بعضی وقتها هم پیامهای ما تو کانالهامون صرفاً برای اعلام زنده بودنه؛ مثل نالههای یه نفر از زیر آوار. مثلاً یه بیت شعر میگذاریم ولی در اصل میخوایم بگیم: [من هنوز زندهام!]
امروز شاد بودم . دیروز هم.
احساس کردم تو این روزایی که
گاهی اوقات فشار لهم میکنه؛
لازمه از ذره خوشیهای زندگی هم
نوشت (:
دقیقا اونجایی تنهاییت تو ذوق میزنه که یه اتفاق هیجان انگیز برات میفته و دلت میخواد ذوقتو بایکی تقسیم کنی، ولی هیشکیو پیدا نمیکنی.
عرضم به خدمتتون که شاعر میفرماد؛
پناهِ که؟ خبر از که میگرفتی همه عمر؟
دیدی که چگونه هیچکس ازت خبر نگرفت؟! (:
اما حالا میفهمم که مهمترین نکتهی غم داشتن، پذیرفتن به موقع و درسته اونه. یعنی باید بشینی ساعتها غمهات رو بذاری جلوی روت و باهاشون حرف بزنی و بعد بپذیری که این چیزی که جلوت نشسته برای توئه، مخصوص توئه و کنارش هم همونقدر صبوری و استقامت وجود داره. باید بپذیری و آروم آروم باهاش کنار بیای(:
اره خلاصه..
#ریحان
ریـــحآن
#پناههشتم @reihan_r
هرآنچه دوست داشتم
برای من نماندو رفت
امید آخر اگر تویی
بمان برای من :))
#پناههشتم
حال بچهای رو دارم که همه خمیربازیهاشو باهم قاطی کرده و الآن از دار دنیا فقط
یه تاپاله طوسی داره ..🚶♀
ذکر امروز رو از قولِ راغده بیان میکنیم
دقیقا اونجا ک میگه ؛
اگر بر گشادی غلبه کنی تو خواهی خندید
در جایی که قبلاً زااار میزدی(:
روی زخمها رو هرچقدر هم با گل بیاراییم، باز نمیتونیم از خونابه و درد رهایی پیدا کنیم.
زخم زخمه. میمونه.
دردش هم نمونه؛ ردّش خوب میمونه.
میدونی؟ رفتنهای واقعی توی سکوته. بُردنهای واقعی توی سکوته. اشکریختنهای واقعی توی سکوته. الکی شلوغش نکن. الکی داد و هوار راه ننداز. چیزهای واقعی همیشه توی سکوت انجام میشن.
جنایتکارانِ سنگدل بدانند که سربازانِ راه روشن سلیمانی رذالت و جنایت آنان را تحمل نخواهند کرد . این جنایتکاران بدانند که از هم اکنون آماج قطعی سرکوب و مجازات عادلانه خواهند بود .
این فاجعه آفرینی پاسخِ سختی در پی خواهد داشت باذن الله.
_آیتاللهخامنهای
از عمیق ترین نقطهی روحم،
دلم میخواست میتوانستم
نـــور را در پاکتهای معطری بگذارم
و پسـت کنم به آدرسِ قلبهایی که
چراغی در آنها نمیسوزد...(: