إِلَى أَنْ بَعَثَ اللَّهُ سُبْحَانَهُ مُحَمَّداً [صلی الله علیه وآله] رَسُولَ اللَّهِ لِإِنْجَازِ عِدَتِهِ وَ إِتْمَامِ نُبُوَّتِهِ مَأْخُوذاً عَلَى النَّبِيِّينَ مِيثَاقُهُ، مَشْهُورَةً سِمَاتُهُ كَرِيماً مِيلَادُهُ، وَ أَهْلُ الْأَرْضِ يَوْمَئِذٍ مِلَلٌ مُتَفَرِّقَةٌ وَ أَهْوَاءٌ مُنْتَشِرَةٌ وَ طَرَائِقُ مُتَشَتِّتَةٌ، بَيْنَ مُشَبِّهٍ لِلَّهِ بِخَلْقِهِ أَوْ مُلْحِدٍ فِي اسْمِهِ أَوْ مُشِيرٍ إِلَى غَيْرِهِ، فَهَدَاهُمْ بِهِ مِنَ الضَّلَالَةِ وَ أَنْقَذَهُمْ بِمَكَانِهِ مِنَ الْجَهَالَةِ، ثُمَّ اخْتَارَ سُبْحَانَهُ لِمُحَمَّدٍ صلی الله علیه وآله لِقَاءَهُ وَ رَضِيَ لَهُ مَا عِنْدَهُ وَ أَكْرَمَهُ عَنْ دَارِ الدُّنْيَا وَ رَغِبَ بِهِ عَنْ مَقَامِ الْبَلْوَى فَقَبَضَهُ إِلَيْهِ كَرِيماً، وَ خَلَّفَ فِيكُمْ مَا خَلَّفَتِ الْأَنْبِيَاءُ فِي أُمَمِهَا إِذْ لَمْ يَتْرُكُوهُمْ هَمَلًا بِغَيْرِ طَرِيقٍ وَاضِحٍ وَ لَا عَلَمٍ قَائِمٍ.

در مورد" اَو مشیر الی غیره" باید گفت که ملائک با عظمت حامل عرش که بالهایشان را بخود پیچیده و با تواضع چشم هایشان را به پایین انداخته اند در فرازهای قبلی گفته شد که آنها "لایشیرون الیه بنظائر " اشاره نمی کنند بسوی او بنظائر وهمانندی برای او فهداهم 👈خداوند هدایت کرد آنان را به 👈بوسیله پیغمبراکرم ص من الضلاله👈از گمراهی اگر میخواهیم از ضلالت وگمراهی نجات پیدا کنیم وهدایت الهی شامل حالمان شود باید مضطرانه از خداوند بخواهیم که امام زمانمان عج ظهور نماید ما که احساس نیاز بوجود امام زمان عج نداریم بخاطر اینست که نسبت به هدایتمان بی تفاوت هستیم و غرق در امور دنیا شده ابم وگرنه کسی که دنبال بهبودی جسمش از امراض باشد یقینا دنبال طبیب می گردد واتقذهم 👈 ونجات داد آنها را بمکانه 👈 با شان ومنزلت وجایگاه پیغمبر من الجهاله 👈از نادانی اگر بخواهیم وسیله هدایت دیگران باشیم قبل از هر چیز باید دارای یک شخصیت جامع در همه ابعاد باشیم چون شخصیت ورفتار ما مکمل حرف زدن ما خواهدبود ثم 👈سپس اختار 👈 اختیار کرد سبحانه 👈 خدای سبحان لمحمد صلی الله علیه و آله 👈برای محمد صلی الله علیه وآله لقاءه 👈لقاءش را 😭😭😭😭 ورضی له 👈وپسندید برای او ما عنده 👈آنچه را که در نزدش بود ومراد از این عبارات رحلت پیامبر اکرم صلی الله علیه وآله می باشد واکرمه 👈 واو را گرامی داشت عن دار دنیا 👈 با بردن او از دار دنیا در این بیان آقا امیرالمومنین علی علیه السلام مرگ را در بالاترین حد برای پیامبر وسیله ای برای لقاء الله و ورسیدن به آنچه در نزد خداست دانسته و بیان نموده؛ مرگ درواقع بزرگداشت وگرامی داشت ورساندن او بجایگاه بهتر در نزد خداست ورغب 👈 ونجات داد بوسیله مرگ (پیغمبررا ) عن مقام البلوی 👈از محل بلا وگرفتاری ومشکلات هرچه مشکلات و گرفتاری هست مال دنیا است و انسان مومن با رفتن از این دنیا از تمام مشکلات جدا شده وراحت میشود البته در این دنیا هم هرچه انسان خدایی تر شده و در وادی معنویت وارد شود واز دنیا فاصله بگیرد چون مشکلات متعلق به دنیاست چنین شخصی از مشکلات دنیا هم دور میشود وبه مقام "لاخوف علیهم ولا یحزنون" می رسد

