راوی گوید: انس بن حارث به کربلا آمد و در رکاب امام حسین (علیه السلام)کشته شد. (ابن حبان، 1393: ج 4, ص 49)[2] وی که در کوفه زندگی می کرد، (ابن اثیر، بی تا: ج 1، ص 123) به گفتة برخی در مکه، (القریشی، 1413: ج 3، ص 154) و به گفتة برخی دیگر شبانه در کربلا به امام (علیه السلام) پیوست. (حائری شیرازی، 1345: ص 209؛ مامقانی، 1423: ج 1، ص 154) ولی طبق گفتة بلاذَری انس از کوفه بیرون آمد؛ و پس از مشاهدة گفت و گوی امام با عبیدالله بن حرّ جُعفی در قصر بنی مقاتل، خدمت آن حضرت رسید و با ادای سوگند اظهار داشت که هدف وی از خروج از کوفه آن بوده است که همانند عبیدالله بن حرّ به نفع هیچ کدام (امام و یا دشمنان) وارد جنگ نشود؛ و در ادامه افزود: «[ولی] خداوند یاری کردن تو را در قلب من افکند و به من جرأت بخشید تا در این راه با تو همگام باشم.» امام حسین (علیه السلام) به وی نوید هدایت و امنیت داد و او را با خود همراه ساخت. (بلاذری، 1977: ج 3، ص 175) انس در کربلا مأموریت یافت تا پیام امام حسین (علیه السلام) را به عمرسعد برساند و به او اندرز دهد، شاید به خود آید، هنگام رسیدن نزد عمرسعد سلام نکرد؛ و او پرسید چرا سلام نکردی؟ آیا ما را کافر و منکر خدا پنداشته ای؟! گفت چگونه منکر خدا و پیامبر نیستی و حال آن که برای ریختن خون فرزند پیامبر دامن همت به کمر بسته ای! عمرسعد لختی سر به زیر افکند و آن گاه گفت: به خدا سوگند می دانم که کشنده این گروه در دوزخ است ولی فرمان عبیدالله باید اطاعت شود. (محلاتی، 1390: ج 1، ص 3

شعار حماسی انس وی هنگام ورود به میدان مبارزه چنین رجز خواند؛ قَدْ عَلِمَتْ کاهِلُها وَدُودانُ وَالْخنْدَفِیونَ، وَقیسُ عَیلانَ   بِأَنَّ قَوْمِی آفهُ لِلْأَقْرانِ یا قَومُ کُونواکَاسَودُ الجانِ وَستَقبِلوا القَوم بِضرِّ الآن آلُ علِی شیعةُ الرَّحمنِ وَ آلُ حَربِ شیعةُ الشَّیطانِ (شیخ صدوق، 1362: ص 137) تیره های کاهل و دودان و خندف و قیس عیلان همه می دانند که قبیلة من نابود کنندة هماوردانند. ای یاران همچون شیر غران باشید هم اکنون رو در رو با دشمنان بستیزید که آل علی پیرو رحمان هستندو آل حرب (بنی سفیان) پیروان شیطان.

انس از صحابه پیامبر (صَلَّی الله علیه و آله وَسلم) بوده و بنابر حدیث موثق پیامبر (صَلَّی الله علیه و آله وَسلم) در لشکر امام حسین (علیه السلام) در روز عاشورا عازم میدان جنگ شد، و بنا به قولی پس از کارزاری سخت و کشتن چهارده یا هیجده تن از سپاهیان دشمن به درجه رفیع شهادت نایل آمد؛ و مرقد وی در بارگاه دسته جمعی شهدا پایین پای امام حسین (علیه السلام) واقع است. در زیارت ناحیةمقدسه و رجبیّه از وی چنین یاد شده است: السَّلامُ عَلی اَنَسِ بنِ الکاهِلِ الأَسَدی.

آجرک الله یا صاحب الزمان(عج).... اشک غریب عاقبتش شرم آشناست بدبخت آن کسی ست که از صاحبش جداست یک عمر از دعای فرج رزق خورده ایم باید وبال گفت به دستی که بی دعاست پایی که نیست در پی تو لنگ میزند دنبال تو دویدن ما آبروی ماست از دیگران دوا برسد درد مطلق است دردی اگر زتو برسد مرهم و دواست هرجور هست پیش تو یکروز میرسیم آقا بگو که خیمه ی زهراییت کجاست حق می دهیم دل به دل ما نمیدهی ما سال هاست عادتمان لاف و ادعاست سجده بغیر تربت اعلی نمی کنیم مُهر قبول سجده ی ما مُهر کربلاست هرچه زدند باز زجایش تکان نخورد زینب کنار نیزه ی آقای سرجداست.

#عاشورایی_شویم(۱۰) مجالس عزاداری برای این است که دست های ما را با حسین بن علی(علیه السلام) و اهداف آن بزرگوار نزدیک تر و آشناتر کند. سیری در #قیام_عاشورا با رهنمودهای مقام معظم رهبری ♦️با#فاتحان همراه باشید @faatehaan_ir

#سلام_امام_زمانم 💖 درد فراق، ساده مداوا نمی شود باید به هم رسید، و الّا نمی شود ازشنبه بسته‌ایم به جمعه دخیل‌اشک تا تو نیایی این گره ها وا نمی شود #یا_مهدی_ادرکنی #اللهم_عجل_لولیک_الفرج ‌‌‌‌‌❀🍃✿🍃❀ ❀🍃✿🍃❀

#شقیقة_الحسین هر جا که روضه‌ایست به پا باورت شود بی‌تاب‌تر ز هر دل بی‌تاب #زینب است اصلاً خدا گواست که در سال شصت‌ویک بنیان‌گذار روضه‌ی ارباب #زینب است ●➼‌┅═❧═┅┅───┄

#سیره_اخلاقی_امام_حسین_ع ⇦ خودسازی ← فرازهایی از دعای عرفه لطفا به بخشی از فرازهای دعای عرفه که توسط خود امام حسین علیه‌السّلام صادر شده است، توجه کنید: ـ «وایقظتنی لما ذرات فی سمائک و ارضک؛ خداوندا! تو بیدارم کردی به آنچه در زمین و آسمان آفریدی». ـ «اللهم اجعلنی اخشاک کانی اراک؛ خدایا چنان خشیت از خویش را بر دلم انداز که گویا تو را می‌بینم.» ● مفاتیح نوین، ص۸۱۹ و ص۸۲۳ و ص۸۳۸ و ص۸۳۹. ●➼‌┅═❧═┅┅───┄