eitaa logo
روایت ها و حکایت ها
2هزار دنبال‌کننده
2.2هزار عکس
413 ویدیو
32 فایل
فیش های منبر یادداشت های روایی و تفسیری و نکات تربیتی و اخلاقی،آمیخته با مطالب روز، اشعار ناب، تاریخ و معرفی وراهنمایی برای انتخاب موضوع منبر. ارتباط با ما https://eitaa.com/MA1371 لینک کانال @revayathavahekayatha1
مشاهده در ایتا
دانلود
صبر چه میکند!!! علیه السلام: هر که صبر كند بواسطه صبرش به درجه(و ثواب) 1⃣روزه‌دار شب زنده‌دار، 2⃣و به درجۀ شهيدى كه در پيشاپيش محمد(صلّى اللّه عليه و آله)كشته شود مى‌رسد. عَنْ أَبِي بَصِيرٍ عَنْ أَبِي عَبْدِ اَللَّهِ عَلَيْهِ اَلسَّلاَمُ قَالَ سَمِعْتُ أَبَا جَعْفَرٍ عَلَيْهِ اَلسَّلاَمُ يَقُولُ: إِنَّهُ مَنْ صَبَرَ نَالَ بِصَبْرِهِ دَرَجَةَ اَلصَّائِمِ اَلْقَائِمِ وَ دَرَجَةَ اَلشَّهِيدِ اَلَّذِي قَدْ ضَرَبَ بِسَيْفِهِ قُدَّامَ مُحَمَّدٍ صَلَّى اَللَّهُ عَلَيْهِ وَ آلِهِ . جهاد با نفس وسائل الشیعه
امامی دست و دل باز! علیه السلام بخشندگی چنان بود که حتی کنیز ایشان سخن به اعتراض می‌گشاید. سلمى كنيز امام باقرمى گويد: كانَ يَدْخُلُ عَلَيْهِ اِخْوانُهُ فَلا يَخْرُجُونَ مِنْ عِنْدِهِ حَتّى يُطْعِمَهُمُ الطَّعامَ الطَّيِّبَ وَ يَكْسُوهُمُ الثِّيابَ الْحَسَنَهًْ وَ يَهِبُ لَهُمُ الدَّراهِمَ فَاَقُولُ لَهُ فى ذلِكَ لِيُقِلَّ مِنْهُ فَيَقُولُ: يا سَـلْمى ما حَسَنَـهًْ الدُّنْـيا اِلاّ صِلَهًْ الاْءخْوانِ وَ الْمَعارِفَ؛ برادران آن حضرت نزد او مى آمدند و از محضرش خارج نمى شدند مگر اينكه آنان را غذاى گوارا مى‌خورانيد و لباسهاى نيكو مى پوشانيد و بدانان درهم‌هاى نقره مى‌بخشيد. در اين باره با او سخن گفتم تا از اين رفتار خويش بكاهد، ولى او مى فرمود: اى سلمى! خوبى دنيا جز نيكى با برادران و آشنايان چيزى نيست. بحارالانوار، ج 46، ص 290، روايت 15
با بهترین اسم ها صدا بزن! هيچگاه از خانه امام‌باقر(ع) شنيده نشد كه به فقير گفته شود: اى فقير! خدايت بركت دهد يا گفته شود: اى فقير اين را بگير، بلكه امام همواره مى فرمود: فقرا را با بهترين اسمهايشان صدا بزنيد. كانَ لايُسْمَعُ مِنْ دارِهِ «يا سائِلُ بُورِكَ فيكَ» وَ لا «يا سائِلُ خُذْ هذا» وَ كانَ يَقُولُ: سَمُّوهُمْ بِاَحْسَنِ أَسْمائِهِمْ. (كشف الغمهًْ، ج 2، ص 363)
این روایت خیلی عجیبه البته نیاز به توضیح دارد... ابوحمزه ثمالی گوید با دو گوش خودم از (ع) شنيدم که فرمودند: أَرْبَعٌ مَنْ كُنَّ فِيهِ كَمَلَ إِسْلاَمُهُ وَ أُعِينَ عَلَى إِيمَانِهِ وَ مُحِّصَتْ ذُنُوبُهُ وَ لَقِيَ رَبَّهُ وَ هُوَ عَنْهُ رَاضٍ وَ لَوْ كَانَ فِيمَا بَيْنَ قَرْنِهِ إِلَى قَدَمَيْهِ ذُنُوبٌ حَطَّهَا اَللَّهُ عَنْهُ وَ هِيَ اَلْوَفَاءُ بِمَا يَجْعَلُ لِلَّهِ عَلَى نَفْسِهِ وَ صِدْقُ اَللِّسَانِ مَعَ اَلنَّاسِ وَ اَلْحَيَاءُ مِمَّا يَقْبُحُ عِنْدَ اَللَّهِ وَ عِنْدَ اَلنَّاسِ وَ حُسْنُ اَلْخُلُقِ مَعَ اَلْأَهْلِ وَ اَلنَّاسِ. چهار چيز است كه در هر كس باشد: 1⃣ اسلامش كامل مى‌گردد 2⃣ و بر ايمانش يارى مى‌شود 3⃣ و گناهانشان پاك مى‌گردد 3⃣ و در حالى پروردگارش را ملاقات مى‌كند كه از او راضى است 4⃣و اگر از سر تا پا غرق در گناه باشد خداوند والا گناهانش را فرو مى‌ريزد 👈 و آن چهار چيز:وفادارى به آنچه خداوند بر عهده او نهاده است[انجام واجبات الهى] و راستگويى با مردم و خجالت كشيدن از[انجام]آنچه در نزد خدا و مردم ناخوشايند است. و خوش‌رفتارى با خانواده و مردم. امالی مفید
سیره عملی پدر از زبان پسر وَ كَانَ أَبِي كَثِيرَ اَلذِّكْرِ لَقَدْ كُنْتُ أَمْشِي مَعَهُ وَ إِنَّهُ لَيَذْكُرُ اَللَّهَ وَ آكُلُ مَعَهُ اَلطَّعَامَ وَ إِنَّهُ لَيَذْكُرُ اَللَّهَ وَ لَوْ كَانَ يُحَدِّثُ اَلْقَوْمَ مَا يَشْغَلُهُ ذَلِكَ عَنْ ذِكْرِ اَللَّهِ وَ كُنْتُ أَرَى لِسَانَهُ لاَصِقاً بِحَنَكِهِ يَقُولُ لاَ إِلَهَ إِلاَّ اَللَّهُ وَ كَانَ يَجْمَعُنَا فَيَأْمُرُنَا بِالذِّكْرِ حَتَّى تَطْلُعَ اَلشَّمْسُ وَ كَانَ يَأْمُرُ بِالْقِرَاءَةِ مَنْ كَانَ يَقْرَأُ مِنَّا وَ مَنْ كَانَ لاَ يَقْرَأُ مِنَّا أَمَرَهُ بِالذِّكْرِ ابن قداح از امام صادق (ع) نقل مي‌كند كه فرمود: پدرم (امام باقر) كثيرالذكر بود، خدا را بسيار ياد مي‌كرد، من در خدمت او راه مي‌رفتم مي‌ديدم كه خدا را ذكر مي‌كند. با او به طعام خوردن مي‌نشستم، مي‌ديدم كه زبانش به ذكر خدا گوياست. با مردم سخن مي‌گفت و اين كار او را از ذكر خدا مشغول نمي كرد. من مرتب مي‌ديدم كه زبانش به سقف دهانش چسبيده و مي‌گويد: «لا اله الا الله» او در خانه، ما را جمع مي‌كرد و مي‌فرمود تا طلوع خورشيد خدا را ذكر كنيم، هر كه قرائت قرآن مي‌توانست امر به قرائت قرآن مي‌كرد و هر كه نمي توانست امر به ذكر خدا مي‌فرمود. بحار ج ۹۰ ص۱۶۱
🤝مصافحه [باهم دست دادن]!! ✍ابوعبیده می‌گوید: در مسیری همراه امام باقر بودم و با آن حضرت در یک ردیف سوار مرکب میشدم. هنگام سوار شدن ابتدا من سوار میشدم و سپس حضرت سوار می‌شدند، سپس مصافحه [دست می دادیم]می‌کردیم. ایشان به گونه ای برخورد می‌کردند که گویا برخورد اول است. هنگام پیاده شدن ابتدا ایشان پیاده می‌شدند و سپس من پیاده می‌شدم. چون هر دو روی زمین قرار میگرفتیم، باز به من سلام میکردند و طوری احوال پرسی می‌کردند که گویا برخورد اول است. عرض کردم: این برخورد قبلا نزد ما مرسوم نبوده است. امام فرمودند: آیا می‌دانی چه خیری در مصافحه قرار داده شده است؟ به درستی که اگر مؤمنان هنگام ملاقات، با یکدیگر مصافحه کنند و دست بدهند، تا وقتی از یکدیگر جدا نشده اند، خدا به آنها نظر رحمت می‌کنند و گناهان آنها مثل ریزش برگ از درخت، ریخته می‌شود. ---------- محجة البیضاء فیض کاشانی ج ۳ ص ۳۷۸. روایت ها و حکایت ها https://eitaa.com/joinchat/2786197731C88ffbcfb9c
