هر چند همه ادیان الهی مقام ارزشمندی برای مادر قایلند و به او احترام می گذارند، ولی اسلام بیش از دیگر مکاتب به این مسئله توجه نموده و به مادر عظمت بخشیده است. حقوقی را که اسلام برای مادران مشخص کرده، بسیار فراتر از حقوقی است که برای دیگران حتی پدر قایل شده است؛ چرا که مادر مربی انسان و در حقیقت پرورش دهنده جامعه است و اوست که می تواند فرد و جامعه را به سعادت برساند و یا به شقاوت و بدبختی بکشاند. امام علی بن الحسین (علیه السلام) در باب حق مادر و عظمت و منزلت او می فرماید: «و أما حق اُمّک أن تعلم أنها حملتک حیث لا یتحمل احدُ احدا، و أعطتک من ثمرة قلبها ما لا یعطی احدٌ احدا و وقتک بجمیع جوارحها و لم تبال أن تجوع و تطعمک و تعطش و تسقیک و تعری و تکسوک و تضحی و تهجرک النوم لاجلک و وقتک الحَرّ و البرد لتکونَ لها فإنّک لا تطیق شکرها الا بعون الله و توفیقه؛ «حق مادر بر تو این است که بدانی او تو را حمل نمود، آن گونه که هیچ کس، دیگری را حمل نمی کند؛ و از میوه قلبش به تو داد که احدی به دیگری نمی دهد؛ تو را با جمیع اعضاء و جوارحش در آغوش گرفت و باکی نداشت از این که گرسنه باشد در حالی که تو را می پوشاند و در آفتاب باشد تا تو را در سایه نماید و خواب را به خاطر تو ترک نمود و تو را از سرما و گرما محافظت نمود و تو در برابر این همه خدمت، کجا می توانی شکر گزار او باشی، مگر به کمک و یاری و توفیق پروردگار.» مهر مادری چنان قوی است که خداوند آن را ضرب‌المثل قرار داده و بر آن باور است پیوندی قوی‌تر و استوارتر از مهر و پیوند مادر و فرزند نیست. این مهر و پیوند مادری چنان مادر را به فرزند وابسته می‌کند که اگر زمانی کودک از او دور شود و یا گرفته شود دچار افسردگی و اندوه سهمگین می‌شود به گونه‌ای که تعادل رفتاری خود را از دست می‌دهد و کارهای خطرآفرینی را برای رسیدن به کودک خود انجام می‌دهد (قصص، آیات 12 و 13)نيازمندى‌هاى نوزاد، منحصر در غذا نيست، بلكه او به خانواده و كانون محبّت نيز احتياج دارد؛ لذا خواهر موسى سخن از سرپرستى همه‌جانبه كرد، نه تنهاتغذيه. «يَكْفُلُونَهُ». #روانشناسانی چون #بالبی به رابطه مادر و کودک اشارات فراوانی کرده اند. نظریات مختلفی چون نظریه ارتباط شیء روی این مسئله نیز تأکید کرده و بیان می کند که مادر و ویژگی های او مثل ثبات و. .. در آینده یک انسان نقش زیادی دارد. یکی از مقبول ترین نظریات درباره پیوند های عاطفی نوباوه با مراقبت کننده، نظریه کردارشناختی دلبستگی #جان_بالبی است. وی اولین کسی است که این نظریه را مطرح ساخته است. بالبی (1969) اعتقاد دارد «دلبستگی پیوند یا گره های هیجانی پایدار بین دو فرد است، به صورتی که یکی از طرفین تلاش می کند نزدیکی یا مجاورت با مظهر دلبستگی را حفظ کرده و به گونه ای عمل کند تا مطمئن شود که ارتباط ادامه می یابد. وی معتقد است که این گره هیجانی منجر به نزدیکی مادر و کودک می گردد و نخستین تجلیات دلبستگی محسوب می گردد. #دلبستگی نگهدارنده نزدیکی متقابل بین دو فرد در تمام مراحل زندگی است». مقبول ترین نظریه درباره پیوندهای عاطفی نوباوه با مراقبت کننده نظریه کردارشناختی دلبستگی است. جان بالبی اولین کسی است که این نظریه را مطرح ساخت. بر اساس این نظریه، تغذیه مبنای دلبستگی نیست. به عقیده او رابطه نوباوه با والد به صورت یک رشته علائم فطری آغاز می شود که والد را به طرف نوباوه می کشاند. به مرور زمان پیوند عاطفی صمیمی برقرار می شود. (برک، به نقل از سید محمدی، 1387: 347). رفتارهای دلبستگی نوزادان مانند لبخند زدن، غان و غون کردن، چنگ زدن و گریه کردن، علائم اجتماعی ذاتی هستند که والد را به نزدیک شدن به نوزاد و مراقبت کردن از او و تعامل با وی ترغیب می کند. وقتی که مادر نزدیک نوزاد می ماند، این رفتارها تضمین می کنند که نوزاد تغذیه خواهد شد، از خطر در امان خواهد بود و تحریک و محبت لازم برای رشد سالم را دریافت خواهد کرد (برک، به نقل از سید محمدی، 1387: 38). پرورش دلبستگی در انسان ها فرایند طولانی است که تغییراتی را در ساختارهای روانی شامل می شود که باعث می شود نوزاد رابطه عاطفی عمیقی با مراقب خود برقرار کند. بالبی باور داشت که این پیوند پیامدهای مادام العمر دارد و از گهواره تا گور بر روابط تأثیر می گذارد. (برک، به نقل از سید محمدی، 1387: 38). از نظر بالبی، خصوصیات اولیه مادر، بر ارتباط دلبستگی تأثیر مهمی دارد. آنچه مادر با خود به این ارتباط می آورد نه تنها تحت تأثیر ظرفیت های فطری اوست؛ بلکه مجموعه ای از ویژگی ها را نیز از تاریخچه طولانی ارتباطات بین فردی با اعضای خانواده خود حتی با سایر افراد خارج از خانواده و همچنین از جذب ارزش ها و عناصر فرهنگی خود، وارد رابطه دلبستگی با کودک می نماید (بالبی، 1969). وی علت بسیاری از روان رنجوری ها و اختلالات شخصیت را نتیجه محرومیت کودک از رابطه با مادر می داند. به طوری که کودک