eitaa logo
خط رهبری
3.6هزار دنبال‌کننده
5.8هزار عکس
3هزار ویدیو
131 فایل
🔰«خط رهبری»: صفحه ویژه تولیدات مربوط به رهبر انقلاب در خبرگزاری #فارس ✔️ تبیینِ شخصیت، مواضع، مطالبات و نظام فکری حضرت آیت‌الله العظمی خامنه‌ای
مشاهده در ایتا
دانلود
🔰 | عالِم مجاهدِ با استقامت و با صفا 📝 «خط رهبری» به مناسبت سالروز درگذشت آیت الله سیدمحمود طالقانی، مبارز انقلابی با سابقه و اولین امام جمعه تهران بیانات رهبر معظم انقلاب اسلامی در مورد ایشان را بازخوانی می‌کند. * اهل فكر نو بر محور دین 🔸 آقای طالقانی اهل بر محور دین و با تمركز بیشتر بر روی قرآن و نهج‌البلاغه [بود]؛ یعنی ایشان اصلاً اینجوری بود. لكن همه‌ی ابعاد شخصیت آقای طالقانی بُعد روشنفكری دینی نیست. یك بُعد مهم بُعد مبارزه است. ۱۳۸۹/۱۲/۰۹ * اهل درد و مبارز 🔹 خیلی‌ها روشنفکر بودند اهل مبارزه نبودند؛ روشنفکر دینی هم بودند اهل مبارزه نبودند... خیلی از روشنفکرهای دینی اینجوری بودند [اما] آقای طالقانی نه، اهل عمل بود؛ یعنی توی بود، احساس درد میکرد حقیقتاً؛ این را ما که با ایشان معاشر بودیم – رفت و آمد میکردیم- میدیدیم، محسوس بود در ایشان، واضح بود که آدمی اهل درد بود و میخواست مبارزه کند. ۱۳۸۹/۱۲/۰۹ * آدم زلال و باصفا 🔸 یک بعد دیگر آقای طالقانی که به نظر من نباید فراموش بشود، صفای این مرد بود. به قدری این آدم با صفا و روراست و در معاشرتها بود که انسان از این همه زلالی حیرت میکرد. آدم زلالی بود آقای طالقانی. هیچ در قید و بند و ملاحظات و [اینها نبود]. ۱۳۸۹/۱۲/۰۹ 🔹 آقای طالقانی، یک شخصیّت بسیار مغتنمی بود... خدای متعال یک قالب خوبی در ایشان متجلّی کرده بود؛ یک انسان صریح، باصفا، باصداقت. از جمله‌ی خصوصیّات آقای طالقانی، یکی صفای ایشان بود؛ آدم باصفایی بود، آدم باصداقتی بود. وقتی انسان با ایشان می‌نشست، جز یکرنگی و صفا و راستی، واقعاً انسان هیچ چیز نمیدید. ۱۳۹۵/۰۵/۲۵ * بی‌شائبه و بی‌شیله‌پیله 🔸 این آدم[آقای طالقانی] ، آدم صافی بود، روراست بود، بی‌شائبه و بی‌شیله‌پیله بود. نتیجه‌ی این بی‌شیله‌پیله بودن [هم] صراحتش بود، در بیان. ۱۳۸۹/۱۲/۰۹ * در کمال اعتماد به نفس 🔹 [آقای طالقانی] در عین این صفا و صداقت و راستی و درستی، مردی بود در کمال ؛ یعنی یکی از خصوصیّات ایشان، اعتماد به نفس بود؛ مطلقاً تحت تأثیر و ظواهر و مانند اینها قرار نمیگرفت. ۱۳۹۵/۰۵/۲۵ * متواضع در مقابل امام 🔸 ایشان [آقای طالقانی] واقعاً مؤمن بود. آن‌وقت همین ایشان، در مقابل امام تواضع میکردند. من ایشان را در مقابل امام دیدم، هم در غیاب امام، هم در حضور امام... این آدمی که آن جاه و جلال آن دستگاه‌ها برایش صفر بود و هیچ نبود، در مقابل امام تواضع میکرد. ۱۳۹۵/۰۵/۲۵ * مجاهد بااستقامت و پارسا 🔹 آیت‌الله طالقانی عالِم مجاهد بااستقامت و پارسایی بود که در دوران‌های مختلف قبل و بعد از انقلاب امتحان خوبی داد و پس از برپایی نماز جمعه‌ی تهران به امامت ایشان، به‌تدریج در سراسر کشور اقامه یافت و به کانون معنویت و تبدیل شد. ۱۳۸۶/۰۶/۲۳ * سزاوار و شایسته‌ی تجلیل 🔸 آقای طالقانی واقعاً سزاوار و شایسته‌ی این است که از ایشان بشود، احترام بشود؛ نگذارید نام و خصوصیّات ایشان فراموش بشود و نسبت‌های واقعی ایشان با انقلاب، تبدیل بشود به نسبت‌های غیر واقعی. ۱۳۸۹/۱۲/۰۹ 🔹 آقای طالقانی را با همه‌ی ابعاد معرفی کنیدآقای طالقانی را با همه‌ی ابعاد معرفی کنید. صرفِ یک روشنفکر مذهبی نیست، همچنانی که صرفِ یک پیشنماز مسجد هدایت نیست، همچنانی که صرفِ یک مبارز نیست، یعنی مجموعه‌ی این خصوصیات را در ایشان معرفی کنید. ۱۳۸۹/۱۲/۰۹ @rahbari_plus
🔰 | درباره تعطیلی درس حجت‌الاسلام والمسلمین مجتبی خامنه‌ای و حاشيه پردازی ها ✏️ نویسنده: حجت‌الاسلام محمودی، طلبه حوزه علمیه قم و مدرس معارف اسلامی 📝 بعد از خبری که حجت‌الاسلام‌والمسلمین مجتبی خامنه‌ای فرزند رهبر معظم انقلاب و از اساتید و مدرسین حوزه‌ علمیه‌ قم در آغاز سال تحصیلی و کلاس خود اعلام کردند و تحلیل‌های مختلفی از علت تصمیم‌گیری ایشان مطرح شد. اما توجه به برخی نکات برای فهم درست موضوع و اسیر کژ روایت‌ها و تحلیل‌های انحرافی نشدن ضروری است: 1⃣ به صورت کلی در سابقه‌ی تاریخیِ تعطیلی دروس بزرگ و پرمخاطب حوزه های علمیه [نظیر درس ۱۶۰۰ نفره‌ ایشان] جز کسالت و پیشامدهای شخصی اساتید، علت دیگری هم به صورت پرتکرار دیده می‌شود. توجه به این سنت اخلاقی فضلای حوزوی خالی از لطف نیست. 🔸 پرهیز از شهرت و احتیاط اخلاقی در قبول تعداد شاگردان زیاد، و تقوای ایشان در مقابل اساتید پا به سن گذاشته‌تر و نکاتی اخلاقی از این قبیل، خیلی‌ها را به یاد ماجرای رد رساله نویسی پس از امام راحل(ره) توسط پدر بزرگوارشان انداخت که آنجا هم در پاسخ تحلیل‌های سطحی‌نگر یا معاندین و ضدانقلاب قریب به این مضمون فرموده بودند: «شما اصلا نسبت به فضای حوزه آشنایی ندارید...» 2⃣ نکته‌ی دیگری که در این اتفاق باید مورد توجه قرار گیرد توجه به سطح علمی ایشان به گواه غالب اساتید، بزرگان و مراجع زمان حاضر است که اساسا این تصمیم را ارزشمند و محل توجه قرار میدهد. طبق قواعد حوزوی انتخاب درس این تعداد شاگرد و درخواست های پس از اعلام تعطیلی درس، معانی معتنابهی دارد! یعنی مسئله تعطیلی درس اساتید، حتی فرزند مراجع مشهور ذاتا این میزان توجه و سروصدا را در پی ندارد مگر اینکه درس استاد از حیث علمی از دروس پررونق و متفاوت حوزه‌ علمیه به شمار آید. 🔹 در غیر اینصورت و در حالتی که استاد به شهره نباشد به قاعده‌ دروس خارج حوزه‌های علمیه که هیچ انتفاع خاصی جز علم استاد شامل حال شاگردان نمی‌شود، اعلام تعطیلی درس نه تنها بازخوردی به همراه ندارد بلکه موجب عزلت‌نشینی و عدم توجه حوزویان به شخص استاد میگردد که در این مورد و در همین زمان کوتاه خلافش دیده می‌شود. 3⃣ شانیت، توان علمی و جایگاه ایشان در میان اهل علم و فضیلت دقیقا همان چیزیست که ضدانقلاب و حوزوی تاب دیدن آن را ندارند و با آشفتگی در هر موقعیتی علیه ایشان موضع گیری های خیالی میکند! 🔸 باتوجه به این نکات بسیاری از حرف‌ها و تحلیل‌ها در رابطه با تعطیلی این درس را باید براساس این چارچوب و نکات برشمرده شده فهم کرد و اسیر کژروایتها و تفاسیر مغرضانه یا دنیاطلبانه نشد. @rahbari_plus