✍فهرستی از منبر امشب ما👇 1⃣بحث اضطرار به حجت و امام، یکی از مباحث بسیار ضروری است که بایستی ماه ها در مورد آن تحقیق و صحبت کنیم.(توضیحی کوتاه در این باره) 2⃣اگر خدایی نکرده کل میراث معنوی و علمی امام باقر علیه السلام از بین برود کجای زندگی ما لنگ می شود؟! 3⃣یکی از بازی های نفس: تو که مجلس عزای امام باقر رفتی، تو که مشکی پوشیدی برای امام باقر پس👇 از دیگران جلوتر و برتری چون اونا مثل تو مراسم نیامدن، مشکی نپوشیدن!!! و احیانا خطا و گناهی هم مرتکب شدی همین مشکی پوشیدن ها نجاتت خواهد داد.پس وجدانت راحت 😢 4⃣بیان برخی از روایات تند و تیز امام باقر علیه السلام راجع به زندگی جمعی از جمله👇 علیه السلام: إنّ أقرَبَ ما يكونُ العَبدُ إلَى الكُفرِ أن يُؤاخيَ الرجُلَ علَى الدِّينِ فَيُحصيَ علَيهِ عَثَراتِهِ و زَلاّتِهِ لِيُعَنِّفَهُ بها يَوما مّا.. نزديكترين حالت و زمان بنده به كفر، اين است كه با كسى برادرىِ دينى كند، آن گاه خطاها و لغزشهايش را پيش خود برشمارد تا روزى به وسيله آنها او را سرزنش كند. کافی شریف ج ۲ ص ۳۵۵
مقام معظم رهبری! (ع) می فرماید: خداوند متعال وحی فرستاد به موسی که مرا دوست بدار و مرا در چشم بندگانم هم محبوب کن؛ یعنی محبت مرا به بندگانم هم منتقل کن تا آنها هم مرا دوست بدارند. قال موسى: يا ربِّ إِنَّكَ لَتَعْلَمُ أَنَّهُ لَيْس أحَدٌ أحَبَّ إِلَيَّ مِنْكَ حضرت موسی گفت پروردگارا! در مورد محبت خودم به تو، تو خود میدانی که هیچ کسی، هیچ چیزی از تو در نظر من محبوب تر نیست؛ این در مورد محبت خودم که فرمودی «أَحْبِبْنِي» «فَكَيْفَ لی بِقُلوب العباد؟ دل بندگان تو که دست من نیست که من تو را در دل آنها محبوب کنم حالا اگر علمای زمان ما مثل شما آقایان بودند، خب فوراً ملتفت میشدند که این یعنی تسبیب اسباب کن این بزرگوار این را حالا سؤال کردند که برایشان تصریح بشود. فَأَوحى اللَّهُ إلَيْه فَذَكِّرْهُمْ نِعْمَتِي و آلائى» از این طریق محبت مرا در دل بندگانم وارد کن که نعم من و آلاء و الطاف من را برای آنها بازگو كنى. «فَإِنَّهُم لا يَذْكُرُونَ منّى إِلَّا خَيْراً» طوری بشود که از من جز خیر به یاد نیاورند. از این جهت این حدیث را عرض کردم که ما که مبلغین دین هستیم، خوب است که این را رعایت کنیم؛ واقعاً این راهی است که خود خداوند به ما یاد داده جوری از خدای متعال حرف بزنیم که محبت آور باشد؛ چون محبت ضامن همه ی چیزها است. واقعاً اگر حب الهی در دل یک انسانی جای گیر شد از هر عاملی مؤثرتر است برای اینکه انسان با اعمال خیر و ترک محرمات تقرب به خدا بجوید؛ خیلی مهم است؛ در دل بندگان صالح خدا حب الهی پرورش پیدا میکند و در این زمینه سعی میکنند؛ این چیز خیلی مهمی است.
