⇝✿•📖•❀°✵﷽✵°❀•📖•✿⇜ 💠🔹هر روز تفسیـر کوتاه آیه به آیه از ابتـدای قـــرآن #ســوره‌اســراء #صفحـه۲۸۷ ❋༅༅❋༅༅❋༅༅❋༅༅❋༅༅❋༅༅❋ ✨يَوْمَ يَدْعُوكُمْ فَتَسْتَجِيبُونَ بِحَمْدِهِ وَ تَظُنُّونَ إِنْ لَبِثْتُمْ إِلَّا قَلِيلًا{۵۲} روزى كه شما را از قبرهايتان فرامى‌خواند پس شما حمدگويان اجابت مى‌كنيد و مى‌پنداريد كه جز مدّت كوتاهى در دنيا يا برزخ درنگ نكرده‌ايد(۵۲) ❋༅༅❋༅༅❋༅༅❋༅༅❋༅༅❋༅༅❋ ◽️⇦ نکتـــه‌ها ↯ ⓵ قيامت را فراموش نكنيد «يَوْمَ» قبل از «يَوْمَ» کلمه «اذكر» در تقدير است ⓶ قيامت روز فراخوانى عمومى مردم است «يَدْعُوكُمْ» ⓷ هنگام رستاخيز همه مردگان ثناگوى خدايند ولى براى كافران سودى ندارد «فَتَسْتَجِيبُونَ بِحَمْدِهِ» ⓸ مدّت دنيا و برزخ نسبت به قيامت بسيار كوتاه است «إِنْ لَبِثْتُمْ إِلَّا قَلِيلًا» ↲تفسیر نور °❀°▪️°❀°▪️°❀°▪️°❀°

⇝✿•📖•❀°✵﷽✵°❀•📖•✿⇜ 💠🔹هر روز تفسیـر کوتاه آیه به آیه از ابتـدای قـــرآن #ســوره‌اســراء #صفحـه۲۸۷ ❋༅༅❋༅༅❋༅༅❋༅༅❋༅༅❋༅༅❋ ✨وَ قُلْ لِعِبَادِی يَقُولُوا الَّتِيچی هِیَ أَحْسَنُ ۚ إِنَّ الشَّيْطَانَ يَنْزَغُ بَيْنَهُمْ ۚ إِنَّ الشَّيْطَانَ كَانَ لِلْإِنْسَانِ عَدُوًّا مُبِينًا{۵۳} و به بندگانم بگو: سخنى گويند كه نيكوتر است چرا كه شيطان با سخنان ناموزون ميان آنان فتنه و فساد مى‌كند همانا شيطان همواره براى انسان دشمنى آشكار بوده است(۵۳) ❋༅༅❋༅༅❋༅༅❋༅༅❋༅༅❋༅༅❋ ⬅️ خداوند آفريدگار بهترين‌هاست «أَحْسَنَ كُلَّ شَيْ‌ءٍ خَلَقَهُ» سوره سجده، آیه ۷ «فَأَحْسَنَ صُوَرَكُمْ» سوره غافر، آیه ۶۴ «أَحْسَنِ تَقْوِيمٍ» سوره تین، آیه ۴ از ما نيز بهترين‌ها را مى‌خواهد بهترين عمل «لِيَبْلُوَكُمْ أَيُّكُمْ أَحْسَنُ عَمَلًا» سوره هود، آیه ۷ ⬅️ بهترين سخن‌ «يَقُولُوا الَّتِی هِیَ أَحْسَنُ» و بهترين حرف‌ها را پيروى كردن «فَيَتَّبِعُونَ أَحْسَنَهُ» ↲سوره زمر، آیه ۱۸ گويا مسلمانان در نحوه برخورد با كفّار و نيشخندهاى آنان و نحوه مقابله به مثل سؤالاتى داشتند كه آيه با «قُلْ» پاسخ داده است چرا كه گاهى بدگوئی به بت‌هاى كفّار آنان را گستاخ مى‌كرد كه آنان نيز به خداوند ناسزا گويند «كلام احسن» شامل هر نوع سخن شايسته است همچون: سلام، دعا، ارشاد، اظهار محبّت امر به معروف و نهى از منكر ذكر خدا، توبه و استغفار و امثال آن ◽️⇦ نکتـــه‌ها ↯ ⓵ در دعوت به كلام نيكو بايد خود نيكو سخن بود «يَقُولُوا الَّتِی هِیَ أَحْسَنُ» ⓶ كلام و گفتار خوب زمينه ساز محبّت و سخن ناروا زمينه ساز انواع وسوسه‌هاى شيطانى است آرى سخن نيكو، زمينه وسوسه را مى‌زدايد «يَقُولُوا الَّتِي هِيَ أَحْسَنُ إِنَّ الشَّيْطانَ يَنْزَغُ‌» ⓷ لازمه عبوديّت خوش گفتارى با ديگران است «لِعِبادِی يَقُولُوا الَّتِی هِیَ أَحْسَنُ» ⓸ القاى دشمنى ميان مردم كار شيطان است و كسى كه چنين كند همكار شيطان است «يَنْزَغُ بَيْنَهُمْ» ⓹ شيطان همواره دشمن انسان بوده و در دشمنى لحظه‌اى درنگ نكرده است «إِنَّ الشَّيْطانَ كانَ لِلْإِنْسانِ عَدُوًّا» ⓺ شيطان در فتنه گرى و دشمنی با انسان بسيار جدّى است «انّ ... كان ... عَدُوًّا مُبِيناً» ↲تفسیر نور °❀°▪️°❀°▪️°❀°▪️°❀°

⇝✿•📖•❀°✵﷽✵°❀•📖•✿⇜ 💠🔹هر روز تفسیـر کوتاه آیه به آیه از ابتـدای قـــرآن #ســوره‌اســراء #صفحـه۲۸۷ ❋༅༅❋༅༅❋༅༅❋༅༅❋༅༅❋༅༅❋ ✨رَبُّكُمْ أَعْلَمُ بِكُمْ ۖ إِنْ يَشَأْ يَرْحَمْكُمْ أَوْ إِنْ يَشَأْ يُعَذِّبْكُمْ ۚ وَمَا أَرْسَلْنَاکَ عَلَيْهِمْ وَكِيلًا{۵۴} پروردگار شما به شما داناتر است اگر بخواهد بر شما رحمت مى‌آورد يا اگر بخواهد به خاطر كردارتان شما را عذاب مى‌كند و ما تو را به عنوان وكيل مردم نفرستاديم تا به ايمان آوردن مجبورشان كنى(۵۴) ❋༅༅❋༅༅❋༅༅❋༅༅❋༅༅❋༅༅❋ ⬅️ در آیه قبل تأكيد بر خوب حرف زدن بود در اين آيه نمونه‌هائی از آن بيان شده است: انسان خود را برتر از ديگران نداند آنان را تحقير نكند و حتّى به كفّار نگويد شما اهل دوزخيد و ما اهل بهشت چرا كه چنين روشى سبب فتنه مى‌شود به علاوه ما چه مى‌دانيم عاقبت خوش با كيست؟ خدا آگاهتر است اگر بخواهد مى‌بخشد يا عذاب مى‌كند ◽️⇦ نکتـــه‌ها ↯ ⓵ به ايمان خود مغرور نشويم «رَبُّكُمْ أَعْلَمُ بِكُمْ» ⓶ كارهاى الهى بر اساس علم اوست «أَعْلَمُ بِكُمْ‌ يَرْحَمْكُمْ‌ يُعَذِّبْكُمْ» ⓷ علم خدا و مهر و قهر او از شئون ربوبيّت خداوند است «رَبُّكُمْ‌ يَرْحَمْكُمْ‌ يُعَذِّبْكُمْ» ⓸ سخن از رحمت و عطوفت پيش از قهر و عذاب است «يَرْحَمْكُمْ‌ يُعَذِّبْكُمْ» ⓹ انسان بايد بين خوف و رجا باشد «يَرْحَمْكُمْ‌ يُعَذِّبْكُمْ» ⓺ انسان‌ها در انتخاب عقيده آزادند حتّى پيامبران هم مأمور اجبار مردم بر ايمان نيستند «ما أَرْسَلْناکَ عَلَيْهِمْ وَكِيلًا» ⓻ مبلّغ دين نبايد خود را وكيل و سرپرست مردم بداند «وَكِيلًا» ↲تفسیر نور °❀°▪️°❀°▪️°❀°▪️°❀°

✨تنها خداست که میماند✨ امشب شب اول قبر 🥀 #مرحوم صفر علی احمدی فرزند# مراد علی 🍁 بزرگواران لطفاً #نمازشب‌اول‌قبر یا #سوره‌ملک برای ایشون بخونید. 🍃هیچ شبی سخت تر از شب اول قبر نیست، بخونیم تا برامون بخونند. #روحشون‌شاد‌و‌در‌آرامش‌ابدی🤲

