✅بیست و سومین نشست از سلسله نشست های #حدیث_پژوهی 🔹استاد:حجت الاسلام والمسلمین دکتر مهدی #غلامعلی 🔸موضوع: نقش جریان های کلامی عصر امام رضا(ع)در حدیث شیعه 💢برگزار کننده: گروه رجال پژوهی معاونت پژوهش حوزه علمیه خراسان 🔻نحوه برگزاری: به صورت کنفرانس و در بستر سامانه LMS حوزه علمیه خراسان ⏰زمان بارگزاری : پنجشنبه12 تیر 1399 👥شرکت کنندگان: عموم طلاب، پژوهشگران و دانشجویان در علوم حدیث و رجال 💽همچنین صوت این نشست در بخش LMS سایت حوزه علمیه خراسان و وبسایت گروه رجال پژوهی www.rejalkh.ir قابل دسترسی می باشد. 💎با توجه به استقبال پژوهشگران محترم ، امکان برگزاری عمومی نشست ها به صورت مجازی فراهم شده و شرکت در نشست های حدیث پژوهی برای پژوهشگران علاقمند در علوم حدیث رایگان و بلامانع می باشد. علاقه مندان جهت اطلاع بیشتر می توانند با شماره ۰۹۳۳۹۰۳۹۲۲۰ تماس بگیرند. 📚قابل ذکر است این گروه از مقالات علمی پژوهشی، جهت چاپ در دوفصلنامه مطالعات اعتبار سنجی حدیث حمایت می کند و پژوهشگران می توانند آثار خود را در سامانه این مجله به آدرس vsh.journals.hozehkh.com ارسال فرمایند. 💢از بهترین #مقاله ای که با توجه به موضوع نشست تدوین شود، تقدیر خواهد شد. 💐دوستان‌تان را دعوت کنید؛❣️ 🌐معاونت پژوهش حوزه علمیه خراسان: 🆔 https://www.hozehkh.com/OneEntry?entryID=38057 🌐📀 دریافت فایل جلسه نشست 23 : 🆔 rejalkh.ir/1399/04/12/نقش-جريان-هاي-كلامي-عصر-امام-رضاع-در-حد/ 🌐شناسه ی ما در تلگرام و ایتا : 🆔https://eitaa.com/rejalkh

💎 #نکته_ها_و_ناگفته_ها《۷》 #بخش_دوم استبعاد پیش‌گفته با این نقل هم برطرف نمی‌شود، اما توجه به عبارتی مشابه، ریشه‌ی اشکال را مشخص می‌کند: «حَدَّثَنَا أَبُو بَكْرٍ قَالَ نا ابْنُ عُلَيَّةَ عَنْ أَيُّوبَ قَالَ قُلْتُ لِسَعِيدِ بْنِ جُبَيْرٍ إِنَّ جَابِرَ بْنَ زَيْدٍ كَانَ يَقُولُ إِذَا زَوَّجَ السَّيِّدُ فَإِنَّ الطَّلَاقَ بِيَدِهِ فَقَالَ كَذَبَ جَابِرُ بْنُ زَيْدٍ» 8️⃣ تشابه دو نقل و تطابق اسلوب گفت‌وگو، به‌خوبی اتحاد آن‌ها را نشان می‌دهد. طبق نقل اخیر، تکذیب سعید در مورد جابر بن زید بوده است. وفات جابر بن زید، در سال 93 گزارش شده است9️⃣و تکذیب وی توسط سعید طبیعی است. همچنین، ایوب (سختیانی) از جابر بن زید روایت می‌کند🔟، اما روایت او از جابر جعفی غیرطبیعی و فاقد مصداق است. بنابراین، مشخص می‌شود که تکذیب سعید بن جبیر، در مورد جابر بن زید بوده و ارتباطی با جابر جعفی نداشته و تصحیف "زید" به "یزید"، موجب انتساب اشتباه در ضعفاء عقیلی شده است. *شایان ذکر است که آقای دکتر محمد قندهاری، در گفت‌وگویی مجازی، پیش از مواجهه با نقل ابن ابی شیبه و صنعانی، تصحیف مذکور را حدس زده بودند. _____________________ 1️⃣ تهذیب التهذیب، ج 2، ص 49؛ اکمال تهذیب الکمال، ج 3، ص 140 2️⃣ الکامل فی الضعفاء، ج 2، ص 330 و 332؛ رجال نجاشی، ص 128 3️⃣ رجال شیخ، ص 129 4️⃣ تاریخ طبری، ج 6، ص 487 5️⃣ تاریخ الاسلام، ج 6، ص 368 6️⃣مصنف ابن ابی شیبه، ج 1، ص 293 7️⃣ الضعفاء الکبیر، ج 1، ص 191 8️⃣ مصنف ابن ابی شیبه، ج 4، ص 104؛ و ن.