#سلام_‌بر_ابراهیم 🔸مهــربـان ... قلب رئوفِ ابراهیـم ، بزرگتـرین نعمتـی بـود که خدا به این بنده اش داده بود ... یڪبار در دوران مجروحیت ابراهیم به دیدنش رفتم. یڪی ازعلما هم آنجا بود. ابراهیم از خاطرات جبهه میگفت ، یادم هست که گفت: « در یڪی از عملیات ‌ها نیمه شب به سمت دشمن رفتم. از لا به لای بوته ها و درخت ها حسابی به دشمن نزدیڪ شدم ... یک سرباز عراقی رو به رویم بود یکباره در مقابلش ظاهر شدم ،کس دیگری نبود؛ دستم را مشت ڪردم و به خــودم گفتـم : با یڪ مشت او را می ڪشم... اما تا در مقابلش قرار گرفتم یڪباره دلـم برایش سوخـت !! اسلحـه روی دوشش بـود و فڪر نمی‌ ڪرد اینقدر به او نزدیک شده باشم. چهـره‌اش انقدر مظلومـانه بود ڪہ دلـم برایـش سوخـت ، او سربازی بود که به زور به جنگ مـا آورده بودند. به جای زدن ، او را در آغوش گرفتم ! بدنش مثل بید می‌لرزید . دستش را گرفتم و با خود به عقب آوردم ، بعد او را تحویـل یڪی از رفقا دادم تا به عقب منتقل شود و خـودم برای ادامه عملیات جلو رفتم ... » 📚 سلام بر ابراهیم ۲ [ خاطرات شهید ابراهیم هادی ]