» خدايا!‌ خطاها لباس مذلت را بر من پوشانده است. 🚫گناه و خطا؛ خطا و گناه براي انسان، ذلت ايجاد مي‌کند و هر مقدار انسان در جهت خطا و گناه قرار بگيرد، حالت سرشکستگي و ذلتش در برابر خدا بيش‌تر خواهد شد. 👈حالت کوچکي و خواري و ذلتي که انسان پيدا مي‌کند بر دو قسم است:‌ و . ✅ الف. ذلت ممدوح: آن است که واقعيت وجودي شخصي در برابر حق تعالي جلوه کند و عبد بفهمد يا بيابد که در برابر خداي متعال و است و اين نداري خود را فقط به واسطه‌ي غني مطلق مي‌تواند برطرف نمايد. ☑️ب. ذلت مذموم: آن است که فرد از درک فقر و نداري حقيقي خود عاجز بوده و با تخيل، به موجود فقيري مثل خود اظهار نياز مي‌کند و اگر او نيز توان برطرف کردن نياز او را نداشته باشد در اين صورت با دست رد از جانب او مواجه مي‌شود و احساس ذلت و زبوني به او دست مي‌دهد. 🔺 از طرفي تمام تلاش‌هايش براي رهايي از چنين حالتي بي ثمر خواهد بود و نهايتاً خود را به نابودي مي‌کشاند. https://eitaa.com/qurantehran
🔹«الهي أَلْبَسَتْنِي الْخَطَايَا ثَوْبَ مَذَلَّتِي.» خدايا!‌ خطاها لباس مذلت را بر من پوشانده است. 1⃣ از ديگران؛ مصداق 🔺در حالت ذلت ممدوح، انسان در برابر صاحب نعمت واقعي اظهار کوچکي مي‌کند حال تواضع در برابر نعمت بايد از جانب کسي باشد که استقلالاً نعمتي را مي‌دهد مانند ذات اقدس الهي يا کسي که وسيله‌ي رساندن نعمت به ديگران است مثل آن‌چه در روابط عادي رخ مي‌دهد و انسان‌ها به يکديگر خدمت يا کمک مي‌کنند. ▪️اين روابط، نوعي ذلت دروني در انسان در برابر دهنده‌ي نعمت ايجاد مي‌کند. البته اين يک امر کاملاً فطري است که انسان وقتي متوجه گردد چه کسي صاحب نعمت است و به او اعطا مي‌کند، در مقام تشکر از او برمي آيد و اين اظهار خضوع و کوچکي، هرگز مذموم نيست؛ زيرا به حکم وجدان و عقل و شرع، وظيفه‌ي انسان تشکر و سپاس از ديگران است تا مورد لطف خدا قرار گيرد. 🌷 امام رضا (ع) مي‌فرمايد: «مَنْ لَمْ يَشْكُرِ الْمُنْعِمَ مِنَ الْمَخْلُوقِينَ لَمْ يَشْكُرِ اللَّهَ عَزَّ وَ جَل.» کسي که از مخلوقيني كه نعمت مي‌دهند سپاس‌گزاري نکند، از خداوند عزوجل سپاس‌گزاري نکرده است. 🌹هم‌چنين امام زين‌العابدين (ع) فرمود: روز قيامت خداى تبارك و تعالى به يكى از بندگانش مي‌فرمايد از فلانى سپاس گزارى كردى؟ عرض مي‌کند: پروردگارا! من تورا سپاس گفتم، خداى تعالى فرمايد: چون از او سپاس‌گزارى ننمودى، مرا هم سپاس نگفته‌اي. 👈 سپس امام در ادامه فرمود: شكرگزارترين شما نسبت به خدا، كسى است كه از مردم بيش‌تر شكرگزارى كند. 2⃣ ؛ زمينه ساز اگر کسي نسبت به مولايي که بايد در برابر او اظهارخضوع و فروتني داشته باشد، اظهار نافرماني کند، در حقيقت در برابر مولاي منعم خويش ادعاي بزرگي کرده است. ▪️گناه و معصيت، ادعاي بزرگي در برابر حق تعالي و در واقع نوعي خواري و حقارت نسبت به مولا است. اما از آن‌جا که اين حقارت و پستي، مذموم است انسان نمي‌تواند از آن استفاده کرده و نه تنها موجب بزرگ‌داشت او نزد مولا نمي‌گردد، بلکه باعث حقارت و کوچکي نزد مولا و بي اعتنايي مولا به