به مناسبت درگذشت همسر بزرگوار شهید حجت الاسلام نواب صفوی ‌

#بینش_های_مقدماتی_روزه بینش دوم: هدف خلقت انسان از جمله مولفه های ساختار معنایی عباداتی همچون روزه این است که انسان هدف خلقت خود را بداند . هدف خلقت انسان متناسب با ظرفیت و پتانسیل و استعدادهای انسان است . استعداد انسان در عقلانیت است ؛ از اینرو کمال انسان هم در فعلیت عقلانی و ظهور عقلانیت است که خود را به بندگی و در نتیجه به خلافت الهی پیوند می زند . روزه با چنین مولفه ای معنای خودش را می یابد و می تواند جهت خاص خود را در نظام اندیشه ای و رفتاری پیدا کند . حجت الاسلام و المسلمین استاد مهدی منصوری جلسه دوم

اگر کسی را دوست داری ....

یا ابوفاضل......

یامن اظهرالجمیل....

يَا مَنْ‏ أَظْهَرَ الْجَمِيلَ‏ وَ سَتَرَ الْقَبِيحَ‏ يَا مَنْ لَمْ يُؤَاخِذْ بِالْجَرِيرَةِ وَ لَمْ يَهْتِكِ السِّتْرَ يَا عَظِيمَ الْعَفْوِ يَا حَسَنَ التَّجَاوُزِ يَا وَاسِعَ الْمَغْفِرَةِ يَا بَاسِطَ الْيَدَيْنِ بِالرَّحْمَةِ يَا صَاحِبَ كُلِّ نَجْوَى وَ يَا مُنْتَهَى كُلِّ شَكْوَى يَا مُقِيلَ الْعَثَرَاتِ‏ يَا كَرِيمَ الصَّفْحِ يَا عَظِيمَ الْمَنِّ يَا مُبْتَدِئاً بِالنِّعَمِ قَبْلَ اسْتِحْقَاقِهَا يَا رَبَّنَا وَ يَا سَيِّدَنَا وَ يَا مَوْلَانَا وَ يَا غَايَةَ رَغْبَتِنَا أَسْأَلُكَ يَا اللَّهُ أَنْ لَا تُشَوِّهَ خَلْقِي بالنَّار

#بینش_های_مقدماتی_روزه بینش سوم: عبودیت و بندگی از جمله مولفه های ساختار معنایی عبادات و از جمله روزه بایستگی فرهنگ عبودیت و بندگی در زندگی است . اگر هر موجودی در این خلقت عبد وجودی است از اینرو در توافق با عبدانیت وجودی ، می بایست با اراده و اختیار خود عبد سلوکی باشد و سلوک الی الله را در سراسر زندگی خود حاکم گرداند . کسی که به فهم بایستگی حاکمیت فرهنگ عبودیت در زندگی دست یافت ، روزه برای اش معنادار می شود . چون روزه به طور ویژه به او کمک خواهد کرد که بتواند عبودیت در زندگی را محقق سازد . حجت الاسلام و المسلمین استاد مهدی منصوری جلسه سوم

✨ بعضى وقت‏ها ابرى مى‌‏آيد، امّا نمى‌‏بارد. برق مى‌‏زند، امّا نمى‌‏بارد. فرصت‏ها را مى‌‏دهند، امّا ما بهره نمى‌‏گيريم. رمضان ‏‌ها آمده و رفته، اما جز خيس خوردن چرك‌‏ها چيزى برايمان باقى نمانده است. بايد مواظب باشيم و به خودمان فكر كنيم، مانند كسى هستيم كه به حمام آمده است، ولى نه براى #تطهير، كه براى بازى.گ وقتى بچه بوديم، نزديك عيد كه مى‌‏شد، ما را به حمام مى‌‏فرستادند. چند تا بچه بوديم، بدجنس وبازی‏گوش. گاهى سه ساعت در حمام مى‌‏مانديم؛ آن هم حمام‌‏هاى قديمى كه خزينه داشت. . همديگر را مى‏‌زديم و پوست همديگر را مى‏‌كنديم اما وقتى مى ‏آمديم خانه، پشت گوش‏ها و پاهامان همه كثيف مانده بود. مادر ما هم كه خيلى دقيق بود، پشت گوش‏ها و آرنج‏هاى ما را نگاه مى‏‌كرد و مى‌‏پرسيد: اينها چيه؟! ما را تنبيه مى‌‏كرد و گريه مى‌‏كرديم. . ما حمّام رفته بوديم، اما بازى كرده بوديم. در مقام تطهير نبوديم. رمضان‏ها آمده و رفته، امّا ما لَعْبِ به رمضان داشته‏ ايم و جدّى نبوده‌‏ايم. -علی‌صفایی‌حائری؛اخبات-🌾