💠اِنّ مـَعَ العـُسْرِ یـسْراً
وقتی خدا خواست یوسف را از زندان نجات دهد صاعقهای نفرستاد تا درِ زندان را از جای بکند
بلکه در آرامش شب در حالیکه پادشاه خواب بود رؤیایی بسوی او روانه کرد پس به خدایت اطمینان داشته باش
همانا پس از هر سختی آسانی است💚
#کانال_رسمی_عجایب_جهان👇
💟🇯🇴🇮🇳👇
cнαɴεℓ☞ @Ajaieb_Jahan
دیروزها را گشتیم
بدنبال امروزها
امروزها را مے گردیم
به دنبال فرداها
ولے همه آنچه را ڪه
باید ببینیم، امروز است!
همےن ساعتها، همین دقیقهها
و همین ثانیه ها . . .☔️🍃
#کانال_رسمی_عجایب_جهان👇
💟🇯🇴🇮🇳👇
cнαɴεℓ☞ @Ajaieb_Jahan
📚 تاخیر در انجام نذر
❓سوال: اگر کسی مبلغی نذر کرده ولی زمانی برای پرداخت تعیین نکرده آیا هنگام پرداخت آن مبلغ، می بایست متناسب با تورم، نذرش را ادا کند یا همان مبلغ نذر شده کفایت می کند؟
✅ جواب:
🔹 #مقام_معظم_رهبری: احتیاط در این است که تورم را محاسبه و ادا کند، مگر این که هنگام نذر قصدش این باشد که همان مبلغ نذر شده را بپردازد، هر چند مالیت آن مبلغ کاهش یابد.
🔹 آیت الله #مکارم شیرازی: باید تورم را محاسبه نماید.
🏷 پینوشت:
🔺 استفتاء از سایت آیت الله خامنه ای، کد استفتاء: 97rznrk
🔺 استفتاء از سایت آیت الله مکارم، کد رهگیری: 140104190073
#احکام
#احکام_نذر
#شرائط_نذر
💦💧💦💧💦
🕌 👩🏻 صحت نماز جماعت بانوان در طبقه بالای مسجد 👩🏻 🕌
⁉️ سوال:
آیا درنماز جماعت،افرادی که در طبقه بالای مسجد نماز میخوانند و پرده مقابل آنها هست،اتصال برقرار بوده و جماعت صحیح است؟
آیا باید مامومین در طبقه پایین را ببینند؟
📿 پاسخ:
📋 آیت الله خامنه ای: نسبت به مردان اگرکسانی که در صف اول طبقه دوم می ایستند طوری است که اگرپایین بودندشرائط جماعت (اتصال صفوف وعدم حائل) را دارد و عرفاً صدق کند یک جماعت است نماز جماعت صحیح است؛ نسبت به زن ها همین که عرفاً دو مکان مستقل محسوب نشود، کفایت می کند و با رعایت اتصال صفوف که در مردها گفته شد، جماعت صحیح است و وجود پرده یا حایل دیگر مانع نیست.
📋 آیت الله مکارم: در نماز جماعت كه زنان در طبقه بالا و مردان در طبقه پايين هستند ما مى گوييم معيار «صدق وحدت مكان» است در عين اينكه اتصال شرط است؛ پس به شرط وحدت مكان مثلاً دو متر ارتفاع هم ضرر بهاتصال نمى زند. و اما جايى كه مثلاً بالكن فقط يك قسمت باز دارد و بقيه قسمت هاى آن پوشيده است، افرادى كه مقابل قسمت باز مى ايستند با پايين وحدت مكان دارند و ديگران هم به آنها متصل مى شوند اگر چه با پائين وحدت مكان ندارند.
📋 آیت الله فاضل: در ساختمان چند طبقه اگر طبقات بالایی زياد مرتفع نباشد و اتصال صفوف و وحدت عرفى جماعت صدق كند اقتدا صحيح است والا صحيح نيست.
کیفیت اتصال طبقه بالا به اين است كه اگر فرضا بالا نبودند و محاذى همان مكان بالا در طبقه پايين قرار داشتنداتصال برقرار می شد، یا نه .
👌🏻 البته در طبقات بالا بین اینکه مامومین طبقه بالا زن باشد یا مرد باشد فرق می کند، اگر طبقه بالا طوری باشد که مامومین صف اول و کسانی که در طرفی قرار دارند که از انجا امام دیده می شود، اگر امام را ببیند نماز جماعت صحیح است اما اگر طوری باشد که امام دیده نشود و دیوار یا پرده و امثال آن مانع از ديدن امام باشد اقتداى زنها صحيح ولى اقتداى مردها صحيح نيست.
#نمازجماعت
#طبقهبالایمسجد
-----------------
💻 استفتاء از سایت مراجع عظام
امام حسن مجتبي عليه السلام فرمود:
مكارم اخلاق ده چيز است:
۱. راستگوئى
۲. نوميدى راستين از غير خدا
۳ . بخشش به نيازمندان
۴ . خوش خلقى
۵ . پاداش در برابر خدمات ديگران
۶. پيوند و رفت و آمد با خويشاوندان
۷. حمايت از همسايه
۸. توجّه به حقوق دوستان
۹. مهمان نوازى
۱۰. و مهمترين اينها شرم و حياء است.
📘تاريخ يعقوبى، ج 2، ص 215.
#حدیث
🌸 امام علی (علیه السلام) :
هر روز صفحهای از عمر شماست،
پس آن را با بهترین عمل خود جاویدان کنید.
📚 غررالحکم، ص۱۱۵
🔥توبه نمیکنیم چون خود را بد نمیدانیم!
✍ آیتالله بهجت(ره): حوادثی که اتفاق میافتد، نتیجه کارهای ماست که بر سر ما میآید: « وَ ما أَصابَكُمْ مِنْ مُصيبَةٍ فَبِما كَسَبَتْ أَيْديكُمْ؛ هر مصیبتی به شما میرسد، بهواسطه اعمال شماست».(شوری: ۳۰)
آیا نباید به فکر باشیم و از گناهان گذشته که باعث این همه بلاها و مصیبتها شده است، توبه کنیم؟ ولی ما توبه نمیکنیم، چون کارهای خود را بد نمیدانیم، و به خود و کارهای خود خوش بین هستیم! آیا در این حوادث و گرفتاریها که از هزار سال پیش به ما خبر دادهاند، نباید شرح صدر پیدا کنیم و همانطور که دستور دادهاند باشیم؟! که فرمودهاند: «تَمسکوا بِالأَمْرِ الأولِ؛ به دستور اول تمسک بجویید [و عمل کنید]»
یعنی اینکه به یقینیات اعتقاد داشته باشیم و به واضحات و ضروریات دینی عمل کنیم، و در موارد شک و تردید احتیاط نماییم. و نیز در مثل این زمانه که اهل ایمان به بلاهای فراوان مبتلا هستند، چنانکه دستور دادهاند، دعای فرج را زیاد بخوانیم.
📚 در محضر بهجت، ج٢، ص١٣٩