او خواهد شدانسان گناه‌کار نيز وقتي خود را با ديگراني که با او همراه بوده‌اند و راه سعادت را پيموده و از گناه دوري کرده‌اند مقايسه مي‌کند، ناخودآگاه احساس شرمندگي و خواري مي‌کند و به ويژه اين حالت در عالم ديگر بيش‌تر جلوه دارد 🌼 چنان که امام صادق (ع) از رسول خدا (ص) نقل مي‌فرمايد: «إِنَّ الْعَبْدَ لَيُحْبَسُ عَلَى ذَنْبٍ مِنْ ذُنُوبِهِ مِائَةَ عَامٍ وَ إِنَّهُ لَيَنْظُرُ إِلَى أَزْوَاجِهِ فِي الْجَنَّةِ يَتَنَعَّمْن.» همانا بنده‌اي بر گناهي از گناهانش صد سال حبس مي‌شود، در حالي که به همسرانش نظر مي‌کند که در بهشت بهره‌مند هستند. (استاد تحریری) https://eitaa.com/qurantehran
💠 و جَلَّلَنِي التَّبَاعُدُ مِنْكَ لِبَاسَ مَسْكَنَتِي و دوري از تو جامه‌ي بيچارگي بر تنم افکنده است. 🔺 ابعاد بيروني و دروني معصيت و ✅ در اين فراز از مناجات، حضرت امام سجاد(ع) بُعد ديگري از حقيقت خطا و معصيت را بيان مي‌فرمايد. بُعد ظاهري معاصي، خواري و حقارت است، اما بُعد دروني آن، از حق تعالي و از چشم معبود محبوب است. 🔹اما واکنش همگان در برابر دوري يکسان نيست و هر کسي نسبت به درجه‌ي معرفت خويش نسبت به مولا و توجه به کارهاي خود، از اين برخورد قهري استفاده مي‌کند. 🔸براي مقربان درگاه الهي اين دوري، از بزرگ‌ترين عذاب‌ها به شما مي‌رود که هيچ قهر و غضبي و هيچ آتش و نقمتي با آن برابري نمي‌کند. در مقابل،‌ عده‌اي هستند که از اين دوري هيچ احساس ناخوشايندي ندارند و تفاوتي در خود حس نمي‌کنند😔. براي گرفتار نشدن در چنين ورطه‌ي هولناکي، انسان بايد ذلت و فقر خويش نسبت به حق تعالي را مورد توجه دقيق قرار دهد تا حالت بازگشت براي او رخ دهد و به همين جهت حالت توبه براي انسان واجب است. (استاد تحریری) https://eitaa.com/qurantehran
💠«وَ جَلَّلَنِي التَّبَاعُدُ مِنْكَ لِبَاسَ مَسْكَنَتِي.» خدايا! دوري از تو لباس بيچارگي و بدبختي بر من پوشانيده است. 🔸تفاوت و تصورات تربيتي به فراخور حالات ايماني افراد 🔹در تعاليم عمومي تربيت ديني،‌ مربيان تربيتي و اساتيد اخلاق براي و توجه‌ افراد به خطاهاي خويش و ايجاد حالت کنترل بر نفس در برابر غفلت‌ها و معاصي، به فراخور درجات ايماني متربّيان، از شيوه‌هاي متفاوتي استفاده مي‌کند؛ به بعضي مي‌گويند: «اگر گناه کني عذاب خواهي شد.» و به بعضي ديگر که در رتبه‌ي بالاتري قرار دارند مي‌گويند: «اگر گناه کني، مبتلا به غضب الهي خواهي شد.» اما به عده‌اي ديگر که در درجاتي از قرب را طي نموده‌اند، مطلب را ظريف‌تر بيان کرده و مي‌گويند: «اگر اين کار را انجام دهي، از درجه‌ي قرب مولا دور مي‌شوي.» 🔺 اين موارد به ديدگاه انسان نسبت به رابطه‌ي خود با حق تعالي و انجام وظايف ديني او بستگي دارد. ▪️در حالتي که انسان‌هاي عادي، عذاب را مي‌بينند و از هول و هراس آن ناله سر مي‌دهند، ولي انسان کامل الهي غضب را مي‌بيند و اشک مي‌بارد و مي‌سوزد و مي‌گدازد؛ زيرا ديد ملکوتي او نافذتر است. 🌷مولا امیر المومنین(علیه السلام) در فرازی از با ناله به درگاه الهی می فرمایند: «يَا الهي وَ سَيِّدِي وَ مَوْلَايَ وَ رَبِّي! صَبَرْتُ عَلَى عَذَابِكَ فَكَيْفَ أَصْبِرُ عَلَى فِرَاقِكَ.» پروردگارا! گيرم که بر عذابت صبر کردم چگونه بر فراق تو صبر کنم؟ 🔘 واقعيت معصيت، دوري از ساحت مولاست،‌ اما افراد از درک اين مطلب متفاوتند: بعضي حقيقت دوري را درک مي‌کنند؛ بعضي غضب الهي را؛ و عده‌اي نيز فقط عذاب را درک مي‌نمايند. 📚 (استاد تحریری) https://eitaa.com/qurantehran
