۷ قرن پیش خواص بی بصیرت داشتیم ، وقتی بی بصیرتی مد نبود! روزگاری یکی از ملوک خوارزمشاهی خطبا و وعاظ مملکت را احضار نمود، از باب گله و شکایت ایشان را گفت : آن اجرت و مستمری و وظیفه که شما را میدهم حرامتان باد! که کار خویش انجام نمی دهید؛ حاضران انگشت به دهان که؛ چه کرده‌ایم؟ و خدا را زین معما پرده بردار ! گفت: عیون و جواسیس و خفیه نویسان خبر آورده‌اند که رعایا اغلب در آشکار و نهان و در پیدا و پنهان عیب بر پادشاهی و مملکت داری ما می نهند و علیه ما سخن گویند و این روز به روز در تزاید است‌. 🔻اخطب خطبای خوارزم گفت: پادشاها به جان خدمت داریم، اما خود رهنمود ده که فی المثل چگونه به بیوه زنی که شویش کشته شده و پنج عایله بر دست او مانده پاسخ گوییم تا نفرین ملک و مملکت نکند؟ پادشاه گفت: واضح است، نفرین او را حواله به دشمن کنید که شویش را کشته و او را بی سرپرست گذاشته. 🔻واعظی دیگر گفت : پاسخ پیرمردی که از صبح تا شامگاهان به کار مشغول است و اجرتش کفاف خود و چند سرعایله را نمی دهد چه گوییم؟ گفت: توضیح دهید که دشمن اسعار و نرخ‌ها گران کرده و نمی گذارد صناعت و قناعت در این مملکت رواج یابد. 🔻دیگری گفت: شباب، بیکار و بیعاراند و به قمار و کعب بازی اندرند و چون معترض و متعرض ایشان شویم گویند: کاری نیست تا بدان مشغول شویم. گفت: بگویید این نیز حاصل عداوت اعداست؛ چه ارکان دولت همه همت براین نهاده اند و دشمنان این ملک نمی گذارند کار ایجاد بشود و ملک سامان یابد . 🔻خطیبی دیگر گفت: نظامیه ها از کیفیت افتاده دریغ از خروج یک طبیب حاذق و منجم برجسته یا فقیه و متکلم فرهیخته! بلکه مکتب خانه ها هم رو به زوال است و حدیث طلب العلم فریضه رو به فراموشی. پادشاه گفت: این همه دانم اما چه کنم که دشمن عمده طبیبان و منجمان و دانشمندان این مرز و بوم، جذب کرده و از اینجا کوچانده است. 🔻دیگری گفت: سرزمین ها در معرض خشکی اند آب ها هدر می روند و به سوی کشتزار هدایت نمی شوند. ملک گفت: این دیگر از مکر و مکاید دشمن است که نگذاشت چنین شود وگرنه ما را بدین مهم، پروا بود. 🔻واعظی از میانه مجلس گفت: تاجران شاکی اند که رهزنان امان ما بریده اند و تاراج می کنند و لشکریان نیز تا رشوتی نستانند از اموال ما حراست نکنند. پادشاه گفت: این را هم استثنائاً! به دشمن نسبت دهید! که در ارکان لشکر نفوذ کرده ناراضی می تراشد. 🔻جوحی که خود را در زی عالمان در آورده بود و در آخر مجلس نشسته بود گفت: پادشاها! اگر رخصت هست و به جان در امانم سخنی بگویم؟ پادشاه گفت: آنچه در دل و در سر داری بگو ای غریبه، مگر جز شرح صدر از ما شنیده ای یا دیده ای؟! ✅ جوحی گفت: جسارتا دشمنی که در تار و پود این مملکت به این حد رسوخ و نفوذ کرده باشد، دیگر دشمن نیست همان است که حکم کند و همان است که بر این ملک فرمانرواست !! چندان که مهمانی که در سال ۳۶۵ روز در منزل تو جای گرفت و ارکان منزل به مشیت او چرخید دیگر میهمان نیست او خود میزبان است! آنکه چنین حکم براند به ملک شاه بخوان و تو مخوان دشمنش یا به توان و خرد آباد کن یا به دگر کس تو همی بفکنش ✍️نقل از *گلستان سعدی* #نفوذ #تسامح_و_تغافل #کار_خودشونه 💠راز موفقیت @razmovafajh