🔴 آن سوی یک شانتاژ 👤 #محمد_ایمانی 🔹هیجان زدگی و شانتاژ رسانه های انگلیسی به بهانه حمله به سفارت جمهوری آذربایجان در تهران، عجیب هست و نیست. 🔸 رویترز و بی بی بی سی فارسی، بلافاصله پس از انتشار خبر، ضمن برجسته سازی این ماجرای ظاهرا شخصی و ناموسی، سعی کردند ابعاد تروریستی- سیاسی به ماجرا داده و جنگ دیپلماتیک را انگاره سازی کنند. ✅ طبیعی است که ادعای فرد مهاجم درباره هفت ماه مفقودی همسرش، باید در تحقیقات روشن شود و با توجه به تابعیت همسر وی، نیازمند همکاری جمهوری آذربایجان است. 🔹 واکنش شتابزده و پرخاشگرانه دولت باکو در حالی است که اگر در این ماجرا، یک همکار سفارت جمهوری آذربایجان کشته و دو نفر مجروح شده اند، در حمله تروریستی به حرم شاهچراغ شیراز، ۱۳ ایرانی شهید و ۲۱ نفر مجروح شدند. و طبق بیانیه رسمی وزارت اطلاعات: 🔸 "عنصر اصلی هدایت و هماهنگ‌کننده این عملیات تروریستی، تبعه جمهوری آذربایجان بوده که از فرودگاه حیدر علی‌اف در باکو پرواز و از فرودگاه امام خمینی(ره) وارد ایران شده است. وی پس از رسیدن به تهران، خبر حضور خود را به عنصر هماهنگ‌کننده در جمهوری آذربایجان اعلام نمود". ✅ دولت باکو نه درباره میزبانی تروریست های ضد ایرانی توضیح درست و قانع کننده ای ارائه کرده، و نه درباره عدم رعایت اصل حسن همجواری و میزبانی اقدامات جاسوسی و خرابکارانه صهیونیست ها . (مانند تحرکات پهپادی و خرابکارانه علیه برخی تاسیسات در داخل ایران). 🔹اما درباره رویکرد رسانه های انگلیسی گفتنی است که انگلیسی ها، چند هفته قبل با سر و صدای بسیار و فراخواندن سفیر خود از تهران، سعی کردند با یک تیر، به چند هدف برسند: 🔸 هم رسوایی بازداشت جاسوس بزرگ خود (علیرضا اکبری) و اعدام وی را با شوک درمانی به حاشیه بیندازند؛ هم روحیه دیگر مزدوران را بازسازی کنند؛ و ضمنا با همراه کردن برخی دول اروپایی (مثل فرانسه و آلمان)، ایران را به جنگ سفارتخانه ای و دیپلماتیک تهدید کنند. ✅ نتیجه اما، بی اعتنایی مطلق ایران بود تا جایی که سفیر بریتانیای صغیر - همان که با جنجال فراوان رفته بود- چند روز قبل، بی سر و صدا و مخفیانه به تهران برگشت؛ تا خبط و سرشکستگی ۲۵ سال قبل در ماجرای میکونوس را تکرار نکرده باشند. 🔹 با شلوغ کاری رسانه های انگلیسی درباره ماجرای سفارت جمهوری آذربایجان، به نظر رسید که آنها می خواستند شکست فاحش دو هفته قبل را از مسیر دیگری جبران کنند. 💢 اما شناسایی و اعدام شدن جاسوس بزرگ و لو رفتن بخشی از شبکه ذکور، ضربه ای نیست که به این سادگی برای انگلیسی ها فابل جبران یا کتمان باشد؛ همچنان که شکست دوم، در تهدید به جنگ سفارتخانه ای.