🔻روحانيت و در رأس آن #مرجعيت، نهادی فرهنگى اجتماعى اسـت كـه پيشـينه ای طـولانى در جهان تشيع دارد كه چهار وظيفه عمده پژوهش، آمـوزش، تبليـغ و اجـرای شـريعت و ديـن را عهده دار است. 🔹 اين نهاد، از تاريخ شكل گيری خود تـاكنون بـا #تحـولات گونـاگونى روبـه رو بـوده كـه ايـن تحـولات بـه تـدريج در صـورت بندی سـازمان اجتمـاعى اش تأثيرگذاشــته و موجب گرايش ها و عكس العمل های مختلف شده است. سـاختار اجتمـاعى #روحانيـت كـه در درون گفتمان دينى و بر مبنای نگرش معرفت شناسـانۀ اجتمـاعى مشخصـى شـكل گرفتـه، در دوران انقلاب اسلامى ايران شكل بارز تری در آگاهى بخشى آحـاد جامعـه در برابـر اسـتعمار خارجى و استبداد داخلى به خود گرفت و از آن جهت كه #روحانيون، از طرفى رهبران جامعـه و از سويى به عنوان حاملان و مفسران دين نيز قلمداد مى شوند، بى شك، جهت گيری آنان در جهت گيری های جامعه - در قالب جريان های گوناگون - تأثير گذار بوده و هسـت. 🔸 روحانيـت شيعه به لحاظ آزادی عمل، پيوند های مستحكم با توده مردم، #اسـتقلال اقتصـادی و سياسـى و گــزينش طبيعــى مــردم، همــواره در خــط الــرأس واكنش هــای اجتمــاعى در رويــارويى بــا #ناهنجاری های فرهنگى و #سياسى در جامعه بوده اسـت. پيونـد های سـاختاری ايـن سـازمان بـا نهاد های اجتماعى جامعه و تأثيرات متقابل آنهـا موجـب صـورت بندی های زير شـاخه ای و بـه عبارت ديگر، شكل گيری جريان های مختلف #اجتماعى- #سياسى شده است