eitaa logo
راشِدون
171 دنبال‌کننده
989 عکس
176 ویدیو
13 فایل
اگردنیاراغاری‌تصورکنیم‌وماهمان‌انسانهای‌اولیه‌باشیم که‌کمی‌رشدکرده وصاحب‌تکنولوژی‌شده‌ایم، هنوزهم‌برای‌بقاواثرگذاری،به‌«نوشتن‌»نیازداریم. مهمان اتاق عملی ومعمارنویسنده‌‌ای هستیدکه جهان معمولی وفهم ناکاملش رابه کلمه تبدیل می‌کند. شیعه‌ی‌مولاعلی|همسر|مادر
مشاهده در ایتا
دانلود
هم مریض زیاد بود. هم کار فراوان بود. هم هوای اتاق عمل به غایت گرم و خفه بود. و هم نور علی نور، لوله شکسته بود و آب قطع بود.. بهش گفتم: آخه هم گرم باشه وُ هم چند ساعت زیر گان و دولایه ماسک و عینک و دو تا دستکش بخار بشی و تشنه و بیحال، و هم آب نباشه بخوری؟ چجوری میشه اخه؟ خندید و گفت: به تشنگان کربلا فکر کن.. او شاید به شوخی گفت. اما همین جمله‌اش بس بود برای اینکه صلی الله علیک یا اباعبدالله ای به زبان بیاید، همه چیز بچرخد و نیت ها تغییر کنند و آن جهنم به بهشت تبدیل شود :) +در وصف اهمیت نیت
+گفتم: غمِ تو دارم... گفتا: غمت سرآید :) +این چند روز درباره ی زندگی مشترک و ازدواج و اینها خیلی پیش اومد که با رفقا صحبت کنیم اونم برای دقایق طولانی و مفصل و خب خیلی خوب بودن این گفتگو ها. و ما چقدر نیاز داریم به گفتگو. به دریافت تجربه ها. به آموزش. به مشورت. و به کسب مهارت. + یجوری همه دارن قبل محرم ازدواج میکنن که خیلی خوبه و همینجوری ادامه بدین🤌🏻
محبتِ منطقی و عاقلانه آن است که خیر و مصلحت جامعه ی بشریت در آن باشد، نه خیر یک فرد یا یک دسته ی بالخصوص. چه بسا خیر رساندن ها و محبت کردن ها به افراد که عین شر رساندن و دشمنی کردن با اجتماع است. ❞ استاد مطهری
دنیا، محلِ گذره.. دنیا، محلِ گذره.. دنیا، محلِ گذره..
اللَّهُمَّ إِنَّ أَحَداً لَا يَبْلُغُ مِنْ شُكْرِكَ غَايَةً إِلَّا حَصَلَ عَلَيْهِ مِنْ إِحْسَانِكَ مَا يُلْزِمُهُ شُكْراً.. خدایا کسی در شکرگزاریت نمیتونه به حد مشخصی برسه چون بلافاصله نعمت و احسان دیگه ای از طرفت، او رو به شکرِ دیگه ای وادار میکنه.. فَأَشْكَرُ عِبَادِكَ عَاجِزٌ عَنْ شُكْرِكَ.. پس شاکرترین بنده‌ات هم از شکرگزاریت ناتوانه.. . ❞دعای زیبای ۳۷ صحیفه‌ی سجادیه..
راشِدون
این ماه پنج شیفت شب دارم و درواقع دو تا بیشتر از حالتِ معمول. شیفت های شب برایِ من، یعنی ۱۲ ساعت حضور در اتاق عمل. یعنی تجربه ای پر از استرس ولی لذت‌بخش.. یعنی خوابیدن های هوشیار. یعنی حساس شدن به زنگ تلفن و درب ورودی اتاق عمل‌. یعنی مترصد بیماری با شرایط اورژانسی و حاد بودن. یعنی کارِ پذیرش، پکینگ، جراحی، ثبت پرونده و مصرفی بیمار و پاسخگویی به تلفن ها را دو نفری انجام دادن. یعنی اینکه دلت پیش خانه و خانواده ات باشد. یعنی گیج بودن های سر صبح از بدخواب شدن ها. یعنی حس خوب پناه بودن برای بیمارانی که بعد از خدا دلشان به تو و رسیدگی هایت گرم است. یعنی فردای آن شب را هرچند آف باشی، هرچه بخوابی باز هم گیجِ خوابی و به حق نیازمند دو روز استراحت مطلق میشوی. یعنی شام های بی مزه و پر از روغن بیمارستان. یعنی نان گرم و تازه ای که صبح سر راه میخری و به منزل میبری. یعنی خستگی های پنهانی که کسی که شرایطش مثل خودت نباشد، حقا درکی از ان ندارد و نمیتواند داشته باشد. یعنی تلاشِ صبح روز بعدت برای وقت گذراندن با خانواده و رسیدگی به امورات منزل و باقی تکالیف، هرچند اگر به غایت لِه باشی و از هم گسیخته. یعنی با کوله ای پر از کار و تکلیف و کتاب به بیمارستان رفتن اما بیشتر زمان در اختیارت را به صحبت های مورد نیاز تلفنی گذراندن چون در حالت عادی و در طول روز فرصتشان را نداری. یعنی تمرین کالیگرافی در اتاق استراحت با ذوق و همراهی همکارت. یعنی همینکه نیت می‌کنی کمی مطالعه کنی، تلفن اتاق عمل زنگ بخورد و مریض داشته باشی. یعنی تا چشمانت را بستی که بخوابی، سر و کله ی نوزادی که عجله برای بیرون آمدن دارد، پیدا شود. یعنی در خواب هم در گوشت صدای زنگ تلفن باشد و استرس زود جواب دادن به آن. یعنی شامپو و صابون را در کمد گذاشتن برای دوش احتمالی بعد از جراحی مغزی اورژانسی. یعنی یادبگیری چطوری استرس و هیجانت را مدیریت کنی تا بتوانی کارت را درست انجام دهی.
به راهِ عشق پایان نیست اما خوشا راهی که پایانش حسین است.. اومد توی اتاقم میگه: اتاق فرماندهیه؟ چخبره..! نقشه ایران و جهان. این عکسا. تقویم راهبردی. نوت. پرچم. چفیه. کتیبه. کتاب و اصن اووووو.. لبخند میزنمو میگم: دیگه چخبر؟! :) اره محیط روی عملکرد ما تاثیر گذاره.. محیط کار و فعالیت باید متناسب با اهداف باشه تا مدام اهدافتو به رُخِت بکشه.. تا اجازه نده جا بزنی، نذاره وقتتو تلف کنی، یا فراموش کنی کی هستی و دنبال چی هستی، و نذاره در چالشهای زندگی حل بشی.. اصن چطوری میتونی زیر نگاه شهدا مستی مستی گذشتنِ عقربه هارو ببینی؟ پاشو جمع کن خودتو.. مختصاتِ دنیا با سرعت نور داره تغییر می‌کنه.. یه عالمه کتاب مونده که بخونی، کلی مطلب مونده که یاد بگیری، یه خیلی مهارت هست که باید تمرینشون کنی، بیشمار آدم هست که به کمکت نیاز دارن و ... اونوقت نشستی یه گوشه میگی نمی‌دونم چیکار کنم؟ انگیزه نداره؟ خسته ام؟ حال ندارم؟ امیدی نیست؟ پاشو پاشو همه ی اینارو بذار جلو آینه🤌🏻 برو ببین دردِ اصلیت چیه اونو حلش کن.. و اینو یادت باشه که انگیزه ساختنیه.. از هدف و هویتی که دنبالشی میاد... پاشو دیگه.