#اطلاع‌رسانی #درست‌نویسی 📌بالأخره "می‌باشد" درست می‌باشد یا غلط؟! در فارسی امروزی، مصدر «باشیدن» به صورت یک فعل اِسنادی معادل «است» نداریم و بنابراین، بهتر است فعل «می باشد» به کار گرفته نشود؛ هرچند کاربرد آن را نمی توان غلط دانست. در این باره، در کتاب ارزشمند «غلط ننویسیم» مدخل ارزشمندی هست که خلاصه اش را برایتان می آورم: بعضی از فضلا معتقدند که در نوشته های معتبر فارسی، هرگز «می باشد» به جای «است» به کار نرفته و بنا بر این، استعمال آن غلط است. این حکم درست نیست. البته موارد استعمال «می باشد» به نسبتِ «است» بسیار اندک است، ولی بزرگان شعر و نثر فارسی گاه گاه آن را به جای این به کار برده اند... با این همه، به دو دلیل بهتر است که از استعمال «می باشد» به جای «است» خودداری شود. اولاً «می باشد» و دیگر صیغه های «باشیدن» در گفتار عادی مردم رایج نیست و البته زبان نوشتار...هرچه به زبان روزمره نزدیک تر باشد، بهتر است... ثانیاً «می باشد» به عنوان فعل اِسنادی، هیچ فرقی با «است» ندارد و بنابراین نیازی نیست که جانشین آن شود، مگر برای احتراز از تکرار؛ ولی [حتی] تکرار فعل را [هم] لزوماً نباید از عیوب نگارش دانست. ┅┅❅❈❅┅┅ 🔸انجمن علمی تاریخ و تمدن اسلامی 🆔 @r_kh_tarikh 🌐 www.r-kh-tarikh.rzb.ir

#اطلاع‌رسانی #درست‌نویسی 📌غلط های #املایی مشهور 🔸آزمایشـات: واژه آزمایش را که فارسی اسـت برخی از فارسی زبانان با « آت » عربی جمع می بندند که نادرسـت اسـت و باید با « ها» ی فارسی جمع بسته شود. آزمایش ها درسـت اسـت. 🔹ادبیات: در جمع بستن واژه ها ی فارسی با « جات » نیز غالبا همین گونه اشتباهات رخ می دهد، چرا که به نظر می رسد که این نوع جمع فرقی با جمع با « آت » ندارد . اما برای نوشتن فارسی فصیح به تر است که این واژه ها نیز با « ها »جمع بسته شود، برای احتراز از عربی مآبی . یعنی به جای روز نامه جات ، کارخانجات ، نوشته جات ، شیرینی جات ، ترشیجات ، دسته جات ، میوه جات ، نقره جات و.... به تر است چون این بنویسیم :روزنامه ها ، کار خانه ها ، نوشته ها، شیرینی ها ، ترشی ها ، دسته ها ، میوه ها ، نقره ها . 🔸 از غلط های فاحش در همین زمینه یکی هم جمع بستن نام های جمع است. مانند تشکیلات که جمع تشکیل است و هنگامی که با : ها آن را جمع می بندند ، جمع الجمع می شود، از آن جمله اند : آثارها، اخبارها ، ارکان ها ، اعمال ها ، جواهرها یا جواهرات ، حواس ها ، عجایب ها ِ، منازل ها ، نوادرات ، امورات ، عملیات ها و دیگر، که شکل درست نوشتن وگفتن آن چون این است : آثار، اخبار ، ارکان ، اعمال ، جواهر ، حواس ، عجایب، منازل ، نوادر ، امور ، عملیات و .. ✅ آزوقه / آذوقه: اصل این واژه که آن را آزوغه هم می نویسـند ترکی اسـت. پس باید به« ز» نوشـته شـود. ✅ آسـیا / آسـیاب: این واژه را به هردوشـکل می توان نوشـت و بزرگان ادب فارسی هردو شکل را به کار بسـته اند. ✅ آن را / آنرا: « را» واژه ی مسـتقلی است و پـیـوسته آن را جدا از کلمه ی پیشـین می نویسـند. مانند: این را، وی را، ایشـان را، تو را، آن را . ✅ اتاق / اطاق: از آن جا که این واژه ترکی اسـت و در ترکی مخرج« ط» وجود ندارد پس باید آن را با حرف « ت» نوشـت. ✅ اتو / اطو:چون این واژه عربی نیسـت وممکن اسـت فارسی یا روسی باشـد، پس به تر اسـت به « ت» نوشـته شـود . ✅ ارابه/ عرابه: ارابه واژه ی فارسی اسـت و عرابه معـرب آن. پس بهتر اسـت آن را به صورت ارابه نوشـت. ✅ ازدحام / ازدهام: این واژه را تنها می توان با حرف «ح» نوشـت زیرا ازدهام واژه ای بی معنی اسـت. ✅ اسب / اسپ: به هردوصورت می توان این واژه را نوشـت. زیرا این واژه پهلوی اسـت نه عربی. امروزه بزرگان زبان بیش تر با « ب» می نویسـند. اما در گذشته های بسیار دور با « پ » می نوشـتند وهمین واژه جزء دوم نام های کهن خراسانیان بوده است. مانند : ارجاسپ، جاماسپ، گشتاسپ، تهماسپ ، لهراسپ و... ✅ استادان / اساتید: چون استاد واژه ای فارسی است جمع آن می شود استادان. این کلمه که به صورت استاذ به عربی رفـته است، در این زبان به صورت اساتیذ و اساتید جمع بسته می شـود ✅ اسلحه/ سلاح: بسیاری کاربرد درسـت این دو کلمه را نمی دانند. به طوری که گاه به جای اسلحه، سلاح و گاه برعکس آن را به کار می برند. در حالی که اسلحه جمع اسـت و سـلاح مفرد و نباید جمع اسلحه را اسلحه ها نوشت، زیرا که اسلحه خود کلمه جمع است و به جای آن می توان واژهء سلاح ها را به کار برد. ✅ اقلاً / اکثراً: این دو کلمه در عربی به هیچ روی تنوین نمی گیرد و کاربرد آن ها بدین صورت از اغلاط مشهور به شمار می آید. بهتر است به جای اقلاً « حد اقل » و یا به تر از آن «دست کم» و یا « کم از کم » نوشـت و به جای اکثراً « غالبا» و یا به تر از آن « بیش تر » را به کار برد. .همچنین نمی توان واژه هایی مانند دوم وسوم و چهارم راکه فارسی اند، دوماً و سوماً و چارماً نوشـت. یا واژه فارسی « زبان » را زباناً . 🔹ادبیات: ✅ اِن شاء الله / انشاء ألله: جمله‌ی « ان شاء الله » از سه کلمه ساخته شـده اسـت: اِن ( اگر )، شاء (بخواهد )، الله (خداوند)، یعنی: اگر خداوند بخواهد. اما جمله ی « انشاء الله » از دو کلمه سـاخته شـده اسـت: اِنشاء ( آفریدن )، الله ( خدا ) به معنی: خداوند بیافریند. آن چه به هنگام نوشتن این جمله مراد نویسنده است جمله ی نخست است ولی آن را به صورت جمله ی دوم می نویسد. ✅ انتر / عـنتر: واژه انتر را که فارسی و معـنای آن بوزینه می باشـد باید به همین صورت نوشـت. عـنتر به زبان عربی نوعی مگس و مجازا به معنای شـجاع است. ادامه دارد... ┅┅❅❈❅┅┅ 🔸انجمن علمی تاریخ و تمدن اسلامی 🆔 @r_kh_tarikh 🌐 www.r-kh-tarikh.rzb.ir