بنی اسرائیل چند صد سال بعد از موسی از خدا میخواستن خدا، یه پادشاهِ شجاع به اون ها بده و اون ها رو قوی کنه... طالوت یا ساوا فقیری بود که به دستورِ خدا برایِ بنی اسرائیل به پادشاهی برگزیده شد. در جنگِ با جالوت، طالوت گفت هر کسی جالوت رو بکشه، دخترم رو به عقدش درمیارم که جنابِ داودِ نبی از سربازانِ طالوت، جالوت رو کشت و شد دامادِ طالوت و به مُلک و پادشاهیِ عظیمِ طالوت رسید. از امام کاظم پرسیدن آقاجان جدتون علی چطور مُلک و پادشاهی داشت اما در قرآن ازش سخن گفته نشده اما درباره ی طالوت گفته شده که خدا به هر کسی که بخواد پادشاهی می بخشه؟ الله اکبر! پاسخِ امام رو ببین... امام کاظم فرمود: مگه سخنِ خدا رو نشنیدی که در قرآن فرمود: پروردگارت هر چیزی رو که بخواد خلق میکنه و همه چیز در اختیارِ اوست؟ اگر طالوت مُلک و پادشاهی داشت، از لطف و تَفَضُّلِ #علی بود! :)))))

الهَدَف؟ واضح و مُحَدَّد و دقیق! إزاله‌ی إسرائیل مِنَ الوجود.

سرعت حوادث آخرالزمانی ×2 که هیچی، ×10 به توان n شده انگار! این سرعت منو یاد عملهای اورژانسی ترومای حاد میندازه که نه تنها نباید گیج و شوکه وایسیم نگاه کنیم، بلکه باید با هوشیاری کامل و دقت و سرعت بالا کارو پیش ببریم... #خدایا برای اینکه بتونیم خودمونو برسونیم و عقب نیفتیم، به کمک لشکر ملائکه‌ت محتاجیم. + حالا توی این حوادث و آشوب منطقه، توجه حزب‌اللهی ها به سخنان و واکنش‌های یک بلاگر مذهبی معطوف میشه و من به این ماجرا خیلی مشکوکم. مخصوصا که به نظرم این واکنش‌ها از این شخص برنمیاد و از جای دیگه‌ای آب می‌خوره :))

حرم در آرامشه آقاجون! گوشیاتونو بندازید کنار و ده قدم ازش فاصله بگیرید و اراجیف نبافید. گوشی دستتون گرفتید و چارتا فیلمِ تارِ بی کیفیت نشر میدید. اونجا که بهش دستبرد زده شد دفترِ پلیسِ منطقه بود و اذانِ حرم با ذکرِ اشهد اَن علیاً وَلی الله پخش شد. اسلام مرجع داره، عالِم داره، بزرگ داره. قرار نیست چهارتا ممبر و فالوِر دارید شمام پاشید یه پرچم دست بگیرید و یقه بِدَرید... میدونم جوش داره، حرص داره ولی خودتون رو کنترل کنید. بشینید سرِ جاتون. کلنگ! به سیدعلی سیستانی تهمتِ خیانت میزنی؟ سیستانی خائنه و توعه دوزاری خادمِ مذهب و شریعتی؟ جو که میگیرتتون خدا رو بنده نیستید؟

نقطه‌ی مقابل انقلاب، ارتجاع است. خیلی از انقلاب‌های دنیا مبتلا به ارتجاع شدند؛ یعنی بعد از آنکه پنج سال، ده سال، پانزده سال از شروع انقلاب گذشت، به خاطر بی‌اهتمامی‌هایشان مبتلا شدند به عقب‌گرد؛ این ارتجاع، نقطه‌ی مقابل انقلاب است. و هر دو -یعنی هم پیشرفت انقلابی، هم پسرفت به معنای ارتجاع- بستگی دارد به اراده‌ی انسان‌ها؛ انسان‌ها اگر چنانچه درست حرکت بکنند، درست پیش خواهند رفت؛ اگر چنانچه غلط حرکت بکنند، پس‌رفت خواهند داشت. شما در دعای کمیل هم میخوانید: اللَّهُمَّ اغفِر لِیَ الذُّنوبَ الَّتی تُغَیِّرُ النِّعَم‌ این تغییر نعمت، یعنی سلب نعمت، چیزی است که ناشی از اراده است. ما بایستی بشدت مراقبت می‌کردیم و مراقبت بکنیم که به این حالت دچار نشویم. ❞ مقام معظم رهبری (حفظه الله تعالی)

لذت می‌برم از تماشای تبدیل #رنج به عزم..

