بخشهایی از #وصیتنامه شهید حسین هریری بسم رب الشهداوالصدیقین اینجانب حسین هریری فرزندعباس در صحت و سلامت کامل عقل و روح وجسم،اهدافم رااز رفتن به کشور سوریه ومبارزه در آنجا،میگویم: می روم تا #انتقام_سیلی_مادر_را_بگیرمهمسرعزیزم خودت میدانی که چقدر دوستت دارم وبهترین و شیرین ترین لحظات را درکنارهم سپری کرده ایم وجدایی بسیار سخت است اما عشقی فراتر از هرعشق دیگری،در قلب هردوی ما وجود دارد که آن، عشق به بانوی دوعالم #بی_بی_زینب سلام الله علیها است و باید برای این #عشق فراتر،از وابستگی ها و عشق های دیگر،گذشت. میدانی که چقدردوست دارم که عاقبت باشهادت از این دنیا بروم. و من جز #شهادت از خداند مرگ دیگری را نمیخواهم. اما نمیگویم که دعاکنید بروم وشهید شوم... آرزویم شهادت است اماهدفم از رفتن،فقط و فقط دفاع از#حرم_عمه جان #حضرت_زینب سلام الله علیها است. مگر عمریست که در روضه هاو عزاداری های اهل بیت (ع) دم نمیزنیم که، ما اهل #کوفه نیستیم علی تنها بماند،پس بایدتنها شعار ندادبلکه عمل هم باید کرد. الان زمان عمل فرا رسیده است. من نمیتوانم آن روزی را ببینم که ما باشیم،نسل بعداز ما هم باشد اما اثری از حریم اهل بیت ع نباشد. آنوقت نسل های بعد از ماهم،مارا مثل مردم کوفه مورد لعن قرار میدهندو میگویند،شماها بودید،جوان بودید،توانایی و آگاهی اش را داشتید و گذاشتید تا به حرم حضرت زینب سلام الله علیها جسارت بشه...؟! آنوقت چه جوابی باید به آنها بدهیم؟؟ نه،من نمیتوانم چنین روزی را ببینم،حداقل اگر میخواهدروزی برسدکه نسل های ماباشند و خدایی ناکرده،حرم نباشد، پس ماهم، نباشیم... #وصیت_نامه @rahro313