بی‌چتر... زیرِ #باران ایستاده‌ام! آسمانِ بالای سَرَم... صافِ صاف است؛ اما آسمانِ دلم... امان از دلم که هوایش... این روزها، بدجور اَبری‌ست! برای من... که راه و بی‌راه... زیاد رفته‌ام؛ که مردودِ آزمون‌های سخت و آسانِ #زندگی شده‌ام... و حالا که #چرتکه انداخته‌ام و... دیدم حسابِ بندگی‌ام، خالیِ خالی‌ست... گوشه‌گیر شده‌ام و دل‌گیر! میانِ این همه بی‌قراری... وقتی نویدِ #رجب را می‌شنوم... یعنی هنوز هوایَم را داری... یعنی راهی برای بازگشت، هست... و کِشتی‌هایم، برای همیشه... غرق نشده است! خودت وعده دادی که در این ماه... بیشتر نگاه می‌کنی... بیشتر می‌بخشی... بیشتر عطا می‌کنی... بیشتر چشم‌پوشی می‌کنی! مثل گذشته... طَمَع می‌کنم بر لطفت... و‌ دل کنده و بریده از آدمیان... و اسباب و حساب و کتاب‌ها... این شب‌ها... من... برای رسیدن به تو... #استغفار بر لب... روضه‌ی پنجمینِ اهل کِساء را می‌خوانم! مرا به #حسین(علیه‌السلام) ببخش!