فقبضه الیه 👈فبض روح کرد اورا گریما👈کریمانه و با احترام وخلف 👈 وبجا گذاشت (جانشین هایی) فیکم 👈 دربین شما ماخلفت 👈آنچه بجا میگذاشتند الانبیاء فی الامم👈 انبیاء در امتها اذ لم یترکوهم 👈ترک نمیکردند پیامبران؛ مردم را هملا 👈با بی اعتنایی بغیر طریق واضح 👈 بدون قرار دادن راه وروش واضح وروشنی ولا علم 👈ونه پرچم قائم 👈 برافراشته ای که مراد امیرالمومنین علی علیه السلام همان امامان بعداز پیامبر اکرم ص است و خصوصیات امامان را در دو جمله بیان نموده اند که اینان طریق واضح در دین هستند وبا اتکای به ائمه اطهارعلیه السلام هرگز راه خود را گم نخواهیم کرد واینان پرچم های برافراشته ای هستند که برای همه ی افراد قابل رویت هستند وبرهمه حجت تمام شده است مگر این که کسی نخواهد که آنها را ببیند و در جاده ی دیگری قدم بردارد ومطلبی که در این عبارات بیان شده ؛ بسیار مهم است؛ استدلال امیرالمومنین علی علیه السلام در اثبات مسئله تعیین جانشین پس از پیغمبراست دلایلی که امیرالمومنین میآورند عبارتند از ۱-پیامبران بی اعتنا به سرنوشت امت خود پس از رفتنشان از این دنیا نبودند ۲-واین یک سنت الهی ودستور الهی در بین تمام پیامبران الهی بود که پس از خود جانشینانی برای مردم قرار میدادند تا مردم پس از رحلت پیامبرانشان دچار وسوسه هانشده وراه را گم نکنند که حضرت موسی بعداز خود دوازده نقیب وحضرت عیسی دوازده حواری داشت پس با استناد به این مطلب امیرالمومنین ع به مردم جاهل ومتعصب زمان خود ثابت کرد که مسئله تعیین امامت بعد از پیامبر یکی از سنت های الهی است

✅ مهم‌ترین نکته برای داشتن یک خانواده خوب 🔷 چرا خوب شوهرداری کردن برای خانم‌ها حکم جهاد دارد؟ 🤔 کلیپ دیدنی👌 استاد پناهیان 🌺 @IslamlifeStyles

