❓متن پیام: سلام علیکم خدمت برادر یابرادران عزیزی که زحمت کشیدن واین کانال درست کردن خسته نباشید وخدا قوت در رابطه با تهمت زدن وآبرو بردن و وجهه کسی را در جامعه کم رنگ کردن وقضاوتهای نادرست بعضی از قضات که بااحساس ویاترس حکم صادر میکنند وباعث خدشه دار شدن بنده خدا میشند و اصلان خدارا شاهد نمیگیرند تکلیف این اشخاص در محضر خدا چگونه است بنده خدائ میشناسم بهش تهمت ناموسی زدن چهار ساله آبروش بردن زندان انداختن در شهر جار زدن خلاصه به لطف خدا برائت گرفت وثابت شد که بیکناه وجالب که یکی از قصات از وی حلالیت خواست حالا تکلیف کسانیکه به ناحق قضاوت کردن چه مامور وچه بعضی ازمردم وچه قضات ومهمتر اشخاصی که چنین تهمتی زدن چیست ؟ ✅ پاسخ سلام دوست عزیز خداوند برای هر انسان در هر جایگاهی وظایفی مشخص و واجب کرده قطعا اگر ما بدونیم که خدا میبینه و اون هست که قضاوت آخر رو میکنه، ظلم و قضاوت دیگران ما رو اذیت نمیکنه آثار و عواقب تهمت، بهتان و افترا یکی از زشت ترین رفتارهای اجتماعی، تهمت، بهتان و افترا زدن به دیگری است. نگاه منفی به دیگری و بدگمانی، موجب می شود که فرد نسبت به دیگری چنین رفتاری داشته باشد و عرض و آبروی او را در معرض خطر قرار دهد. نویسنده در این مطلب به آثار اجتماعی و ابعاد گوناگون این معضل و بلکه بیماری اجتماعی و ضد اخلاقی و ضد هنجاری براساس آموزه های اسلام پرداخته است. معنا و مفهوم بهتان، تهمت و افترا نسبت دادن سخن یا فعل ناحق یا صفت نادرست به دیگری که موجب آبروریزی می شود، گناهی نابخشودنی و یکی از گناهان کبیره زبانی است که در برخی از مصادیق آن جرم نیز تلقی شده و احکام قانونی چون حد و تعزیر بر آن بار می شود. از نظر اسلام هر چند این نسبت دادن برخاسته از اعتقاد فرد باشد، جایز و روا نیست؛ زیرا تا زمانی که چیزی بر اساس ادله محکمه پسند اثبات نشده باشد، بیان هر سخن یا کار نادرست یا صفت ناروا به دیگری، عملی ضد اخلاقی، گناهی نابخشودنی و گاه جرم قانونی است که تبعات حقوقی و کیفری به دنبال دارد. این نسبت دادن می تواند در قالب و اشکال گوناگونی از جمله تهمت، افترا، بهتان و مانند آن ها انجام گیرد. البته برخی سوء ظن را نیز جزو آن دانسته اند، ولی این بدگمانی تا زمانی که به لفظ در نیاید از مصادیق نسبت دادن نیست، بلکه زمانی که این نسبت ها به زبان و رفتار بیان می شود، به عنوان مصادیق این موضوع در می آید. امام صادق(ع) فرموده است: ان من الغیبهًْ ان تقول فی اخیک ما ستره الله علیه، و ان من البهتان ان تقول فی اخیک ما لیس فیه؛ غیبت آن است که در مورد برادرت آنچه را خدا پوشانده بیان کنی و بهتان آن است که آنچه در او نیست را به او نسبت دهی. البته امام صادق(ع) نسبت به افراد هشدار می دهد و می فرماید: هر کس تو را فریب داد نباید امین بشماری و هر کس را امین یافتی متهم نکن #تهمت #بهتان