مرکز پاسخگو:دفتر تبليغات اسلامي موضوع اصلي:اسلام شناسي موضوع فرعي:اسلام شناسي سؤال:در اسلام مهمان داري چند روز توصيه شده و اگر شخص پشت سر هم به مهماني آمد, چطور با او برخورد كنيم كه به اندازه بيايد؟ جواب: مهمان داري و مهمان نوازي يكي از خصلت هاي بسيار پسنديده و از سيره هاي انبيا و اولياي الهي مي باشد. بنابراين انسان هر چه بتواند مهمان داري كند خوب است . ولي براي مهمان بهتر است كه بيش تر از سه روز به عنوان مهمان نماند. رسول خدا(ص) فرمود: .() البته اين روايات بيشتر وظيفه مهمان را بيان مي كند تا ميزبان و براي ميزبان ( پــاورقي )) - مصطفي حسيني دشتي , معارف و معاريف , ج 9 ص 736ماده : مهمان . بهتر است كه با گشاده رويي و احترام برخورد كند و همان گونه كه در روايت آمده , بيش از سه روز را حداقل به عنوان صدقه و انفاق در راه خدا حساب كند كه اجر و پاداش بسيار دارد. اما در هر حال اگر تشكيلاتي براي ميزبان و خانواده پيش مي آيد, مي تواند با در نظر گرفتن اخلاق و روحيه مهمان , به نحوي او را متوجه كند كه زياد آمدنش صاحب خانه را خسته كرده و او را از زندگي انداخته است . حتي شايد در يك موقعيت مناسب مطرح نمودن دو حديثي كه از رسول خدا(ص) نقل كرديم راه گشا باشد.

سلام مومنین گرامی شب شما به خیر و برکت. امشب اولین سالگرد پدر شوهر عزیزم مرحوم زنده یاد حاج آقا یوسف صادق نژاد آهنگرکلایی هست بیزحمت برای شادی روحشون فاتحه و صلوات بفرستید. خدا خیرتون بده خدا اموات شما رو هم بیامرزه

چهل حدیث درباره مهمان‌نوازی «پیامبر گرامی اسلام صلی‌الله علیه و آله و سلم»: لاخَیرَ فی مَن لایُضیفُ. کسی که مهمان دعوت نمی‌کند (مهمانی نمی‌کند) خیر و امیدی در وجود او نیست. (المحجّة‌البَیضاء، ج ٣، ص ٣٢) ١ـ «پیامبر گرامی اسلام صلی‌الله علیه و آله و سلم»: لایُضیفُ الضَّیفَ الاّ كُلُّ مُؤمنٍ. هر مؤمنی باید که مهماندوست و مهمان‌نواز باشد. (مستدرک، ج ١٦، ص ٢٥٧) ٢ـ «مولی امیرالمؤمنین علیه‌السلام»: الضّیفُ دَلیلُ الجَنّةِ وَ مَن لَمْ یُكرِمِ الضَّیفَ فَلیسَ مِنّی. مهمان، راهنما به سوی بهشت است. هر کس مهمان را حرمت و گرامی ندارد او پیرو من نیست. (لئالی‌الاخبار، ج ٣، ص ٦٦) ٣ـ «مولی امیرالمؤمنین علیه‌السلام»: اَلله اَلله فی‌الضَّیف، لایَنصَرِفَنَّ اِلاّ شاكِراً لَكُم. خدا را ! خدا را ! در نظر بگیرید و حُرمت مهمان را رعایت کنید! مهمان جز اینکه خشنود و سپاسگزار شما باشد نباید از نزد شما خارج شود. (مستدرک، ج ١٦، ص ٢٤١) ٤ـ «پیامبر گرامی اسلام صلی‌الله علیه و آله و سلم»: لاخَیرَ فی مَن لایُضیفُ. کسی که مهمان دعوت نمی‌کند (مهمانی نمی‌کند) خیر و امیدی در وجود او نیست. (المحجّة‌البَیضاء، ج ٣، ص ٣٢) ٥ـ «پیامبر گرامی اسلام صلی‌الله علیه و آله و سلم»: كُلُّ بَیتٍ لایَدخُلُ فیهِ‌الضَّیفُ لایَدخُلُه