eitaa logo
«روی خط تاریخ و تمدن...»
1.1هزار دنبال‌کننده
5.9هزار عکس
1.3هزار ویدیو
1.2هزار فایل
📝فعالیت: رصد فعالیت‌های دانشجویی | طلبگی | تاریخی و تمدنی، وابسته به انجمن علمی دانشجویی تاریخ فرهنگ و تمدن اسلامی دانشگاه معارف اسلامی ارتباط با ادمین و دبیر انجمن تاریخ | تبادل : 🆔 @h_fatemirad
مشاهده در ایتا
دانلود
♦️ سرنوشت جَمل افتاد به دستان حسن "شاخِ‌شیطان" به زمین‌خورد، ز طوفان حسن... در تاریخ آمده است که: در جنگ جمل حضرت اميرالمؤمنین علیه‌السلام، محمّد‌بن‌حنفيّه را خواست و نيزه خود را به او داد و فرمود: با اين نيزه متوجه جنگ شو و شتر عايشه را نيزه بزن! وقتى محمّد‌بن‌حنفيه متوجه جنگ گرديد، بَنوضَبّه(مدافعان‌ شتر عایشه) مانع وى شدند. فَلَمَّا رَجَعَ إِلَى وَالِدِهِ انْتَزَعَ الْحَسَنُ رُمْحَهُ مِنْ يَدِهِ وَ قَصَدَ قَصْدَ الْجَمَلِ وَ طَعَنَهُ بِرُمْحِهِ وَ رَجَعَ إِلَى وَالِدِهِ وَ عَلَى رُمْحِهِ أَثَرُ الدَّمُ 🔹هنگامى كه محمّد به‌سوى پدرش مراجعت نمود، امام حسن علیه‌السلام نيزه را از دستش گرفت و به سمت شتر عايشه حمله کرد و پس از اينكه نيزه‏اى به آن زد و نزد حضرت امير علیه‌السلام بازگشت،ديدند اثر خون در نوك آن مشاهده مى‏شود. 🔻 محمّد بن حنفيه از مشاهده اين صحنه، صورتش برافروخته شد و خجالت کشید. مولا علی علیه‌السلام به محمّد بن حنفيه فرمود: نگران مباش! زيرا حسن، پسر رسول خدا صلی‌الله‌علیه‌وآله هم است؛ اما تو فقط پسر من هستی.(کنایه از اینکه خون فاطمه زهرا سلام‌الله‌علیها در رگ‌های حسن علیه‌السلام هست اما در رگ‌های تو نیست). 📚المناقب،ابن‌شهرآشوب،ج۹ ص۱۶۶ ✍ اما اینکه در شعر، از عایشه تعبیر شد به "شاخ‌شیطان"؛ از عجیب‌ترین اعترافات و روایاتی که در صحاح ستّه اهل سنت آمده است،اینکه نقل کرده‌اند: رسول خدا صلی‌الله‌علیه‌وآله روزی در بین اصحاب، قیام نمودند تا خطبه ایراد کنند. در همین حین اشاره به خانه عايشه نمودند و فرمودند: هُنَا الْفِتْنَةُ - ثَلَاثًا - مِنْ حَيْثُ يَطْلُعُ قَرْنُ الشَّيْطَانِ 🔻 اينجا جايگاه فتنه است اينجا جايگاه فتنه است اينجا جايگاه فتنه است. از این خانه است که شاخ شيطان بيرون مي‌آيد. 📚صحیح بخاری، ج۴ ص٨٢،حدیث٣١٠۴ 📚صحیح مسلم، ج٨ ص١٨١،حدیث٢٩٠۵ ⚡️فتنه‌های جَمَل از ناقهٔ زن بود فقط به زمین کوفتنش، کار حسن بود فقط...
♦️ حال و روز شیطان در روز «غدیر» و روز «سقیفه» از لسان مبارک إمام باقر علیه‌السلام... جابر از إمام باقر‌ علیه‌السلام نقل می‌کند که حضرت فرمودند: هنگامی که رسول خدا صلی‌الله‌علیه‌وآله در روز غدیر، دست مولا علی علیه‌السلام را گرفتند، ابلیس بر سر سربازان خود نعره‌ای کشید و تمامی آن‌ها از خشکی و دریا به سوی او آمدند و گفتند: ای سرور و ای مولای ما! چه اتفاقی برایت افتاده است؟ ما تاکنون فریادی به این وحشتناکی از شما نشنیده بودیم!؟ شیطان به آنان گفت: فَعَلَ هَذَا اَلنَّبِيُّ فِعْلاً إِنْ تَمَّ لَمْ يُعْصَ اَللَّهُ أَبَداً 🔹این پیامبر کاری انجام داد که اگر به سرانجام برسد، دیگر هیچ کس خداوند را معصیت نمی‌کند. سربازان او به او گفتند: ای سرور ما! شما کسی هستید که با آدم ابوالبشر آن چنان کردید. (چگونه از خود مأیوس شده‌ای؟!) 🔻در همین هنگام بود که منافقان آهسته بر در گوش یکدگر گفتند: او (رسول خدا صلی‌الله‌علیه‌وآله) از روی هوس سخن می‌گوید! و یکی از آن دو [ابوبکر و عمر] به دیگری گفت: آیا نمی‌بینی که چشمان او (رسول خدا صلی‌الله‌علیه‌وآله) چطور مانند دیوانگان در سرش می‌چرخد؟! 🔸در این‌جا بود که شیطان فریاد بلندی از خوشحالی برآورد و دوستان خود را جمع کرد و گفت: آیا از آن کاری که من پیش از این با آدم کردم خبر دارید؟ گفتند: آری. گفت: آدم عهد خدا را شکست، اما به خداوند کافر نشد، اما این‌ها هم عهد را شکستند و هم به رسول او کافر شدند. 🔸در این‌جا إمام باقر‌ علیه‌السلام فرمودند: هنگامی که رسول خدا صلی‌الله‌علیه‌وآله به شهادت رسیدند و مردم فردی غیر از مولا علی علیه‌السلام را برای خلافت برگزیدند، لَبِسَ إِبْلِيسُ تَاجَ اَلْمُلْكِ وَ نَصَبَ مِنْبَراً وَ قَعَدَ فِي اَلْوَثْبَةِ وَ جَمَعَ خَيْلَهُ وَ رَجْلَهُ ثُمَّ قَالَ لَهُمْ 🔻شیطان تاج پادشاهی بر سر نهاد و منبری برای خود فراهم نمود و با زیورآلاتش بر آن نشست، و سواره نظام و پیاده نظام خود را جمع کرد و سپس به آنان گفت: اِطْرَبُوا لاَ يُطَاعُ اَللَّهُ حَتَّى يَقُومَ اَلْإِمَامُ 🔻جشن بگیرید که تا زمانی که امام (زمان علیه‌السلام) قیام‌ نکند، خداوند اطاعت نمی‌شود. و امام باقر علیه السلام این آیه را تلاوت کردند: «وَ لَقَدْ صَدَّقَ عَلَیْهِمْ إِبْلِیسُ ظَنَّهُ فَاتَّبَعُوهُ إِلَّا فَرِیقًا مِّنَ الْمُؤْمِنِینَ» (سبأ / ۲۰) 🔹و قطعا شیطان گمان خود را در مورد آن‌ها راست یافت و جز گروهی از مؤمنان [بقیه] از او پیروی کردند} و فرمودند: ابلیس گمانی درباره آن‌ها کرد و آنان نیز گمان او را به تحقق رساندند. 📚 الکافی، ج۸ ص۳۴۴