💠 «وَ جَلَّلَنِي التَّبَاعُدُ مِنْكَ لِبَاسَ مَسْكَنَتِي.» خدايا! دوري از تو لباس بيچارگي و بدبختي بر من پوشانيده است. 🔸تفاوت و تصورات تربيتي به فراخور حالات ايماني افراد در تعاليم عمومي تربيت ديني،‌ مربيان تربيتي و اساتيد اخلاق براي تنبه و توجه‌ افراد به خطاهاي خويش و ايجاد حالت کنترل بر نفس در برابر غفلت‌ها و معاصي، به فراخور درجات ايماني متربيان، از شيوه‌هاي متفاوتي استفاده مي‌کند. 🔹به بعضي مي‌گويند: «اگر گناه کني عذاب خواهي شد.» و به بعضي ديگر که در رتبه‌ي بالاتري قرار دارند مي‌گويند: «اگر گناه کني، مبتلا به غضب الهي خواهي شد.» اما به عده‌اي ديگر که در درجاتي از قرب را طي نموده‌اند، مطلب را ظريف‌تر بيان کرده و مي‌گويند: «اگر اين کار را انجام دهي، از درجه‌ي قرب مولا دور مي‌شوي.» 👈 اين موارد به ديدگاه انسان نسبت به رابطه‌ي خود با حق تعالي و انجام وظايف ديني او بستگي دارد. در حالتي که انسان‌هاي عادي، عذاب را مي‌بينند و از هول و هراس آن ناله سر مي‌دهند، ولي کامل الهي غضب را مي‌بيند و اشک مي‌بارد و مي‌سوزد و مي‌گدازد؛ زيرا ديد ملکوتي او نافذتر است. 🌹 مولا امیر المومنین(علیه السلام) در فرازی از دعای کمیل با ناله به درگاه الهی می فرمایند: «يَا الهي وَ سَيِّدِي وَ مَوْلَايَ وَ رَبِّي! صَبَرْتُ عَلَى عَذَابِكَ فَكَيْفَ أَصْبِرُ عَلَى فِرَاقِكَ.» پروردگارا! گيرم که بر عذابت صبر کردم چگونه بر فراق تو صبر کنم؟ ▪️واقعيت ، دوري از ،‌ اما افراد از درک اين مطلب متفاوتند: بعضي حقيقت دوري را درک مي‌کنند؛ بعضي غضب الهي را؛ و عده‌اي نيز فقط عذاب را درک مي‌نمايند. 📚 ( استاد تحریری) https://eitaa.com/qurantehran
💠 «وَ جَلَّلَنِي التَّبَاعُدُ مِنْكَ لِبَاسَ مَسْكَنَتِي.» خدايا! دوري از تو لباس بيچارگي و بدبختي بر من پوشانيده است. 🌸لزوم توجه به آثار نيک و بد اعمال 🔸آيات و روايات بسياري در آثار ناگوار دنيايي و آخرتي گناهان وارد شده است، توجه به همه‌ي اين آثار موجب مي‌گردد انسان از ترس ابتلاي به اين‌ها خود را از آلودگي به محرمات الهي و مخالفت حق تعالي حفظ نمايد و از اين جهت بسيار مطلوب و ضروري است. 🔹البته محرک نوع انسان‌ها نيز توجه به همين آثار خوب و بد است تا با شناخت اثر خوب يک عمل به انجام آن اشتياق پيدا کرده و با آگاهي از اثر بد عملي، از انجام آن پرهيز نمايند و بدين صورت جان آن‌ها به فضيلت‌هاي نفساني آراسته و از رذايل پيراسته گردد و به هدف از خلقت نايل گردند و سعادتمند شوند. 