جمعیت نفس در سینه حبس کرده بود… و حضرت ادامه دادند: «این کارهایی که با ما کردی، از روی کرامتت نزد خدا بود؟ یعنی ما خواریم و تو در درگاه خداوند، بزرگ و با آبرو؟ باد به بینی‌ات انداختی و تکبر می‌ورزی، و قند در دلت آب می‌شود که هر چه خواستی، شد؟ از اینکه تمام ملک و سلطه ما به دست تو افتاده، خوشحالی؟ اما… به کجا چنین شتابان؟» حالا فضای کاخ داشت سنگین‌تر می‌شد… اما دختر بضعة‌الرسول (س) عقب نمی‌نشستند: «آیا این عدالت توست، ای پسرِ طُلقا؟ تو زن‌ها و کنیزانت را در پرده قرار دادی، اما دختران پیامبر را، بی‌مَحرم، بی‌پناه، در میان مردم گرداندی؟ نه یاوری، نه نگاهی از محبت، فقط نگاه‌های سنگین رهگذرانِ کوفه و شام !…» یزید نگاه می‌کرد. مردم نگاه می‌کردند. اما حضرت زینب (س) در سکوت جمع، با بیان حیدری سخن می‌گفتند: «چگونه دل ببندیم به حمایت کسی که گوشت تنش با خون شهیدان ما رشد کرده؟ کسی که جگر پاکان را با دهانش دریده؟» و این پایان خطبه نبود؛ نه هنوز… #خطبه_حضرت_زینب #شام #مجلس_یزید #خرابه_شام #یزید #کربلا #امام_حسین #مشایه #طریق #حضرت_زینب ♦️ میجنگیم، ذلت نمی‌پذیریم ... ♦️ #مهندس_انقلابی ♦️ @mohandes_en