🔴 میلا حضرت شاه عبدالعظیم حسنی چهارم ماه ربیع الثانی سال ۱۷۳هجری قمری مطابق با دوازدهم شهریور سال ۱۶۸هجری شمسی، حضرت سیدالکریم، جناب شاه عبدالعظیم حسنی علیه السلام در مدینه به دنیا آمدند. #حضرت_عبدالعظیم علیه السلام در زمان امام هفتم حضرت موسی بن جعفر علیهماالسلام زاده شدند. پدرشان جناب عبدالله و مادرشان حضرت فاطمه نام داشتند. نام و نسب کامل ایشان اینطور است: حضرت ابوالقاسم، عبدالعظیم بن عبدالله بن علی بن حسن بن زید بن علی بن حسن بن علی بن ابیطالب علیهم السلام یعنی نسل پنجم از اولاد امام مجتبی علیه السلام هستند. همسر حضرت عبدالعظیم علیه السلام نیز جناب خدیجه دختر قاسم بن حسن بن زید بن حسن مجتبی علیهم السلام یعنی دخترِ پسر عموی پدرشان است. جناب عبدالعظیم علیه السلام از ترس دشمنان حکومتی به شهر ری وارد شده و در پنهانی زندگی میکردند. روزها را روزه و شبها تا صبح به نماز می ایستادند و به زیارت حضرت حمزة بن جعفر علیهماالسلام فرزند بلاواسطه امام صادق علیه السلام میرفتند که بعد خودشان نیز همانجا دفن شدند. حرم مطهر این امامزاده بزرگوار، حضرت عبدالعظیم علیه السلام در شهر ری نزدیک حرم مطهر حضرت زبیده خاتون دختر والا مقام سیدالشهداء علیهماالسلام است. همچنین در کنار قبر مطهر حضرت حمزه بن موسی علیهماالسلام هستند. و یکی از نوادگان امام سجاد بنام طاهربن زین العابدین علیهماالسلام در نزدیکی ایشان مدفونند. شیخ آقا بزرگ تهرانی بنابر نقل کتاب الخصائص العظیمیه ولادت حضرت عبدالعظیم علیه السلام را در روز پنجشنبه چهارم ربیع الثانی سال ۱۷۳هجری قمری نقل کرده است. درفضیلت وجود مقدس حضرت عبدالعظیم حسنی علیه السلام حدیثی معروف درخشان است که امام هادی سلام الله علیه به یکی از اهالی ری فرمودند: "إِنَّكَ لَو زُرتَ قبرَ عبدِالْعَظيمِ عِندَكُم لَكُنْتَ كَمَن زَارَالْحُسَيْنَ علیه السلام" اگر تو قبر عبدالعظیم که در شهرتان است را زیارت کنی مانند این است که قبر امام حسین علیه السلام را زیارت کرده باشی. همچنین در فضیلت والای ایشان همین بس که ایشان بر امام هادی علیه السلام وارد شد هنگامی که حضرت او را دیدند فرمودند: "مَرْحَباً بِكَ يَا أَبَاالْقَاسِمِ أَنْتَ وَلِيُّنَا حَقّا..." خوش آمدی ای اباالقاسم! تو از دوستداران حقیقی ما هستی. 📔 کفایة الأثر، صفحه: ۲۸۶ 📘 رجال نجاشی، جلد۲ صفحه: ۶۷ 📕 معجم رجال، جلد۱۰ صفحه: ۴۶ 📗 کامل الزیارات، صفحه: ۵۳۷ حدیث: ۸۲۸ 📙 زندگانی حضرت عبدالعظیم علیه السلام، ص: ۲۷