✅ درد سینه ی امیرالمومنین علی علیه السلام این بود که مردم "آداب پدر و مادر داری" رو بلد نبودن
🔺👈 و همین بلد نبودن سرایت کرده بود به "بلد نبودن آداب ولایتمداری"
✔️✔️ رعایت آداب پدر و مادر ، مقدمه رعایت "آداب امام زمان" هست.
📢 آهای مادر بزرگوار، بچه ی خودتو آماده کن
🚫نبخش راحت!!! 😒
❌نمیگم کتکش بزن.
✔️ اما باهاش قهر کن.
✅ بهش بگو وقتی پدرت اومد خونه ، بلند شو جلوش بایست و تا اجازه نداده نشین
⚠️ من از یه جای دیگه میترسم....
💞 به بچت بگو: به مادرت بی احترامی نکن🚫
اگه مادرت اذیتت هم کرد #صبر کن... ☺️
مبادا بهش حرف بزنی.... مادرته....❤️
🔷 ما جای دیگه ای رو میخوایم بسازیم... دشمنان ما هم همینجا رو نشونه گرفتن.
⭕️میگن برای اینکه هیچ وقت اینا #ولایتمدار نشن
⭕️ برای اینکه اینا هیچ وقت "شایسته ملاقات مولاشون" نشن؛
👈 تو خانواده ها یه کاری کنیم "اینا نسبت به هم بی ادب بشن..." 😒
✅ انسان طوری خلق شده که به شدت عاشق رشد و تعالی هست.
و اصلا "به خاطر همین شدت علاقش به رشد هست که عجله میکنه و میزنه همه چیز رو خراب میکنه".
مگر اینکه #صبر رو بهش یاد بدی.
انرژی هسته ای رو آدم نباید چیز بدی بدونه.
🚸 میبرنش توی نیروگاه و ازش برق تولید میکنن. همون انفجار هست ولی به جای اینکه خراب کنه، آباد میکنه.
💠﷽💠
🔴 #رهبر_انقلاب:
💠 بعضی از زنها تاب سختیهای زندگی مردشان را نمیآورند. غرغر میکنند که این چه وضعی است و اینها. اما هستند #خانمهایی که نه تنها نق نمیزنند، بلکه حتی دلگرمی هم میدهند، به مرد میگویند ناراحت نباش، چیزی نیست. #صبر میکنیم، میگذرد. چنین زنهایی واقعاً قیمت دارند.
💠الحمدلله از این جهت خدای متعال به من هم #لطف کرده است. #عیال من چنین خانمی است.
💠وقتی در #زندان بودم، به دیدن من که میآمد، از اوضاع و احوال میپرسیدم، میگفت اصلاً و ابداً ناراحتی و #مشکلی ندارم، با اینکه ما بچهی کوچک هم داشتیم. بعدها که من از #زندان بیرون آمدم، فهمیدم که چه مشکلاتی داشته، مریض بوده، بیپول بوده، #سختی فراوان کشیده، اما اصلاً و ابداً یک ذرهاش هم در زندان به من منتقل نمیشد.
💠خدا میداند که بعضی از این #حوادثی را که برای ایشان پیش آمده بود؛ من بعد از انقلاب فهمیدم، یعنی همینطور در خلال صحبت به مناسبتی پیش آمد که گفتند. وقتی هم گفتند، من دیدم واقعاً #طاقت نمیآورم، میگفتم چطور اینها را آن موقع به من نمیگفتی.
۱۳۸۰/۱۲/۲۲
🌹💥🌹💥🌹💥🌹💥🌹💥
#تربیت_فرزند
#صبر
🔹 * من از امروز به خودم قول میدم که مامان صبوری باشم... *
👈 ما خیلی وقت ها با خودمون عهد می بندیم که من امروز میخوام صبور باشم و اتفاقا اون روز بچه ها تا می تونن شیطنت میکنن و ما به خاطر قولی که به خودمون دادیم مثلا هی صبوری میکنیم و صبوری میکنیم و چیزی نمیگیم و ناگهان آخر شب دیگه تحملمون تموم میشه و عین یک زودپز سوپاپ مغزمون میزنه بالا و بچه و همسر و خونه رو با خاک یکسان میکنیم!😒
به نظر میاد این کار ما بیشتر تحمل کردن هست یعنی ما فکر میکنیم صبر کردن یعنی نباید هیچی بگیم برای همین همه چیز رو می ریزیم توی خودمون و سکوت می کنیم اما ناگهان ظرفیتمون تموم میشه و منفجر میشیم!
* اما واقعا راهش اینه؟
صبوری و صبور بودن یعنی این؟...
اصلا صبر کردن چه فرقی با تحمل کردن داره؟ * 🤔
👈 نکته اینجاس که احساس درونی شما در اون موقعیت هایی که براتون پیش میاد و در تلاش هستید صبر داشته باشید خیلی مهمه
اگه شما به تصور خودتون دارید بر یک مشکل صبر می کنید اما تمام مدت در غم و ناراحتی حاصل از اون وضعیت به سر می برید اسم کار شما صبر کردن نیست. شما فقط دارید تحمل می کنید!
ویژگی بارز صبر کردن اینه که شما امیدوار باشید، حالتون خوب باشه و مرکز توجه و تمرکزتون به جای خود مشکل بر خوبی های زندگی تون باشه.
* و چه زیبا مادربزرگ هامون دو کلمه ی صبر و شکر رو در کنار هم استفاده میکردن... *
📌 شما فقط در این صورت می تونید به صبر و تلاش خودتون دل خوش کنید که در هر لحظه و هر شرایطی خوبی ها و نعمت هاتون رو ببینید و شکرگزار باشید اما اگر هر لحظه لعنت می فرستید به زمین و زمان و حرف دل شما اینه که این اوضاع لعنتی کی تموم میشه این کار تحمل کردن هست و نتیجه اش را هم دیگه خودتون میتونید حدس بزنید...