ما بدین در نه پِیِ حشمت و جاه آمده‌ایم از بد حادثه این جا به پناه آمده‌ایم رهروِ منزلِ عشقیم و زِ سرحدِّ عَدَم تا به اقلیمِ وجود این همه راه آمده‌ایم سبزهٔ خطِّ تو دیدیم و زِ بُستانِ بهشت به طلبکاریِ این مهرگیاه آمده‌ایم با چُنین گنج که شد خازنِ او روحِ امین به گدایی به درِ خانهٔ شاه آمده‌ایم لنگرِ حِلمِ تو ای کشتیِ توفیق کجاست؟ که در این بحرِ کَرَم غرقِ گناه آمده‌ایم آبرو می‌رود ای ابرِ خطاپوش ببار که به دیوانِ عمل نامه‌سیاه آمده‌ایم حافظ این خرقهٔ پشمینه بینداز که ما از پِیِ قافله با آتشِ آه آمده‌ایم

این بچه منو خیلی به فکر فرو می‌بره.. فکر به اوج ناتوانی انسان در بدو تولد و همچنین زمانی که قراره این دنیا رو ترک کنه و به شدت ناراحتیِ خدا از غرور و تکبر مخلوقش و اشاره‌‌ش در این آیات از سوره‌ی عبس: قُتِلَ الْإِنْسَانُ مَا أَكْفَرَهُ ﴿١٧﴾ «مِنْ أَيِّ شَيْءٍ خَلَقَهُ ﴿١٨﴾ مِنْ نُطْفَةٍ خَلَقَهُ فَقَدَّرَهُ ﴿١٩﴾ .... #تدبر در سوره‌ی عبس نشون میده که هیچ چیزی در این دنیا ارزش نداره؛ نه استعداد، نه مال و نه مقام؛ بلکه فقط سعی برای عمل به ذکر(قرآن) و خشیت انسان هست که ارزشمنده...

زیبایی‌.... هرچند اگر از تمام وجودم آب شِره می‌کند. چادر امنم را که با دستانم می‌فِشارم، جوری ازش آب بیرون می‌ریزد که انگار آن را به تازگی از لگن پر از آب بیرون کشیده باشم :) اما هنوز هم زیباست و مقتدر.. هنوز هم تفکری قوی و ایمانی قلبی، پشتش حس می‌شود.

آن پیکِ ناموَر که رسید از دیارِ دوست آورد حِرزِ جان ز خطِ مُشکبارِ دوست خوش می‌دهد نشانِ جلال و جمالِ یار خوش می‌کند حکایتِ عِزّ و وقارِ دوست دل دادمش به مژده و خِجلَت همی‌برم زین نقدِ قلبِ خویش که کردم نثارِ دوست شکرِ خدا که از مددِ بختِ کارساز بر حسبِ آرزوست همه کار و بارِ دوست سیرِ سپهر و دورِ قمر را چه اختیار؟ در گردشند بر حَسَبِ اختیار دوست گر بادِ فتنه هر دو جهان را به هم زند ما و چراغِ چَشم و رهِ انتظارِ دوست کُحْلُ الجَواهری به من آر ای نسیمِ صبح زان خاکِ نیکبخت که شد رهگذارِ دوست ماییم و آستانهٔ عشق و سرِ نیاز تا خوابِ خوش که را بَرَد اندر کنارِ دوست؟ دشمن به قصدِ حافظ اگر دم زند چه باک؟ مِنَّت خدای را که نیَم شرمسارِ دوست