بسم رب الشهدا زندگی خادمی بیش از آنکه خدمت باشد نوعی لذت است. شبیه لذت تجربه ی یک زندگی در دنیایی جدید که آدم هایش کمی عجیب و غریب اند. وقتی برای اولین بار وارد جمعشان شدم آنچنان من را به گرمی به آغوش کشیدند که تا دقایقی خیره فقط نگاهشان میکردم. مبادا از دوستان دوران دبستان بودند و من فراموششان کردم! اما حقیقت آن بود که هیچ خاطره ی مشترکی وجود نداشت. پس دلیل این همه صمیمیت چیست؟ تو گویی خدا عشق و محبتی ازلی را در دل هایمان نهاده که نه محتاج زمان و نه لنگ مکان. آری خادمی نوعی لذت است. لذت محبت های بی منت و دوستی های بی تکلف. و بگذار صادقانه بگویم. آری من تمام سالم را به عشق لمس دوباره ی این صمیمیت و لذت می گذرانم #لذت_زندگی_به_سبک_شهیدان @rahro313