. مدتیه به این فکر میکنم که واقعا هیچ کجا، روی ایجاد یک تصور واقعی از یک زندگی حزب‌اللهی، انقلابی و جهادی برای دختران و بانوانمون کار نمیشه.. جایی نیست که بهمون یاد بده وقتی توی ذهنت این تصور هست که همسری انقلابی و جهادی داشته باشی، طبعا باید توعه زن، بیشتر پای کار زندگی باشی و اینقدر غر نزنی که چرا نیستی؟ چرا نمی‌ریم مسافرت؟ چرا همش خستگیتو برام میاری؟ چرا همه کارهای بچه ها رو خودم انجام میدم؟ چرا باهم نمیریم خرید؟ چرا باهم هیئت نمیریم ؟ چرا اربعین نمیبری ما رو؟ دیگه یه سفر مشهد سالانه رو چرا نداریم؟ چرا هرچی می‌خوام رو نمیتونم بخرم؟ چرا آخرین مدل گوشی رو ندارم؟ و چراهای دیگه... چرا کسی نمیگه که دختر من، کی گفته هرچیزی که طلب کنی و بخوای رو باید توی زندگیت بدست بیاری؟ اینو اون بلاگرای لعنتی کردن تو مغزتون و الا حقیقت دین و انسان شناسی این نیست... چرا همه دنبال اینن که یکی بهتر از خودشونو بدست بیارن؟ یکی که بهتر فکر میکنه، یکی که جلوتره، یکی که معتقد‌تره و ... چرا وقتی یکی در حد خودشون هست بهش اینقدر سخت میگیرن؟ باشه اصلن با یکی هم ازدواج کردی که از تو بهتره، حالا چرا باهاش لج میکنی؟ چرا همراهی نمیکنی؟ چرا توقعاتت رو با تفکر اون آدم تنظیم نمیکنی؟ حتی اینو هم جایی نمیگن که اگه توی زندگی مشترک احساس کردی همسرت به لحاظ معرفتی و بصیرتی ضعیف‌تره، زندگی رو به خودتون زهر مار نکن. بجاش سعی کن اونقدر خوب باشی که تو بتونی شفاعتش کنی و هرقدر کم و کوچیک اما برای خودتون لحظات و خاطرات مشترک خوب بسازی.. آقایون نوجوان و جوان مدام توی رزمایش‌ها و اردوهای مختلف شرکت میکنن و برای روزی که باید وسط میدون جهاد باشن تمرین میکنن، اما واقعا جایی نیست که تاب‌آوری بانوان رو بالا ببره تا در وقت جهاد، نه تنها نترسن و پشت همسرشونو خالی نکنن، بلکه با قدرت و با قلب و نگاهی مطمئن همسرشونو راهی کنن و بار زندگی رو به دوش بکشن و بدونن که چطور باید به عنوان یک زن، در وقت جهاد در وسط میدان حاضر باشن؟ اصلن نمیدونن در وقت متاهلی و مادری، میدانشون کجا هست..... همه جا بحثِ انتظارات غیرشرعی زن و مرد از زندگی مشترکه... مثلا کجای شرع واجب کرده که مرد در هر مناسبتی برای همسرش گل و کادو بخره که الان این تصور توی ذهن دختر مذهبی ما هست و اگه همسرش انجام نده، دلخور میشه؟ درسته که محبت کردن خوبه و مورد توصیه‌ی دین، ولی مگر محبت فقط در قالب گل، کادو یا کلامه؟ این واقعا خیلی خیلی چیپه که بخوام دربارش بگم ولی با خودتون فکر کنید که کجای شرع گفته همسر شما باید در وسط شهر موقع راه رفتن دستتونو بگیره یا وسط مهمونی چهارچشمی حواسش به شما باشه که شمای دختر مذهبی با دیدن رسانه و فیلم‌ها و خوندن رمان ها اجازه میدین همچین چیزهایی براتون دغدغه باشه که بخواید دربارش به همسرتون گیر بدید؟ آقا اصلا کجای شرع گفته شما باید برای عروسیتون یه هزینه‌ی چند ده میلیونی فقط برای چهارتا عکس و فیلم توی باغ و عمارت بکنید؟ آیا این اسراف نیست؟ آیا نمیشه این پول رو جای بهتری هزینه کرد؟ آیا برای یادگاری نمی‌تونید یه تعداد عکس و فیلم ساده داشته باشید؟ کجای شرع گفته که نمی‌تونید از وسایل دسته دوم برای شروع زندگیتون استفاده کنید که دنبال این هستید همه چیز رو بهترین مارک و برند و جدیدترین ترند روز بخرید؟ دوستان رسانه انتظارات و توقعات غیر شرعی رو داره القا می‌کنه و متاسفانه بچه‌ حزب‌اللهی ما هم تو دامش میفته درحالیکه زندگی مشترک خیلی شیرین تر از این حرفها می‌تونه جلو بره...... شما تصور کن چهار پنج تا بچه داری کارهای خونه هست کارهای بچه ها هست رسیدگی به امورات شخصیت هست (مثلا فرض کن شاغل هم باشی) خونه هم مستأجری. یه ماشین معمولی هم داری. همسرت هم مثلا یک مجاهد انقلابی واقعیه که یه درآمد معمولی داره و اکثرا خونه نیست یا دیروقت میاد و واقعا مشغول کار حکومت اسلامیه. تاب میاری این شرایطو؟ اونم توی این وضعیت اقتصادی داغون و با این توقعات مادی‌ای که رسانه ایجاد می‌کنه... ممکنه بگی خب اسلام گفته شما باید حواستون به تمام ابعاد زندگی باشه و زندگی که فقط مجاهدت نیست! پس منِ زن چه حقی دارم؟ این بچه ها چه حقی دارن؟ خب وقتی شیپور جنگ نواخته میشه، همه‌ی زندگی میشه #مجاهدت‌. الان وقت جنگه. وقت جنگ میخوای چیکار کنی؟ اینجاست که گفته میشه اکثر دختران حزب‌اللهی ما، از انقلابی‌گری یک تصور فانتزی داشته و به همین دلیل تاب آوری پایینی در زندگی مشترک دارن... و به نظر من، اینجا مقصر فقط دختر نیست که زیر سوال بره و مدام بهش انگ این زده بشه که شما دخترا پر از فانتزی و ضعیف هستید و فلان. حتی کتب دفاع مقدس هم نتونستن اونطور که باید نگاه و ایدئولوژی درست رو در دختران ما به وجود بیارن. مگه اینکه خود شخص خیلی اهل تفکر و مطالعه و تحلیل باشه..