هدایت شده از موسسه مصاف
⭕️ تناقض مدعیان روشنفکری
🔸یه عده هستند که ماه رمضان، عاشق معده آدمها میشوند و از #ضررهای_روزه میگویند.
بعد یک ماه، از فواید گیاهخواری میگویند.
🔸عید قربان مدافع حقوق #گوسفندها میشوند.
ولی در #عروسی شان چندین عدد #بره_بریان نباشد عروسی شان عروسی نیست.
بعد کوهنوردی صبح جمعه شان هم که #کله_پاچه ترک نمیشود.
🔸این دوستان #دو_تا_مادر دارند که یکی زمان احمدی نژاد به خاطر نبود #دارو مرده و دیگری روز عاشورا پشت ترافیک دسته عزاداری بخاطر نرسیدن به بیمارستان.
🔸تو محرم خیلی نگران #رفتگرها هستند اما دم #انتخابات به طور کل در مورد پخش تراکت ها و تبلیغات نظری ندارند البته در صورتی که کار رقیب شان نباشد...
🔸در مورد پول هایی که خرج محرم میشود و نذری ها هم خیلی اعتراض دارند و میگویند خرج فقرا کنید (؟!!!!) ولی سفر #آنتالیا ی عید نوروزشان ترک نمیشود...
🔸تک تکشان یک همسایه #بهایی داشتند که از حق تحصیل و درمان برخوردار نبوده،
🔸همه شان هم یا خودشان یا دوستشان یک بار رتبه دو رقمی کنکور شدند که بخاطر وجود #سهمیه_ایثارگران، هیچ جا قبول نشدند.
🔸مهمتر از همه اینها این که بیش از صد درصدشان یک #پسرعمو یا پسردایی یا پسرعمه دارند که رییس کل اطلاعات شهرشان است و سال ۸۸، شب انتخابات به آنها زنگ زده و گفته: «از بالا بهمون دستور رسیده رای ها رو #جابجا کنیم که موسوی رای نیاره».
🔺این ها را کلا #کارشان نداشته باشید که #نظرکرده
📝 نقیب پور
✅ تنها کانال رسمی استاد رائفی پور و جنبش مصاف
@masaf
🔅امام صادق (علیهالسلام) از پیامبر (ص) روایت میکند که فرمود :
هر #زنی که در #خانهشوهرش برای سامان دادن به #امورمنزل چیزی را #جابجا کند، خداوند به او نظر میکند و خدا به هر که نظر کند هرگز عذابش نخواهد کرد.
ام سلمه گفت: یا رسول الله، مردان تمام نیکیها را برده اند، آیا برای زنان هم چیزی مانده است؟پیامبر (ص) فرمودند: آری، هنگامی که #زنباردار میشود به سان #روزهدار #شبزندهداری است که با جان و مال خود در راه خدا #جهاد میکند و هر گاه #وضعحمل کند، اجر و پاداشی دارد که کسی از عظمت آن آگاه نیست، و هر گاه فرزند خود را #شیردهد، به #هرمکیدن نوزاد، پاداشی به او دهند که برابر است با #آزادکردنبندهای از فرزندان اسماعیل (ع) و هنگامیکه از شیر دادن فرزند خود #فارغ شود، فرشته بزرگواری بر پهلویش زند و گوید: اعمال خود را از سر بگیر که خداوند تو را #آمرزیده است.
📚وسائل الشیعه، ج۱۵،ص۱۷۵