آنکه میگفت منم بهر تو غمخوار ترین چه دل آزار ترین شد، چه دل آزار ترین #دلصدا

مقدار قابل توجهی گریه دارم؛ و مقدار قابل‌ توجه‌تری درس . ولی خب اگه تو خودت شخصاً قول نداده بودی که " بعد از هر سختی‌ای قطعا آسانی‌ست" عمراً تحمل می‌کردم این روزا رو...

برین کنار که تو این روز فقط نوستالژی می‌چسبه :)))))))

اگه تاوان یسری چیزا زخمت نزنه که بزرگ نمی‌شی دوستم !

راستش گاهى هر چقدر هم منصفانه و ساده از اون چيزى كه برات اتفاق افتاده يا بهت گذشته حرف بزنى ممكنه باز براى اونى كه فقط می‌شنوه اغراق شده و روضه‌وار بنظر بياد، و اينجا درست همون جاییه كه بايد بخاطر خودتم كه شده محكم از خيرِ گفتن بگذرى. -سبیدو

عزیزان توجه بفرمایید، تو این فصل بو مهم‌تر از تیپ و استایله.

لَشینگ🦦

هر کی‌ام من‌و دید گفت «حرف بزن. حرفات‌و نخور.» چیه این یاد گرفتین؟ اون حرف بزن مال زمانیه که تو فکر می‌کنی احتمال این‌که با حرف‌زدن‌ت چیزی تغییر کنه وجود داره اما الآن و توو این شرایط من روزه‌ی سکوتم بگیرم کمه عزیزم.

بی‌تابِ توام، محوِ توام، خانه‌خرابم (:

تو بیوش نوشته ؛ "‏همواره تظاهر به بی‌تفاوتی می‌کنیم؛در حالی‌ که قلب‌هایمان آتش می‌گیرد!" -+ امیرالمؤمنین چی می‌گن؟ می‌گن که «یَابنَ الدُّنیَا مَهْلاً مَهْلاً‌.» پس دیگه چمونه مدام بی‌قراریم؟ آروم بگیر فرزند دنیا. آروم بگیر. خبری نیست عزیز من :))

خدایا کاش علاوه بر روح‌ت یکم از اعصابت هم تو وجود ما می‌دمیدی. تحمل این مخلوقات گاوت واقعا ایستیقامت میخواد‌.

شبِ‌جمعه‌ وُ دلتنگی‌و این حرفا .‌.‌ :)) #ژلوفن‌صوتی

حالا کم داستان دارم، ر به ر هم غمگین می‌شم، انسان قبلا هم انقدر ضعیف بود یا توو ورژن ما این غدد اشکی دست از سرمون بر نمی‌دارن؟

به ازای تمام قلب های امیدوارِ سر صبح شکرت.

ذهن آدم توو این ساعت‌ها یه یادآوری‌های عجیبی می‌کنه که کاش ملاتونین می‌خوردم واقعا.

گرمه ، ترافیکم داره تیکه‌مون میکنه ولی این دلیل نمیشه که ضبط ماشینو تصرف نکنم :)😌🎧

امشب شوهرعمه‌ها می‌تونن با محتوای شبهِ طنزِ «فردا می‌ری بیرون مراقب خودت باش.» جولان بدن.

:)🍃

وی پس از یک ترم سروکله زدن با استادانِ روان‌شناسِ دانشکده ، بلاخره تایپ شخصیت خود را یافت و شدیدا خرسند میباشد نقطه

از ۷ صبح که بیرون رفتم، الان رسیدم خونه. دکمه‌ی «غلط کردم» مستقلی و درس و کار کجاست؟ به من نیشانش بدید.

خانۀ خانه خرابانِ علی؛ آباد است.. !

خودمون کم داستان و پیچیدگی داریم، این وسط بهار هم تموم شد. ناراحتم.

زیباترین قسمت درس خوندن اونجاست که بعد امتحان جزوه‌شو می‌ندازی‌آشغالی :)

یه‌چیزایی رو نمی‌شه گفت. هی این پهلو اون پهلو می‌شی، هی چای می‌ریزی، هی کتاب ورق می‌زنی، هی کلمه کنار هم می‌چینی، هی سعدی و منزوی و فروغ می‌خونی، هی به آسمون نگاه می‌کنی ولی نمی‌شه. نمی‌تونی اون‌‌ حرفایی که پشت سرت زده میشه و داره از درونت شعله می‌کشه رو بیان کنی یا حتی دفاعیه ارایه بدی . ولی تو لبخند می‌زنی ( : درحالی که یه ابرم تو‌آسمون وجودت نیست که بباره و دقیقه‌ای‌ اطفاء کنه این حرارت رو !. که انگار یکی چندقرنِ پیش‌برای تو نوشته«چون مجمری پر آتشم، کز سر دخانم‌ می‌رود..» در آخر تموم حرفا رو به امید تحقق آیه‌ "ان‌َّاللّه‌یُدافع‌ُعَن‌ِالذّین‌آمَنوا" نشنیده می‌گیری و میزاری پای جهل و خود درگیری ِافرادِ مغز فندوقی و بیکار !.و دعا میکنی که سطح‌دغدغه هاو درگیریهای ذهنی‌شون از این‌مسخره بازیا برسه به اونچیزی که واقعا لیاقتشو دارن. ان‌شاءالله .

دوستم ؛ اول صبحی حول حولَکی‌ اومدم بهت بگم امروز اون اتفاقی که بیش از سه ماه براش وقت گذاشتم قراره به ی نتیجه ای برسه و تیکِش بخوره :))) از استرس حتی نمیدونم چی مینویسم .. فقط از رو هوا اومدم اینجا بگم که برام خیلی دعا کن . دعا کن صلاحِ زندگیم تو این کار باشه . بوس و قلب های قرمز فراوان.