🌀آیا «ادبیات رایج» در درس‌های حوزۀ علمیه، برای تبلیغ دین کافی و کارآمد است؟ 🔻قرآن «بیان خدا» برای مردم است. فرمود:«هَذَا بَيانٌ لِلنَّاسِ»(آل عمران، 138). می‌توان از «شیوۀ بیان خدا» در قرآن، برای تبلیغ دین، الگو گرفت. 🔻شیوۀ بیان قرآن، چگونه است؟ «شیوۀ بیان قرآن»، بیشتر #توصیفی است نه #اثباتی. قرآن دائماً در حال توصیف «پدیده‌ها» و حالات «خوبان و بدان» هست. «بهشت و جهنم » را توصیف می‌کند. آیات فراوانی از قرآن به توصیف حالات منافقین می‌پردازد. منافق چگونه آدمی است؟ توضیح دادن آن جذاب است. 🔻عالمان دین در حوزه‌های علمیه پیوسته به دنبال «اثبات حقانیت» هستند و حال‌آنکه از همه آیات قرآن، تعداد اندک و انگشت‌شماری، دربارۀ «اثبات خداوند» و این‌گونه امور آمده است. 🔻ادبیات رایج در درس‌های حوزه های علمیه، که بیشتر اثباتی است، مناسب تبلیغ دین نیست. گویا همۀ مخاطبان، با ذهن بیمار و شبهه‌ناک فرض شده‌اند. درسی برای بیان توصیفی و تحلیلی دین، در حوزه کمتر دیده می‌شود. 🔻«ادبیات قرآن» و «روایات»، که بیشتر «توصیفی و تحلیلی» است؛ بهترین و موثرترین ادبیات برای انتقال مفاهیم دینی به مخاطب است. 👤 علیرضا پناهیان.۹۷.۲.۱۸ 🚩جامعه الزهرا (س)، قم. همایش «فرصت های فرهنگی ماه رمضان» #تبلیغ_عالمانه_دین #دانش_تبلیغ ✅کانال تخصصی «دانش تبلیغ دین» 🆔https://eitaa.com/Daneshetabliqedin