🔸چه باید کرد در برابر انقباض‌ ساختار❗ [ «تقابل ساختاری» در میان است و باید «راه‌حل‌های ساختاری» پیشنهاد کرد!] چون ساختارها سرکش و خودمختار هستند و به‌آسانی تسلیم نمی‌شوند، باید راه‌های میان‌بر را یافت و به آیندۀ دور، ارجاع نداد. ⬅️ بخشی از تحوّل فرهنگی، وابسته به «تجدیدنظر ساختاری» است. ازاین‌رو، باید «آداب ساختارشکنی» را بیاموزیم. این در حالی است که گرفتار محافظه‌کاری هستیم و ساختارهای موجود را قطعی و نهایی قلمداد می‌کنیم! تا زمانی که «امکان‌های ساختاری» به صورت حداکثری در خدمت غایات انقلاب قرار نگیرند، «فتوحات فرهنگی» نیز اقلّی خواهند بود. ❗توفیقات فرهنگی، مشروط به پیشروی‌های ساختاری است. چرخش‌های عاملیّتی و دولتی، به معنی چرخش‌های ساختاری نیستند و نباید تصوّر کنیم که جابجایی‌های سیاسی، تحوّلات سیاستی را نیز در پی خواهد داشت. ساختارشکنی نیز کاری است که از عهدۀ «اراده‌های انقلابی» برمی‌آید؛✌️ ❗کسانی که دچار عادت و تعلق هستند، الزام‌ها و اقتضاهای ساختارها را می‌پذیرند و در درون ساختار، «هضم» و «مستحیل» می‌شوند، در حالی که در آغاز، قصد چرخش ساختاری داشتند!! ✔️اگر باید در چهارچوب نظریۀ «نظام انقلابی» حرکت کرد، پس باید هم جانب ثبات و نظم را گرفت و هم جانب تغییر و تحوّل را. در غیر این صورت، «نظام» از «انقلاب»، تهی می‌شود و ساختارهای از نظر واقعی و عینی، بی‌اثر می‌گردند. «اراده‌های انقلابی»، انقباض‌های ساختاری را برنمی‌تابند و به جزئی از وضع موجود تبدیل نمی‌شوند، بلکه یک‌تنه می‌ایستند و ساختار را دگرگون می‌سازند. این همان تحوّلی است که رهبر معظم انقلاب در لایۀ حاکمیّتی، طلب کرده است. ساختارها در گام دوم، حاجت به خانه‌تکانی دارند و باید هرچه بیشتر، خود را به آرمان‌ها و غایات نخستین نزدیک کنند. در اینجاست که باید «دولت جوان حزب‌اللهی» در عرصۀ رسمی و «حلقه‌های میانی» در عرصۀ غیررسمی، فاعلان کارساز و پیشبرنده شوند. ⬅️ یکی از راهکارها برای عبور از شرایط انقباض ساختاری تولید «گفتمان تحوّل‌خواهی» در سطح اجتماعی است. باید بدنۀ انقلابی، «چرخش‌های ساختاری» را بخواهند و بطلبند. در این صورت است که کارگزار فرهنگی در حاکمیّت، قدرت چانه‌زنی و مقاومت خواهد یافت و پیشروی خواهد کرد. تغییر نظم ساختاری، «حامیِ اجتماعی» می‌طلبد. جامعه، نقطۀ آغاز است؛ چنان‌که انقلاب نیز از جامعه برآمد. هرچه که باید «سیاستی» شود، باید «اجتماعی» نیز شود. معنی «مردم‌سالاری دینی» نیز همین است که باید امر اجتماعی را جدّی و تعیین‌کننده انگاشت و تصوّر نکرد با تصمیم‌های محدود و محفلی، اتفاق‌های بزرگ رخ خواهد داد. ✔️اقامۀ امر دینی، وابسته به جوشیدن خودِ جامعه است و باید «خواست» و «طلب» را در عمق جامعه ایجاد کرد. پس ارجاع به جامعه، نباید به معنی «عرف‌گذاری» به جای «سیاست‌گذاری» و «هواداریابی» به جای «هدایت‌گری» باشد! #ساختار #تحول_فرهنگی 🆔 @rahille_ir