چند روزی است که قرارداد ۲۵ ساله #ایران_و_چین در صدر اخبار قرار گرفته و صحبت های ضد و نقیض بسیاری پیرامون آن در فضای مجازی طرح شده است. از آنجا که از محتوای اولیه پیش نویس این توافق خبر زیادی در دست نیست، قضاوت و روشنگری پیرامون آن سخت است. در نقطه مقابل بواسطه عملکرد بد این دولت و کارنامه افتضاح آن در ماجرای #برجام، در میان بدنه حزب اللهی و انقلابی جامعه، هیچ اعتمادی به قراردادها و پیمان های خارجی انجام شده توسط این دولت نیست؛ لذا بسیاری را نگرانی فرا گرفته است که نکند کلاهی بدتر از برجام سر کشور رفته باشد؟ 1⃣ نکته نخست آنکه هر قرارداد خارجی برای رسمیت یافتن می بایست در مجلس شورای اسلامی به تصویب برسد. امروز دیگر علی لاریجانی در مجلس نیست که بتواند در ۲۰ دقیقه برجام را تصویب کرده و کشور را گرفتار آن نماید. هر چند ترکیب مجلس فعلی با یک مجلس کاملا انقلابی فاصله زیادی دارد اما قطعا در این مجلس اتفاقی چون برجام تکرار نخواهد شد. 2⃣ نکته دوم آنکه این موضوع در هییت دولت تصویب شده و هنوز تبدیل به توافق بین ایران و چین نشده است. تردید نکنید که مذاکرات پیرامون آن طولانی خواهد بود و حتی شاید عمر این دولت کفاف به سرانجام رساندن آن را ندهد؛ لذا امضای نهایی آن احتمالا با دولتی خواهد بود که رویکردهایی انقلابی تر داشته و با نگاه مبتنی بر منافع ملی آن را امضا خواهد کرد. 3⃣ نکته سوم موضع گیری ضد انقلاب و امثال رضا پهلوی و آمریکایی ها پیرامون این پیمان است. در دشمنی آنها تردید نکنید. اگر داد آنها درآمده بدانید که از نگرانی برای منافع ملی ما نیست بلکه در نقطه مقابل ترس آنها از منافع حاصل از این توافق برای ایران است. همین که این جریان عصبانی هستند برای آرام شدن خیال ما کافی است. 4⃣ نکته چهارم پیرامون منافع حاصل از آن برای ایران است. جدای محتوا که قطعا نفس قرارداد به سود ایران است، بسته شدن چنین قراردادی برای ما منافع جانبی زیادی دارد. بسیاری از کشورها بخاطر تبلیغات عظیم رسانه های غربی و نگرانی از تحریم های آمریکا و ... از ایران گریزان بوده و از تعامل تجاری و اقتصادی با ایران گریزان هستند. این پیمان گامی در خنثی سازی چنین تبلیغاتی علیه ایران و نیز عاملی برای ایجاد اعتماد برای شروع دوباره تعاملات اقتصادی با ایران است. @rasadeakhbar113