وَكَأَيِّن مِّن آيَةٍ فِي السَّمَاوَاتِ وَالأَرْضِ يَمُرُّونَ عَلَيْهَا وَهُمْ عَنْهَا مُعْرِضُونَ و [برای هدایت مردم] در آسمان ها و زمین چه بسیار نشانه هاست که [در غفلت و بی خبری] بر آنها می گذرند در حالی که از آنها روی می گردانند. سوره يوسف آیه ۱۰۵

 خانه |  سوال دارم |  پیگیری پاسخ |  درباره ارتباط با امام زمان لینک کوتاه ۱۳۹۹/۰۴/۱۰ - ۳۴۵۵ بازدید با سلام چه کار کنیم تا بتوانیم با امام زمان ارتباط برقرار کنیم و اورا ببینیم و بتوانیم با او مکاتبه کنیم؟ ابتدا باید بدانیم که وظیفه و تکلیف ما در عصر غیبت کبرى، زمینه سازى براى ظهور و قیام امام زمان(عج) و آمادگى براى همراهى با او، ترویج و تبلیغ آرمان هاى والاى امام«ع»، هم سنخى و ارتباط روحى و قلبى با آن حضرت، عمل به دستورات دینى، شناخت خواسته هاى او از ما و رفع موانع ظهور است.دوران ما، عصر انتظار پویا و سازنده است و معناى آن چشم به راه بودن، دعا کردن، صبر و تحمّل داشتن و تقویت ایمان و یقین است. ما از این طریق مى توانیم ارتباط روحى و قلبى عمیقى با امام«ع» برقرار سازیم و همیشه و در همه جا، به فکر و یاد او باشیم و براى سلامتى و فرج آن حضرت دعا کنیم. بر این اساس در کتاب هاى معتبر روایى، سفارش و دستورى مبنى بر مکاتبه مستقیم و ملاقات با امام زمان(عج) نرسیده است. چنین خواسته اى، خارج از وظایف ما و الزامات غیبت کبرى است و حتّى با آن منافات دارد. چون اصولا کسی دسترسی به امام زمان ندارد و اگر هم عده ای از اوتاد ، با ایشان مرتبطبوده و در خدمتش قرار دارند، کاملا مخفی و پنهانی است! آرى اگر درخواست ملاقات با حضرت در عصر غیبت، به جهت بهره مندى از وجود او و مورد عنایت خاص او قرار گرفتن است، مطلوب و پسندیده است و چنانچه همراه با اخلاص، ورع، معرفت، تسلیم و عشق باشد، عنایاتى به انسان خواهد شد و به کمالاتى دست خواهد یافت.به طور کلی دیدار و ملاقات با امام زمان(عجل الله تعالی فرجه) به چند صورت انجام می گیرد:الف) ملاقات و ارتباط روحی که بهترین نحوة ارتباطات است، ممکن است دائمی باشد و هیچ گاه فراق و جدایی نداشته باشد، یعنی شخص ملاقات کننده از لحاظ روحی در حدی است که هم سنخ و هم گون با امام عصر(علیه السلام) است و به گونه ای است که همیشه خود را در محضر مولایش می بیند و متنعم به نعمت هدایت معنوی حضرت مهدی است . اینان افرادی هستند که جانشان با جان جانان همراه و محو در جمال مولا هستند.ب) ملاقات در عالم رؤیا انجام گیرد یعنی در خواب به محضر مولا برسند.ج) امام زمان را با همین بدن ظاهری و مادی ملاقات نمایند.منظور از بحث ملاقات با امام زمان که معمولاً درکتابها مطرح است و قصص و حکایاتی که در مورد ملاقات اشخاص متدین و مؤمنان خالص با حضرت مهدی(علیه السلام) گفته می شود ملاقات با بدن ظاهری است که دراین دنیا زندگیمی کند، نه ملاقات روحی و نه در عالم رؤیا، یعنی افراد بیشماری در طول غیبت با همین بدن مادی به محضر مولایشان با بدن مادی رسیده اند و جمال حضرت را با چشم سر مشاهده کرده و چه بسا دستوراتی گرفته و مشکلاتشان را رفع کرده اند. این خود بهترین دلیل بر اثبات وجودمبارک آن حضرت است.