🔰 | روایت داماد رهبر انقلاب از حضور شهید زاهدی در مراسم‌ نماز بر پیکر شهید سید رضی 📝 برای او که بهشت، تنها بهایش بود؛ در آستانه سالروز شهادتش... دکتر مصباح باقری داماد حضرت آیت‌الله خامنه‌ای: 🔸 قرار شد نماز را آقا بخوانند. بامدادِ پنج شنبه هفتم دی ماه ۱۴۰۲، در یک روزِ سردِ زمستانی، خانواده شهید به همراه عده‌ای از فرماندهان و سرداران منتظر بودند. «او» هم گوشه‌ای ایستاده بود. ساکت و آرام. آقا که تشریف آوردند، چند قدمی هم عقب‌تر از آن جا که ایستاده بود، رفت. آقا بعد از تفقد و تسلیت به خانواده شهید سید رضی، مشغول صحبت با برخی فرماندهان شدند. «او» باز هم عقب‌تر رفت و دور شد. سرمای زمستان تهران، بهانه خوبی به دستش داده بود تا خودش را خوب و زیاد بپوشاند. کلاهی بر سر تا روی چشم‌ها گذاشته و دکمه‌های اورکت را هم تا بالا بسته بود. 🔹 در بین صحبت آقا با فرماندهان، رهبر از زبان یکی از سرداران، متوجه حضور «او» شدند. با تأکید جویا شدند: مگر «او» اینجاست؟ گفتند: بله و زود «او» را صدا زدند تا جلو بیاید. با آرامش و سکوت و جلو آمد. سلام و دست‌بوسی کرد و احوالپرسی مختصری. بعد خیلی تند و سریع عقب رفت؛ عقب‌تر از قبل. انگار نمی‌خواست حتی به اندازه ذره‌ای دیده شود. نمی‌خواست زحمتی درست کند. نمی‌خواست به قدر پر کاهی هم بار باشد. 🔸 نماز را هم صف آخر خواند. دور و مخفیانه... انگار عادت کرده که حتی سر و صدای کوچک و ریزی هم نداشته باشد. نماز تمام شد و «او» باز هم دور و غریب و تنها. حالا تابوت را بلند کردند برای تا بیرون بیت رهبری. «او» با چشم‌هایش یار و همرزم دیرینه‌اش را بدرقه می‌کرد، گویا با همان چشم‌ها داشت با او حرف می‌زد و قرار و مدار می‌گذاشت، شاید هم قرار و مدارهای قبلی را یادآوری می‌کرد. 🔹 در همین بین ، اهل دلی که در جمع بود به چند جوان و نوجوان اطرافش توصیه کرد: "بروید و خوب و سیر تماشایش کنید؛ شاید دیگر «او» را نبینید". 🔸 به آن بنده‌ی خدا عرض ادب کردم و گفتم: "از «او» چه دیدید که چنین توصیه‌ای داشتید؟" 🔹 گفت: "او است. به اندازه ذره‌ای اجازه بروز و ظهور نفس نمی‌دهد. کامل رامش کرده. با این همه کتوم و بی ادعاست!" بعد ادامه داد: "اما طولی نمی کشد... این اخلاص اجرش فقط یک چیز است". 🔸 سه ماه بعد، دوشنبه بیست و یک رمضان، سیزده فروردین ۱۴۰۳ بود که خبر بهشتی‌شدن «او» آمد. باز مسجل شد که را به بها بدهند؛ نه به بهانه! 🔹 «او»، ، فرمانده و سردار بزرگ و بلند بالا اما بی‌ادعای سپاه سرافراز اسلام و ایران بود. / منبع: مرکز رشد دانشگاه امام صادق علیه‌السلام @rahbari_plus