*حکمت روز* 🧿 #ادیبانه از *شمس تبریزی * پرسیدن که چه شد به آرامش رسیدی؟ پاسخ داد: وعده این شد که خود را آرام کنم نه جهان اطرافم را.... *معجزه شد؛ * جهان اطرافم هم *آرام* گرفت... 📚 *دیوان_شمس * @Radiofarhang_irib

*به وقت شعر* 🦋 #ادیبانه *مولانا* مطمئن‌ترین راه مأنوس شدن مخاطب ناآشنا را با عشق در این می‌داند که یا خود عاشق شود و یا این‌که رفتار و گفتار عشاق را تنها به عنوان یک #عاشق بنگرد.  چو عشق را تو ندانی بپرس از *شب‌ها* بپرس از * رخ زرد* و ز خشکی لب‌ها ‌ چنان که *آب* حکایت کند ز اختر و ماه ز عقل و *روح* حکایت کنند قالب‌ها ‌ *مولانا* @Radiofarhang_irib

* و اما برای شبِ شما شب زنده داران* #ادیبانه سعدی در گلستان می‌گوید: «بدان که نادان از مصاحبتِ دانا بیشتر در رنج است تا دانا از مصاحبتِ نادان» *شب_بخیر* @Radiofarhang_irib

*به وقتِ شعر* #ادیبانه دوستم باش ! من از تو عشقی بزرگ نمی خواهم.. حتی نمی خواهم برایم یک «قایق» بخری.. و به من «قصر» هدیه کنی.. نمی خواهم برایم عطر فرانسوی بخری و «ماه» را به من هدیه دهی... اینها مرا خوشبخت نمی کنند...! رویای من ساعت ها قدم زدن باتو ؛ زیر موسیقی باران است... رویای من شنیدن صدای توست..؛ هنگامی که غم زده ام...! ✍🏼 *سعاد_الصباح* @Radiofarhang_irib

📘 *شنبه ها و مولانا #ادیبانه در جای‌جای آثار و شعرهای #مولانا، رد پای کلام پرجذبه و وجدآمیزی را می‌‎‌توان دید که با مفاهیم عرفان و عشق پیوند خورده و با تصوف و فلسفه‌ی دینی درآمیخته و در زیباترین صورت خویش نمایش‌گر عرفان عاشقانه و عشق عارفانه است. غزل‌های شادی‌بخش و غم‌ستیز مولانا، به‌رغم کاربست زبانی ساده و عامیانه، خوانندگان خاص خود را دارد. عارفانه @Radiofarhang_irib

به وقت حکایت #ادیبانه یاد دارم که در ایام کودکی، اهل عبادت بودم و شب‌ها بر می‌خاستم و نماز می‌گزاردم و به زهد و تقوا، رغبت بسیار داشتم! شبی در خدمت پدر رحمة الله علیه نشسته بودم و تمام شب چشم بر هم نگذاشتم و قرآن گرامی را بر کنار گرفته، می‌خواندم. در آن حال دیدم که همه آنان که گرد ما هستند، خوابیده‌اند! پدر را گفتم: از اینان کسی سر برنمی‌دارد که نمازی بخواند. خواب غفلت، چنان اینان را برده است که گویی نخفته‌اند، بلکه مرده‌اند! پدر گفت: تو نیز اگر می‌خفتی، بهتر از آن بود که در پوستین خلق افتی و عیب آنان گویی و بر خود ببالی! ✍🏼 گلستان_سعدی @Radiofarhang_irib

شعر و شاعری #ادیبانه و همان‌سان که فردوسی از بیداد جهان ناله سر می‌دهد: جهانا مپرور چو خواهی درود چو می بدروی پروریدن چه سـود؟ برآری یکی را به چرخ بلند سپاریش ناگه به خاک نژند حکیم ناصرخسرو چنین می‌نالد: جهانا دو رویی اگر راست خواهی که فرزند زایی و فرزند خــــواری چو می‌خورد خواهی بخیره چه زایی و گر می فرود آوری چون بر آری؟ مناظره ها @Radiofarhang_irib