شرفیابی خدمت آقا امام زمان (عجل الله تعالی فرجه الشریف) افتخاری است که آرزوی هر شیعه دلباخته‌ایی است، اما راجع به چگونگی این امر با توجه به اینکه حکمت الهی بر این تعلق گرفته که امام زمان (عجل الله تعالی فرجه الشریف) تا آنگاه که مصحلت الهی باشد در پس پرده غیبت باشد . اظهار نظر در این باره سخت دشوار است اما برای اینکه سؤال شما بی‌جواب نمانده باشد، خاطرنشان می‌کنیم که تنها راه برای نزدیک شدن به امام عصر(علیه السلام) - و احتمال دیدار ایشان - حرکت در مسیر رضایت اوست. و رضایت آن بزرگوار فقط در سایه عمل به دین و انجام وظایف و دستورات آن ممکن پذیر می باشد. آیا کسی که به خاطر هواپرستی و پیروی از شیطان، نسبت به تکالیف الهی و اوامر و نواهی او سهل انگار باشد و غضب خدا را برای خدا بخرد می تواند رضایت امام زمان(علیه السلام) را کسب کندو موفق به دیدار او شود ؟ خداوند می فرماید: إِنَّ الَّذِینَ آمَنُوا وَ عَمِلُوا الصَّالِحاتِ سَیَجْعَلُ لَهُمُ الرَّحْمنُ وُدًّا ؛ به درستی که کسانی که ایمان بیاورند و عمل صالح انجام دهند(خدای) رحمن دوستی و محبت برای (بین) آنان قرار می دهد.(مریم، ۹۶) طبق این آیه شریفه شرط ایجاد محبت و ارتباط، ایمان همراه با عمل صالح است. در میان اعمال صالح توجه به چند عمل ارزش بیشتری دارد.در هر حال ارتباط با امام زمان(علیه السلام) به دو گونه می‌تواند صورت گیرد: الف. دوستی مقطعی و کوتاه با امام زمان(علیه السلام) که از راه‌های زیر امکان پذیر است: ۱.توجه و ابراز علاقه در جشن‌های سالیانه نیمه شعبان روز ولادت با سعادت آن حضرت؛۲.خواندن دعای ندبه، زیارت آل یس، دعای عهد، دعای فرج، نماز امام زمان(لیه السلام)؛۳.رفتن به مسجد جمکران، مسجد سهله در کوفه و دعا برای فرج آن حضرت؛۴.استمداد، توسل و توجه به حضرت مهدی(علیه السلام) برای رفع مشکلات.ب. دوستی و ارتباط دائمی و پایدار با امام زمان(علیه السلام): از راه‌های زیر امکان پذیر است:۱.ایجاد علاقه و دوستی واقعی و قلبی(یعقوب وار): قرآن کریم در داستان حض

رت یوسف(علیه السلام) ما را این گونه راهنمایی کرده است: یعقوب به فرزندان خود فرمود: ای فرزندان من! برگردید به مصر و به دنبال یوسف و برادرش بگردید. (یا بَنِیَّ اذْهَبُوا فَتَحَسَّسُوا مِنْ یُوسُفَ وَ أَخِیهِ ـ یوسف۸۷). اما هنگامی که برادران به مصر برگشتند، نزد عزیز مصر [که همان یوسف(علیه السلام) بود] آمده و مشکلات خود را مطرح نمودند و خود یوسف(علیه السلام) را فراموش کردند: یا أَیُّهَا الْعَزِیزُ مَسَّنا وَ أَهْلَنَا الضُّرُّ وَ جِئْنا بِبِضاعَةٍ مُزْجاةٍ فَأَوْفِ لَنَا الْکَیْلَ وَ تَصَدَّقْ عَلَیْنا إِنَّ اللَّهَ یَجْزِی الْمُتَصَدِّقِینَ(یوسف،۸۸) ای عزیز مصر، سختی [و قحطی] به ما رو آورده و با پولی نا چیز نزد تو آمدیم؛ اما تو از راه لطف و کرمت پیمانه ما را پر [و گندم کافی به ما عطا کن] که خداوند کریمان را پاداش نیکو خواهد داد.ارتباط و دوستی ما باید از مرحله مشکلات شخصی عبور کرده، فقط به خاطر خود امام عصر(علیه السلام) باشد تا این دوستی عمیق و دائمی گردد؛ زیرا در نوع اول، فقط هنگامی که مشکلی به ما روی آورد، به یاد امام زمان(علیه السلام) می‌افتیم آن هم برای رفع مشکلات و نه برای آن حضرت.ارتباط عمیق و صمیمی با امام زمان(علیه السلام)، آن گاه برقرار می‌شود که مشکلات را فراموش کرده تنها خود یوسف زهرا و ظهور او را بخواهیم. همان گونه که در زندگی اگر بخواهیم علاقه خود را به کسی نشان دهیم، از خود او دلجویی می‌کنیم، به او هدیه‌ای‌ می‌دهیم و به او ابراز علاقه می‌کنیم. البته برای ایجاد این نوع دوستیبرنامه مداوم لازم است. مانند : دعای عهد هر روز صبح ، خواندن قرآن برای سلامتی حضرت به طور روزانه و....