ک: مصنف عبدالرزاق، ج 7، ص 239 9️⃣ ثقات ابن حبان، ج 4، ص 101 🔟 مصنف عبدالرزاق، ج 6، ص 242: «ایوب عن ابی الشعثاء» #حدیث_پژوهی •┈┈••••✾•🌿🌺🌿•✾•••┈┈• 📲 ثواب انتشار این پیام با شما📿 کانال درس رجال استاد سید محمد جواد سید شبیری https://eitaa.com/joinchat/3382378498C19ca80d707 https://t.me/rejal_shobeiri

💎 #نکته_ها_و_ناگفته_ها 《۹》 #بخش_دوم 🔸1- مخاطب با مأنوسات ذهنی اش کلام را تلقّی می کند و هنگامی که معنای عام، در ذهن مخاطب نقش بسته، در مواجهه با کلامی که همراستا با همان معنای عام است، ناخودآگاه همان معنای عام را از کلام برداشت می کند. حضور پیشینی معنای عام در ذهن مخاطب به دو شکل ممکن است: الف) تصوری محض: در این صورت، مخاطب پیش از مواجهه با کلام، باوری در رابطه با موضوع آن ندارد اما با معنای عامی در مورد آن موضوع، انس ذهنی دارد؛ مانند مواردی که مخاطب شیعی، به جهت زیست در فضای فقه عامه، با فتوای عامه آشنا است و از کلام امام، برداشتی مطابق با فتوای عامه که اعم از مفاد لفظی حدیث است می کند.1⃣ ب) همراه با تصدیق: در این صورت، مخاطب باور و جهت گیری خاصی نسبت به موضوع کلام دارد (به جهت ارتکازات عقلائی و یا باورهای عرفی و یا اعتماد داشتن بر فتاوی عامه) و این باور پیشینی، موجب می شود تا حدیث را مطابق با آن، تلقّی کند. البته گاهی، جهت گیری پیشینی، در حد باور و تصدیق جزمی نیست و به شکل تناسبات استحسانی است که از سکوت شارع هم نمی توان اعتبار آن را برداشت کرد (بر خلاف صورتی که باور جزمی پیشینی وجود دارد) اما وقتی کلامی از شارع همراستا با آن تناسبات صادر می شود، معنای عامِ موافق با آن تناسبات برداشت می شود. 2- گرچه استظهار از کلام برای مخاطبینی که در فضای صدور کلام قرار دارند، به صورت وجدانی رخ می دهد، اما گاهی کشف آنچه مخاطبین استظهار می کرده اند نیاز به استنباط دارد. این استنباط را می توان در قالب تعاملی بین سه مؤلفه تبیین کرد: مفاد کلام، زمینه ی صدور کلام و کارکرد کلام. _______________ 1⃣نمونه ی این امر در روایات مسأله ی حرمت ازاله ی شعر در حال احرام دیده می شود. تحلیل مذکور در متن، مطابق با این بیان آیۀ الله شبیری است: "اين مسأله در بين عامّه به عنوان «ازاله‌ى شعر على وجه الاطلاق» معنون بوده است و بين اقسام موها، مثل موى سر و موى لحيه و انواع كيفيت ازاله، مثل نتف و حلق فرق نمى گذاشتند، لذا هرگاه اين مصاديق در روايات ذكر مى شده، عرف متعارف، از اوّل، خصوصيات را الغاء مى كرده و همانى را مى‌فهميده كه در محيط مطرح بوده، يعنى على وجه الاطلاق، نه يك معناى أخص" 📚شبیری، کتاب حج، ج2، ص35 ادامه👇 #حدیث_پژوهی •┈┈••••✾•🌿🌺🌿•✾•••┈┈• 📲 ثواب انتشار این پیام با شما📿 کانال درس رجال استاد سید محمد جواد سید شبیری https://eitaa.com/joinchat/3382378498C19ca80d707 https://t.me/rejal_shobeiri