الملآئِكةُ. هر خانه‌ای که در آن مهمان وارد نشود فرشتگان (هم) در آن خانه وارد نمی‌شود. (مستدرک، ج ١٦، ص ٢٥٨) ٦ـ «مولی امیرالمؤمنین علیه‌السلام»: اَكرِمْ ضَیْفَكَ وَ اِن كانَ حقیراً وَ قُم عَن مَجلِسِكَ لِأِبیكَ وَ مُعَلِّمِكَ و إنْ كُنتَ امیراً. مهمانت را گرامی بدار هر چند (به نظرت) حقیر و کوچک باشد و به احترام پدر و استادت از جا برخیز هر چند خود حاکم و فرمانروا باشی. (فهرست غرر، ص ٢١١) ٧ـ امام موسی‌بن‌جعفر(ع): اِنَّ رَسولَ اللهِ كانَ اِذا اَتاهُ الضَّیفُ أكَل مَعَهُ و لَم یَرفَعْ یَدَهُ مِن الخِوانِ حتّی یَرفَعَ الضَّیفُ. رسول خدا صلی‌الله علیه و آله و سلم هرگاه مهمان بر ایشان وارد می‌شد حضرت شخصاً با او هم غذا می‌شدند و تا زمانی که مهمان هنوز دست از غذا برنداشته حضرت دست از غذا نمی‌کشیدند. (وسائل، ج ١٦، ص ٥٥٩) ٨ـ «مولی امیرالمؤمنین علیه‌السلام»: مَن اَكرَمَ الضَّیفَ فَكَأَنّما اَكرَمَ سَبعینَ نبیاً! کسی که مهمان را بزرگداشت و گرامی بدارد گویا هفتاد پیغمبر را گرامی داشته است! (لئالی‌الأخبار، ج ٣، ص ٦٦) ٩ـ «امام رضا(علیه‌السلام)»: اَلسَّخِیُّ یأكُلُ مِن طعامِ النّاسِ لِیأَكُلُوا مِن طَعامِه. آدم سخاوتمند از طعام مردم می‌خورد (دعوت را اجابت می‌کند) تا مردم نیز از طعام او بخورند (بحار، ج ٧٥، ص ٤٤٦) ١٠ـ «امام جعفرصادق(علیه‌السلام)»: تُعرَفُ مَودَّةُ الرَّجُلِ لِأَخیهِ بِأَكلِهِ مِن طعامِه. میزان علاقة شخص به برادر دینی خود از خوردن طعام او معلوم می‌گردد. (بحار، ج ٧٥، ص ٤٤٩) ١١ـ «پیامبر گرامی اسلام صلی‌الله علیه و آله و سلم»: الضَّیفُ یَنزِلُ بِرِزقِهِ وَ یَرتَحِلُ بِذُنوبِ أهلِ البَیتِ. مهمان با روزی خود (بر میزبان) وارد می‌شود و با گناهان (آمرزیدة) اهل خانه خارج می‌گردد. (مستدرک، ج ١٦، ص ٢٥٨) ١٢ـ «امام جعفرصادق(علیه‌السلام)»: اذا اَتاكَ اَخوكَ فَآتِهِ بِما عِنَدكَ وَ اِذا دَعَوتَهُ فَتَكلَّفْ لَهُ. اگر برادر دینی تو (بی‌دعوت) بر تو وارد شد آنچه در منزل داری از او پذیرایی کن و اگر با دعوت قبلی به نزد تو آمد برایش تهیه ببین. (جواهر‌الکلام، ج ٣٦، ص ٤٧٥) ١٣ـ «پیامبر گرامی اسلام صلی‌الله علیه و آله و سلم»: الضَّیفُ اذا دَخَلَ بَیتَ المُؤمِنِ دَخَلَ مَعَهُ اَلفُ بَركَةٍ وَ الفُ رحمةٍ وَ یَكْتُبُ اللهُ لِصاحِبِ المَنزِل بِكُلّ لُقمَةٍ یأكُلُها الضَّیفُ حَجةً و عُمرةً. مهمان هنگامی که وارد خانة مؤمن می‌شود هزار برکت و هزار رحمت به همراه خود دارد و خداوند به تعداد هر لقمه که مهمان تناول می‌کند یک حج و یک عمره برای صاحب خانه می‌نویسد! (لئالی‌الاخبار، ج ٣، ص ٦٦) ١٤ـ «امام جعفرصادق(علیه‌السلام)»: إنَّ الجَوادَ كُلَّ الجوادِ مَنْ بَذَلَ ما عِندَهُ. کمال سخاوت و جوانمردی در آن است که میزبان آنچه از وسائل پذیرایی در اختیار دارد از مهمان خود دریغ ننماید. (بحار، ج ٧٥، ص ٦٥٥) ١٥ـ «مولی امیرالمؤمنین علیه‌السلام»: قوُتُ الأَجسادِ اَلطّعامُ وَ قوُتُ الأَرواحِ اَلاِطعامُ! غذای بدن، طعام خوردن است و غذای روح اطعام دادن! (بحار، ج ٧٥، ص ٤٥٦) ١٦ـ «مولی امیرالمؤمنین علیه‌السلام»:

٣٢ـ «امام جعفرصادق(علیه‌السلام)»: اِنّ الزائِر اِذا زارالمَزورَ فَأكَلَ مَعَهُ اَلقَی عَنهُ الحِشمَةَ وَ اِذا لَمْ یَأكُلْ مَعَهُ یَنقَبِضْ قَلیلاً. مهمان زمانی که وارد خانه می‌شود اگر صاحب‌خانه با او هم‌غذا شود حُجب و حیا را از بین می‌برد وگرنه، مهمان تا اندازه‌ای احساس گرفتگی و شرمندگی می‌کند. (فروع کافی، ج ٦، ص ٢٨٦) ٣٣ـ «پیامبر گرامی اسلام صلی‌الله علیه و آله و سلم»: إنَّ مِنَ السُّنَّةِ أَن یَخرُجَ الرّجُلُ مَعَ ضَیفِه الی بابِ الدّار. سُنت و آداب اسلامی در آن است که میزبان، مهمان خود را تا درب خانه مشایعت نماید. (شهاب‌الأخبار، ص ٣٧٤) ٣٤ـ امام سجاد(ع): مِن نمامِ المُرُوَّةِ خِدمَةُ الرّجُلِ ضَیفَهُ. خدمت کردن به مهمان نشانة کمال فتوّت و جوانمردی میزبان است. (احقاق‌الحق، ج ١٢، ص ١٠٨) ٣٥ـ «پیامبر گرامی اسلام صلی‌الله علیه و آله و سلم»: إنَّ الضَّیفَ اِذا جاءَ فَنَزَلَ عَلَی القَومِ جاءَ بِرِزقِه مَعَهُ مِن السَّماء فاذا أكَلَ غَفَراللهُ لَهُمْ بِنِزولِهِ عِلیهِم. زمانی که مهمان بر قومی وارد شود با روزی آسمانی و مقدّر خود وارد می‌شود و هنگامی که غذا را تناول کرد خداوند همة آن‌ها را به پاس نزول او مشمول غفران و آمرزش خود قرار می‌دهد. (وسائل، ج ١٦، ص ٥٥٧) ٣٦ـ «مولی امیرالمؤمنین علیه‌السلام»: من أَنفَقَ علَی‌الضَّیفِ دِرِهماً فَكأَنَّما أَنفَقَ اَلفَ اَلفِ دینارٍ فی ‌سَبیل‌الله! كسی كه یك درهم (واحد پول نقره) صرف مهمان خود كند گویا یك میلیون دینار (طلا) در راه خدا انفاق كرده است! (لئالی‌الاخبار، ج ٣، ص ٦٦) ٣٧ـ «امام محمدباقر(علیه‌السلام)»: اذا دَخَل اَحَدُكُم علی اَخیه فی رَحْلِهِ فَلیَقعُدْ حَیثُ یأَمُرُصاحِبُ الرَّحْلِ فَاِنّ صاحبَ الرَّحْلِ أَعرَفُ بِعَورَةِ بَیتِهِ مِن الدّاخِلِ عَلَیه. (از آداب مهمانی) هر وقت که بر برادر دینی خود مهمان شدید هر جا که به شما تعارف کرد همانجا بنشینید، زیرا صاحب‌خانه بهتر از افراد غریبه از اوضاع داخلی خود باخبر است. (بحار، ٧٥، ص ٤٥١) ٣٨ـ «امام رضا علیه‌السلام»: البَخیلُ لایأكُلُ مِن طعَامِ النّاسِ لِئَلاّ یأكُلوا مِن طَعاِمِهِ. آدم بخیل از غذای مردم نمی‌خورد تا مردم هم از غذای او نخورند. (بحارف ج ٧٥، ص ٤٤٦) ٣٩ـ «امام جعفرصادق(علیه‌السلام)»: مَن أَشبَعَ مُؤمِناً وَجَبَتْ لَهُ الجَنَّةُ. کسی که یک مؤمن را سیر کند بهشت برای او واجب می‌شود. (جامع‌السعادات، ج ٢، ص ١٥١) ٤٠ـ «امام جعفرصادق(علیه‌السلام)»: عَلَیكَ بِالمَساكینِ فَأَشِبعْهُم. به داد فقرا و بیچارگان برس، شكم آنها را سیر كن و از گرسنگی برهان. (بحار، ج ٧٥، ص ٤٥٦). منبع: شکوفه های حکمت

مَن اكرمَ ضَیفَهُ فَهُوَ مَعی و مَعَ اِبراهیمَ(ع) فی‌الجَنّة. کسی که مهمان خود را گرامی بدارد جای او در بهشت در کنار من و ابراهیم پیغمبر(ع) خواهد بود. (لئالی‌الأخبار، ج ٣، ص ٦٦) ١٧ـ «امام جعفرصادق(علیه‌السلام)»: أَضَفْ بِطعامِكَ وَ شرابِكَ مَن تُحِبُّهُ فی‌اللهِ تعالی. آن کسی که او را به خاطر خدای متعال دوست می‌داری در خورد و خوراکت مهمان و شریکش کن. (بحار، ج ٧٥، ص ٤٦١) ١٨ـ «پیامبر گرامی اسلام صلی‌الله علیه و آله و سلم»: اِذا جاءكَ ضَیفٌ فَاعْلَمْ أَنّ الله قَدمَنَّ عَلَیكَ اِذبَعَثَهُ اِلیكَ لِیَغِفِرَ لَكَ ذَنبكَ. وقتی مهمان بر تو وارد می‌شود این را بدان که خدا بر تو منّت نهاده که تو را میزبان او قرار داده تا بدین‌وسیله گناهانت را بیامرزد. (لئالی‌الاخبار، ج ٣، ص ٦٦) ١٩ـ «مولی امیرالمؤمنین علیه‌السلام»: وَ بَكی علیه السلامُ یَوماً. فقیل لَهُ ما یُبكیكَ؟ قال «لَم یَأتِنی ضَیفٌ مُنذُ سَبعةِ اَیّامٍ! أخافُ أَنْ یكونَ اللهُ أهاننی؟» یک روز حضرت امیر(ع) گریه می‌کردند. از ایشان علت را جویا شدند. فرمود:‌ امروز هفت روز است که مهمان بر من وارد نشده! خوف آن را دارم که خداوند عنایتش را از من سلب کرده باشد؟ (جامع‌السعادات، ج ٢، ص ١٥٠) ٢٠ـ «امام جعفرصادق(علیه‌السلام)»: مِنَ الجَفاءٍ أَنْ یُدعَی الرّجُلُ اِلی طَعامٍ فَلایُجیبُ اَویُجیبُ فَلا یَأْكُلُ. کسی که او را به مهمانی دعوت کنند و او اجابت نکند و یا اگر اجابت کرد از غذای میزبان نخورد این نشانة بی‌مهری و جفاکاری او است. (بحار، ج ٧٤، ص ١٧٤) ٢١ـ «پیامبر گرامی اسلام صلی‌الله علیه و آله و سلم»: مَن دَعاكُم فَأَجیبُوه. اگر کسی شما را به مهمانی دعوت کرد، دعوت او را اجابت کنید. (مواعظ‌ عددیه، ص ٧) ٢٢ـ «امام جعفرصادق(علیه‌السلام)»: مِنَ الحُقوقِ الواجِبَةِ لِلمُؤمِن عَلَی المُؤمِنُ أَنْ یُجیبَ دَعوتَه. یکی از حقوق واجبة مؤمن بر برادر مؤمن خود اجابت کردن دعوت او است. (بحار، ج ٧٥، ص ٤٤٦) ٢٣ـ «پیامبر گرامی اسلام صلی‌الله علیه و آله و سلم»: مَن لَم یُجبِ الدَّعوَةَ فَقَد عَصَی اللهَ و رسولَه. اگر کسی دعوت مهمانی را اجابت نکند، در حقیقت، او خدا و رسولش صلی‌الله علیه و آله و سلم را معصیت کرده است. (بحار، ج ٧٥، ص ٤٤٨) ٢٤ـ «امام جعفرصادق(علیه‌السلام)»: مَن اَكَلَ طعاماً لَم یُدْعَ اِلَیهِ فَكَأَنَّما أَكَلَ قِطعةً مِن نارٍ! کسی که غذایی که بدان دعوت نشده بخورد گویا پاره‌ای از آتش را خورده است! (جواهر‌الکلام، ج ٣٦، ص ٤٦٩) ٢٥ـ «پیامبر گرامی اسلام صلی‌الله علیه و آله و سلم»: مَن مَشی اِلی طعامٍ لَم یُدْعَ اِلیهِ فَقَد دَخَل سارِقاً وَ خَرجَ مُغیراً! کسی که به سفره‌ای برود که بدان دعوت نشده، او در حقیقت به عنوان یک سارق به آنجا وارد شده و یک غارتگر از آنجا بیرون می‌رود! (شهاب‌الاخبار، ص ٢٢٤) ٢٦ـ «امام موسی بن جعفر(علیه‌السلام)»: نَهی رسولُ اللهِ(ص) عَن طعامِ وَلیمَةٍ یُخَصُّ بَهَا الأَغنیاءُ وَ یُترَكُ الفُقراءُ. پیامبر اکرم صلی‌الله علیه و آله و سلم از غذا خوردن در ولیمه‌ای که اختصاص به اغنیا داشته و فقرا بدان دعوت نشده‌اند نهی فرموده است. (المحجّة‌البَیضاء، ج ٣، ص ٣٧) ٢٧ـ «امام رضا(علیه‌السلام)»: الضِیافَةُ ثلاثةُ اَیّامٍ وَ لَیالیهِنَّ، فما فوقَ ذلك فَهُوَ صَدَقَة. حدّ ضیافت و مهمانی تا سه شبانه‌روز است. بیشتر از آن، دیگر تصدّق و احسان خواهد بود. (بحار، ج ٧٥، ص ٤٦٠) ٢٨ـ «مولی امیرالمؤمنین علیه‌السلام»: ما مِن مُؤمِنٍ یَسمَعُ بِهَمسِ الضَّیفِ و فَرِحَ بِذلِكَ غُفرِتْ لَهُ خَطایاهُ وَ إن كانت مُطبَقَةً بَینَ السَّماءِ والاَرض! هر مؤمنی که با شنیدن صدای همهة (ورودی) مهمان احساس خوشحالی کند، گناهان او هر چند به فاصلة زمین تا آسمان باشد آمرزیده می‌گردد! (جامع‌السعادات، ج ٢، ص ١٥٠) ٢٩ـ «مولی امیرالمؤمنین علیه‌السلام»: ما مِن مُؤمِنٍ یُحِبُّ الضَّیفَ اِلاّ وَ یَقومُ مِن قَبرِهِ و وَجُهُه كَالقَمَرِ لَیلَةَ البَدرِ. هر مؤمن مهمان‌دوست، (در روز قیامت) با چهرة درخشان همانند ماه تابان از قبر خود خارج می‌گردد. (لئالی‌الاخبار، ج ٣، ص ٦٦) ٣٠ـ «امام محمدباقر(علیه‌السلام)»: مِنَ الجَفاء اِستخدامُ الضَّیفِ. به کار گرفتن مهمان، نشانة بی‌مهری و جفاکاری به مهمان است. (جامع‌السعادت، ج ٢، ص ١٥٣) ٣١ـ «مولی امیرالمؤمنین علیه‌السلام»: ثلاثٌ لایُستُحیی مِنهُنَّ: خِدمةُ الرَّجُلِ الضَّیفَ، وَ قِیامُهُ عَن مجلِسهِ لِأَبیهِ و مُعَلِّمِهِ، و طَلَبُ الحَقِّ وَ إن قَلَّ. سه چیز است که در آن شرم و حیا ندارد: میزبان (هر کس که باشد) شخصاً از مهمان خود پذیرایی کند، در برابر پدر و استاد خود به پا خیزد و دیگر حق خود را هرچند کم و اندک باشد بستاند. (مستدرک، ج ١٦، ص ٢٦٠)