دنباله مقاله جناب دکتر مصباح الهدی مهدوی کنی در مورد سردار شهید حاج قاسم سلیمانی ادب بندگی حاج قاسم برای خدا بنده بود؛ عبدالله به معنای اتم و دقیق کلمه. آن‌هایی که نماز‌های حاج قاسم را دیده‌اند، آن را پر از خلوص و اخلاص نقل می‌کنند. هیچ می‌شد مقابل حق. به رعشه می‌افتاد، گریه می‌کرد، زار می‌زد. انگار خطبه همّام و وصف شب و روز متقین به‌تمامه در او حلول کرده بود: «أَمَّا اللَّیْلُ فَصَافُّونَ أَقْدَامَهُمْ، تَالِینَ لاَجْزَاءِ الْقُرْآنِ یُرَتِّلُونَهَا تَرْتِیلاً. یُحَزِّنُونَ بِهِ أَنْفُسَهُمْ وَ یَسْتَثِیرُونَ بِهِ دَوَاءَ دَائِهِم...». اما شب‌هنگام بر پاى خود (به نماز) مى‌ایستند و آیات قرآن را شمرده و با تدبر مى‌خوانند، به وسیله آن، جان خویش را محزون مى‌سازند و داروى درد خود را از آن مى‌طلبند... «وَ أَمَّا النَّهَارَ فَحُلَمَاءُ عُلَمَاءُ، أَبْرَارٌ أَتْقِیَاءُ. قَدْ بَرَاهُمُ الْخَوْفُ بَرْیَ الْقِدَاحِ یَنْظُرُ إِلَیْهِمُ النَّاظِرُ فَیَحْسَبُهُمْ مَرْضَى، وَ مَا بِالْقَوْمِ مِنْ مَرَض... لاَ یَرْضَوْنَ مِنْ أَعْمَالِهِمُ الْقَلِیلَ، وَ لاَ یَسْتَکْثِرُونَ الْکَثِیرَ. فَهُمْ لاَِنْفُسِهِمْ مُتَّهِمُونَ، وَ مِنْ أَعْمَالِهِمْ مُشْفِقُونَ...» به هنگام روز، دانشمندانى بردبار و نیکوکارانى باتقوا هستند، ترس و خوف (در برابر مسئولیت‌هاى الهى) بدن‌هاى آن‌ها را همچون چوبه‌هاى تیر، تراشیده و لاغر ساخته است، آن گونه که بینندگان (ناآگاه) آن‌ها را بیمار مى‌پندارند، در‌حالى‌که هیچ بیمارى‌ای در وجودشان نیست... از اعمال اندک، خشنود نمى‌شوند و اعمال فراوان خود را زیاد نمى‌شمارند، بلکه پیوسته خود را (به کوتاهى و قصور) متّهم مى‌سازند... حاج قاسم، بنده آب و نان و مقام و رابطه نبود، بنده تعلق نبود، وارسته بود و خودساخته. خود را مقابل خدا حاضر می‌دید و خدا را ناظر. به درک شهودی این مقام و موضع رسیده بود. بندگی را زینت همه قدرت و شوکت دنیایی‌اش می‌دانست و در سخت‌ترین موقع‌ها و موقعیت‌ها، آن را از یاد نبرد و همه عزت و جلال را از خدا دانست و از خدا خواست. بندگی راست و درست، مردم‌داری را به ارمغان می‌آورد و حاج قاسم یک مردم‌دار بود. بندگی او را گوشه‌گیر و عزلت‌نشین نکرد بلکه مردم‌داری و مردم‌یاری را شعبه‌ای از بندگی حقیقی می‌دانست. در میان مردم بود و با مردم. هیچ مانعی او را از مردم جدا و دور نکرد. کاملا برای مردم قابل دسترس بود و برای محرومین، در دسترس‌تر.

بزگواران دقت بفرمایید در بحث اعلمیت دوچیز مهم است ۱-مراجع دریک حدی از علم برخوردار باشند که بتوانند استنباط از آیات و رویات و بحثهای اصولی داشته باشند ۲-ازدرک بالا در کنار تقوایی که دارند برخوردار باشند بنابراین اعلم تر بودن یک مرجع به مرجع دیگر به میزان کتابهایی که مطالعه کرده ومدت زمانی که تلمذ کرده بستگی ندارد چه بسا افراد زیادی که سطح علمیشان بسیار بالاست اما چون فهم ودرکشان از آیات وروایات وقدرت استنباطشان پایین است آنان را بعنوان مرجع معرفی نمی کنند ودر حال حاضر بر کسی پوشیده نیست که قدرت فهم واستدلال واستنباط مقام معظم رهبری امام خامنه ای حفظه الله بسیار بالاست بطوریکه در بحرانها وفتنه های مختلف همه نگاه به رهبری می کنند تا ببینند واکنش ایشان نسبت به مسائل ایجاد شده چگونه است تا طریقه ی عمل صحیح را از معظم له یاد بگیریم @rahrovanmahdaviyat