(...)علامه طباطبایی در آثار خود تصریح میکنند در نگاه اسلام؛ حدی از کمال انسان، لازمه لاینفک بعثت رسل است و اگر آن نباشد بعثت رسل و انبیاء خدشه دار میشود بلکه بعثت انبیاء هم برای این مقام است لذا آیه «ما خلقت الجن و الانس الا لیعبدون» یعنی #عبد_شدن نه یعنی عبادت کردن. (اگرچه آن مقام پایان استکمال انسان نیست.) (...) علامه طباطبایی در جلد چهارم المیزان توضیح میدهند اگر قرار باشد یک مکتبی فقط معنویات را بیان کند و خود را فارغ از اجتماع تصویر کند، انسان را #مانند یک مرغ با بال و پری می بیند که البته غُل و زنجیر پای او را بسته است و نمی تواند پرواز کند. لذا یک سری تعالیم اسلام زنجیر را از پای انسان باز میکند و یک سری دیگر از تعالیم که عبادات و اعمال قلبیه هستند تعالیمی میباشند که پرپرواز به انسان میدهد. (...) ایشان در ادامه افزودند: اینکه بخش وسیعی از تعالیم اسلام در مورد کمالات اجتماعی و عدالت میباشد به این خاطر است که این مسائل در استکمال انسان دخیل اند اما دخالت آنها در استکمال از نوع باز شدن غل و زنجیر از پای مرغی است که میخواهد به سمت مقصد و مقصود خود پرواز کند. لذا هدف غائی انسان #لقاء_الله است و اسلام هم به تعبیر علامه طباطبایی « #الاسلام_اسس_علی_بنیان_المجتمع » لذا دین نسبت به اجتماعیات، بی طرف نیست. به عبارت دیگر دین منحصر در عبادات نیست و شارع باید ورودی در اجتماعیات داشته باشد و البته ورود هم کرده است. استاد درس خارج فقه تذکر دادند: البته با این توضیح، معاملات استجراری و تبعی محض نمیشود بلکه #عدالت یک کمال واقعی است یعنی ذاتا کمال است (اگرچه کمال میانی است) لذا کمالات اجتماعی کمالات اصیل اند. (...) ایشان در ادامه مشکل جدی در فضای فقه معاصر را ضعف علم اصول دانسته و فرمودند: اما مشکل جدی در فضای فقه معاصر مشکل دانش میانی یعنی دستگاه استنباطی است که به وسیله آن، استخراج از منابع شکل میگیرد این دستگاه هر چه قدر قوی تر باشد یعنی #علم_اصول هر چه قدر قوی تر باشد استخراج از ادله هم مستحکم تر خواهد بود. اما به نظر میرسد که دستگاه استنباطی حضرت #امام حلال مشکل باشد. حجت الاسلام و المسلمین علی فرحانی در درس خارج فقه فرهنگ👇 http://ihkn.ir/?p=33122