🔺 بنابراين هرگز نبايد از فراواني ثواب‌هاي ذکر شده براي اعمال خوب استبعاد کرد؛ زيرا ذکر ثواب فراوان، متناسب با نياز زياد انسان‌ها است. انسان يک موجود گسترده و پيچيده‌اي است که زندگي ابدي دارد و هيچ تضميني وجود ندارد که انسان ثواب‌ها را نگاه دارد و با گناهان و خطاها آن‌ها را نابود نسازد. ⛔️ ، موجب حبط اعمال خوب به فرض که انسان کار خوب فراوان انجام دهد، اما اگر خود را در انجام معاصي و خطاها آزاد پنداشته و نفس را با مراقبه کنترل نکند، قطعاً کارهاي خوب با گناه از بين خواهد رفت. 🔹از مجموع قرآن و سنت، اين نکته به دست مي ‏آيد که انجام گناه حبط کننده ‏ي اعمال قربي انسان بوده و آن را بي اثر مي‌کند. مانند اين که انسان از يک سو غذاي مفيد بخورد و از سوي ديگر در کنار آن از طعام‏ هاي مضرّ و بيماري‏ زا نيز استفاده کند به‌گون ه‏اي که تأثير غذاي مفيد در بدن او خنثي شود! بنابراين اولين مرتبه ‏ي ايمان که از فرمايشات حضرات اهل‌بيت‌ (ع)استفاده مي‏شود مسئله‌ي و با تاكيد بيش‌تر و دقيق‌تر بر پرهيز از محرمات است. چنان که در رواياتي فرموده‌اند: 🔸«کسي که گناهي انجام مي‌دهد، ايمان در او حضور ندارد.» يعني با انجام گناه ـ‌تا وقتي توبه نکرده است ‏ـ ايمان قلبي در وجود شخص فعليت پيدا نخواهد کرد. 📚 (استاد تحریری) https://eitaa.com/qurantehran
ادامه👆👆 🔹نكته‌ي مهم اين است كه اگر انسان گاهي دچار گناه شد، هرگز نبايد حالت نااميدي پيدا كرده با خود بگويد: «ما که گناه کاريم، پس کارهاي خوب را انجام ندهيم!» 🔻اين از وساوس شيطان است و قصد او اين است که بنده‌ي خدا، به طور کلي از درگاه حق دور شود و به بهانه‌ي ارتکاب لغزش‌ها او را از انجام کار خوب هم باز بدارد. در روايت است که به امام گفته شد: شخصي گناه مي‌کند و گاهي کار خوب هم انجام مي‌دهد آيا به حالش مفيد است؟ 🔸 امام فرمود: کار خوب او در نهايت موجب مي‌شود که از کار بدش دست بردارد. در هر صورت، واقعيت گناه از ذات اقدس الهي است. اين مسئله هشداري است که معصيت و گناه انسان را از کمال مطلق الهي و اتصاف به اوصاف پسنديده محروم مي‌گرداند. 📚 (استاد تحریری) https://eitaa.com/qurantehran
💢وَ أَمَاتَ قَلْبِي عَظِيمُ جِنَايَتِي و جنايت عظيم من دل مرا ميرانده است 🔹طغيان در برابر حق؛ مايه‌ي مرگ دل 🔺بر اساس آيات قرآني و براهين عقلي، انسان است و اگر طغيان و نافرماني داشته و حالت توبه پيدا نکند، در واقع در برابر حق تعالي که مولاي غني مطلق اوست ادعاي استقلال کرده است. در اين صورت بزرگ‌ترين جنايت را مرتکب شده است؛ زيرا ادعاي استقلال، به معناي عدم رعايت حق ربوبيت خداوند متعال است. به عبارت دقيق‌تر بزرگ‌ترين جنايت بندگان، تجاوز به حد ربوبيت حق تعالي است که موجب تباهي و مرگ دل او مي‌گردد که در حقيقت نتيجه‌ي دوري از ياد خدا و فرو رفتن در معاصي و عدم آمادگي بري سفر قربي به سوي حق است. 🚫 ؛ زمينه ساز گناهان بزرگ ▪️گناه در هر صورتي و با هر مقياسي، جنايت بزرگ به ساحت مقدس است؛ زيرا او عظيم مطلق است و کوچک‌ترين خطا، در برابر عظمت و کبريايي او، خيانت و جنايت عظيم به شمار مي‌رود. 