۲.احساس حضور؛ راه دیگری که در دستورات دینی به آن تاکید شده است تا یک ارتباط عمیق و صمیمی با امام زمان(علیه السلام) برقرار شود، احساس حضور امام(علیه السلام) و تبدیل غیبت به حضور است. در احادیث شریف آمده است: کسانی که غیبت امام زمان(علیه السلام) نزد آنان به منزله مشاهده باشد، همیشه امام را حاضر و ناظر می‌بینند. امام سجاد(علیه السلام) به ابوخالد کابلی فرمودند: مردم زمان غیبت حضرت مهدی(علیه السلام) که معتقد به امامت او هستند و منتظر ظهور او نشسته‌اند، با فضیلت ترین مردم دنیایند؛ زیرا خدا عقل و فهمی به آنان عطا کرده که غیبت نزد آنان به منزله ظهور و مشاهده گشته است. آنها همانند مجاهدین در رکاب پیامبرند .... (منتخب الاثر، ص۲۴۴).پس بایسته است حضور حضرت را واقعی بدانیم و آن را در زندگی احساس کنیم و غیبت او را به حضور تبدیل کنیم.سیره بزرگان و مراجع دینی، بر این بوده است که با احساس حضور امام زمان(علیه السلام) رابطه عمیق و دائمی بین خود و آن محبوب دل‌ها برقرار سازند و پرده غیبت را از جلو چشم خود به کنار نهند تا به طور صمیمی و راحت با یوسف زهراگفت و گو و درد و دل کنند. اگر چه ممکن است بنا به مصلحت الهی ظهور آن خورشید هدایت، سال‌های متمادی به طول انجامد؛ اما حضور و احساس حضور با ظهور مادی تفاوت دارد. اگر این احساس حضور دائمی نسبت به آن امام همام به وجود آید و ما خود را در مقابل و جلو دیدگان مبارک ایشان بدانیم، بر اعمال و رفتار خود نیز مواظبت خواهیم کرد و قلب آن عزیز را با گناهان خود آزرده نخواهیم ساخت و دوری از گناه، باعث ارتباط دائمی و دوستی پایدار با آن یار خواهد بود.در این حالت، شما حضور ایشان را با همه وجودتان احساس می‌کنید، بین خودتان و ایشان پرده و مانعی نمی‌بینید. در پایان توجه به توصیه های زیر که برگرفته از روایات است، بایسته است :۱ ـ پارسایی و عمل صالح کسی که طالب رضایت امام زمان (عج) است، با رعایت تقوا، ورع و مبارزه با هواها و هوس ها درونی، می تواند خود را به ایشان نزدیک کند و این مبتنی بر تزکیه و تهذیب اخلاق و عمل صالح است.امام صادق (ع) می فرماید : «هر کس دوست دارد از اصحاب قائم باشد، هر آینه منتظر باشد و بر محور پارسایی و محاسن اخلاقی عمل کند، پس اگر بمیرد و قائم پس از او خروج کند، برای او پاداش است همانند کسی که آن حضرت را درک کرده است» (بحارالانوار، ج ۵۲ ، ص ۱۴۰).۲ ـ اعتقاد و پایبندی به دین:اخلاق و رفتار پرهیزکارانه ، زمانی شکل می گیرد که باور و اعتقاد استواری به دین داشته باشیم و معرفت ما نسبت به آموزه های دینی ـ به خصوص امامت ـ عمیق و صحیح باشد. هر اندازه دیندار و ولایت مدار باشیم و پایبندی خود را به اسلام نشان دهیم، به همان قدر رضایت و نظر لطف امام زمان (عج) را جلب خواهیم کرد.پیامبر رحمت، در یک حدیث نورانی خطاب به اصحاب خود فرمود: «شما اصحاب منید، لیکن برادران من مردمی اند که در آخر الزمان می آیند. آنان به نبوت و دین من ایمان می آورند، با آنکه مرا ندیده اند. هر یک از آنها، اعتقاد و دین خویش را با هر سختی ای نگاه می دارد؛ چنان که گویی درخت خارمغیلان را در شب تاریک با دست پوست می کند یا آتش پر دوام چوب داغ را در دست نگاه می دارد. آن مومنان م