. 🕊 این روزها، بساط روزه به راه است؛ مومنان روزه می‌گیرند و با لقمه‌هایی از شکر، افطار می‌کنند. اما؛ این روزه‌ی چندین صد ساله این روزه‌ی طویل این روزه‌ی به درازا کشیده این امساک اجباری این نداشتنت آخر ... پس به کدام جرعه این روزه باز خواهد شد؟! گرسنگی، این بی‌بهره ماندن، پوست بر استخوان ایمانمان، نشانده ... . و تشنگی ... تشنگی از آب گوارای نگاهت ... لبهای خشکیده‌ی تاریخ را ترک داده ... بگو غروب این انتظار کی می‌رسد؟! اذان کی می‌گویند؟ چه وقت جرعه‌ای از زلال نگاهت، کام تفتیده‌ی جهان را تر می‌کند؟ . نا، از نفس رفته! صبر، جانکاه گشته و با دهانی روزه و چشمی روزه‌تر، که به درازای غیبت کبری از تو محروم مانده، دستها را به دعا بلند می‌کنیم که: العجل! العجل! یا مولانا! یا صاحب الزمان! آخر به کدامین جرعه از دیدارت، این روزه، باز خواهد شد؟ #صاحبنا‌...