🌷رسول خدا(ص) مي‌فرمايد: «لَا تَنْظُرُوا إِلَى صِغَرِ الذَّنْبِ وَ لَكِنِ انْظُرُوا إِلَى مَنِ اجْتَرَأْتُم.» به کوچکي گناه نگاه نکنيد، بلکه نگاه کنيد که به چه کسي جرئت پيدا کرده‌ايد. 🔹بنابراين انسان بايد همواره هشيار باشد و رابطه‌ي خويش با پروردگار را درک کرده، پيوسته به کوچکي خود در برابر او توجه نمايد. يکي از ضروري‌ترين لوازم در اين زمينه آن است که خلوت‌هايي براي خود در نظر بگيريم و به موانع روحي توجه نموده، با زبان تضرع و مناجات به درگاه الهي برويم و راه‌کارهاي دفع و رفع اين موانع را پيدا کنيم و در اين راه، پيوسته از خداي متعال و اولياي الهي استمداد جوييم. 📚 (استاد تحریری) https://eitaa.com/qurantehran
🔺فَأَحْيِهِ بِتَوْبَةٍ مِنْكَ يَا أَمَلِي وَ بُغْيَتِي! وَ يَا سُؤْلِي وَ مُنْيَتِي! پس دل را با از جانب خويش زنده کن‌، اي آرزو و غايت من! و ‌اي خواسته و آرمانم! 🔹جايگاه ايمان در نيل به حيات طيبه انسان داراي ابعاد گوناگون حيات است و خداي متعال مقرر فرموده است که انسان بعضي از اين حيات‌ها را با اختيار کسب کند و بعضي از مراتب ديگر حيات را پس از کسب حيات‌هاي اختياري مترتب کند. 🔸 به تعبير قرآن کريم، ابعاد حيات اختياري که همان حيات ايماني است شامل اعتقاد قلبي به ذات اقدس الهي و انبياي او؛ کتب آسماني؛ قيامت؛ اعتقاد به وسائط فيض حق تعالي و امامت اوصياي نبي بزرگوار اسلام است. اين نوع از حيات، هنوز مقدمه است تا با انجام به مرتبه‌ي ديگري از حيات برسد. ♦️در اين فرايند تكميل رشد روحي انسان، اگر كسي در جهت التزام به انجام اعمال صالح سستي ورزيده يا لغزشي از او صادر شده يا واجبي را ترک نمايد، در همين حد، بُعدي از حيات ايماني‌اش ضعيف مي‌شود. 🔺لزوم اميد و اعتقاد قلبي به توبه پذيري خدا است. زیرا 1⃣ خداي متعال را قرار داده است تا انسان همواره در جهت اصلاح خويش تلاش کند و اگر مبتلاي به لغزش شد دچار حالت از اصلاح خويش نگردد و گمان نکند که: کار ديگر تمام شد و ما راهي به حيات طيبه نداريم. 2⃣ خداي متعال راه‌هاي گوناگوني براي توجه و ارتباط با خود براي بندگان قرار داده است. از آن‌جا که انسان پس از ارتکاب گناه، با و رعايت مجدد مرزها و حدود الهي شروع مي‌شود، براي تحقق اين حيات حقيقي بايد توجهات روحي مناسب، به حق تعالي حاصل شود. از مهم‌ترين توجهات اين است که عبد، حق تعالي را پذيراي خود يعني «توبه پذير» بداند و به فرموده‌ي خود خداوند اعتقاد داشته باشد. 👈 اگر چنين ديدگاهي براي انسان حاصل نشود و چنين اعتمادي به حضرت حق نداشته باشد هرگز کشش به سوي معبود پيدا نمي‌کند. 3⃣ البته توبه و بازگشت به خدا،‌ آداب و رسوم خاص و طاقت فرسايي ندارد و خداي مهربان چنان آغوش مهر و رحمت بر بندگان خطاکار گشوده است که براي آشتي نياز به زحمت و اصرار و التماس ندارند، بلکه صرف توجه انسان به لغزش‌ها و قصورها و غفلت‌ها و احساس خجلت و شرمندگي از آن‌ها، توبه‌ي خداوند به عبد است و حضرت حق با اين تنبه، مانع از تداوم غفلت او گشته است. به همين جهت انسان بايد اين حالت را غنيمت شمرده و دنبال شرايط توبه برود. 📚 (استاد تحریری) https://eitaa.com/qurantehran