کاستن اثرات صعودی! ✍براى كاستن از اثرات منفى مقایسه صعودی، مى توان از مقايسه نزولى استفاده كرد. عليه السلام در اين باره مى فرمايد: إيّاكَ أن تُطمِحَ بَصَرَكَ إلى مَن هُوَ فَوقَكَ... فَإِن دَخَلَكَ مِن ذلِكَ شَيءٌ فَاذكُر عَيشَ رَسولِ اللّه ِ صلى الله عليه و آله فَإِنَّما كانَ قوتُهُ الشَّعيرَ وحَلواهُ التَّمرَ ووَقودُهُ السَّعَفَ إذا وَجَدَهُ. بپرهيز از اين كه نگاه كنى به كسى كه برتر از توست... پس اگر از اين كار [نگاه به بالادست ]چيزى بر تو وارد شد، به ياد آور زندگى پيامبر خدا صلى الله عليه و آلهرا كه غذايش از جو و شيرينى اش خرما و هيزمش شاخه هاى خشك شده نخل بود، هرگاه يافت مى شد. كافى، ج۲، ص۱۳۷.
فعلا اینا برادر و رفیق نیستند!! وصّافی‌ گويد:(عليه السّلام)به من فرمود:آيا می‌‌شناسی‌ كسی‌ را كه لباسی‌ نداشته باشد و برادرش لباس خود را به او ببخشد يا لباسی‌ كه اضافه دارد موقتا به او بدهد تا وقتی‌ كه لباسی‌ برای‌ خويش تهيّه كند؟عرض كردم خير، امام به عنوان تأسف دست بر زانويش زد و فرمود:چنين كسانی‌ برادر نيستند. عَنِ اَلْوَصَّافِيِّ عَنْ أَبِي جَعْفَرٍ عَلَيْهِ اَلسَّلاَمُ قَالَ: قَالَ لِي أَ رَأَيْتَ مَنْ قِبَلَكُمْ إِذَا كَانَ اَلرَّجُلُ لَيْسَ عَلَيْهِ رِدَاءٌ وَ عِنْدَ بَعْضِ إِخْوَانِهِ رِدَاءٌ يَطْرَحُهُ عَلَيْهِ قَالَ قُلْتُ: لاَ قَالَ فَإِذَا كَانَ لَيْسَ عِنْدَهُ إِزَارٌ يُوصِلُ إِلَيْهِ بَعْضُ إِخْوَانِهِ بِفَضْلِ إِزَارِهِ حَتَّی‌ يَجِدَ لَهُ إِزَاراً قَالَ قُلْتُ: لاَ قَالَ فَضَرَبَ بِيَدِهِ عَلَی‌ فَخِذِهِ ثُمَّ قَالَ مَا هَؤُلاَءِ بِإِخْوَةٍ. مصادقة الإخوان ج ۱، ص ۳۶ روایت ها و حکایت ها را همراهی کنید. https://eitaa.com/joinchat/2786197731C88ffbcfb9c
وجود امام! علیه السلام: لَو أنّ الإمامَ رُفِعَ مِنَ الأرضِ ساعةً لَماجَتْ بأهْلِها كَما يَمُوجُ البَحْرُ بأهلِهِ. اگر براى لحظه اى وجود امام از زمين برداشته شود، زمين ، ساكنان خود را چنان به تلاطم مى اندازد كه امواج دريا دريانشينان را. كافي ج1 ص 179 عج
مظلوم دیگه چرا؟! عليه السّلام: ما مِن مُؤمنَينِ اهتَجَرا فَوقَ ثَلاثٍ إلّا وَبَرِئتُ مِنهُما في الثّالِثَةِ ، فقيلَ لَهُ : يابنَ رسولِ اللّه ِ ، هذا حالُ الظّالِمِ فما بالُ المَظلومِ ؟ فقالَ عليه السلام : ما بالُ المَظلومِ لا يَصيرُ إلَى الظّالِمِ فيَقولُ : أنا الظّالِمُ ، حتّى يَصطَلِحا ؟! به نقل از حمران: امام باقر عليه السلام فرمود : هيچ دو مؤمنى بيش از سه روز با يكديگر قهر نكردند، مگر اينكه در روز سوم من از آن دو بيزار شدم. عرض شد: يابن رسول اللّه ! آنكه ظالم و مقصّر است، درست [چون حقّش همين است ]اما مظلوم چرا؟ فرمود: چرا آن مظلوم پيش مقصّر نمى رود و نمى گويد: مقصّر منم، تا آشتى كنند؟ بحار الأنوار ج ۷۵ ص۱۸۸ روایت ها و حکایت ها https://eitaa.com/joinchat/2786197731C88ffbcfb9c