💭 روایت کربلا؛ شب سوم محرم هدف قیام امام حسین(علیه‌السلام) رسیدن به حکومت یا شهادت نبود درباره‌ی هدف قیام ابی‌عبدالله(علیه‌السلام) نه می‌توانیم بگوییم که حضرت قیام کرد برای تشکیل حکومت و هدفش تشکیل حکومت بود، و نه می‌توانیم بگوییم حضرت برای شهید شدن قیام کرد... امام حسین(علیه‌السّلام)، هدف دیگری داشت؛ منتها رسیدن به آن هدف دیگر، حرکتی را می‌طلبید که این حرکت، یکی از دو نتیجه را داشت: «حکومت»، یا «شهادت». هدف امام حسین(علیه‌السلام) عبارت است از بازگرداندن جامعه اسلامی به خطّ صحیح. آن وقتی که راه، عوضی شده است و جهالت و ظلم و استبداد و خیانتِ کسانی، مسلمین را منحرف کرده و زمینه و شرایط هم آماده است. ۱۳۷۴/۰۳/۱۹ #روایت_کربلا #از_تبیین_تا_قیام

◾️ تبیین شرایط حاکم در نامه به اهل کوفه امام حسین در نامه به اهل کوفه فرمود: «فلعمری ما الامام الا الحاکم بالکتاب والقائم بالقسط الدّائن بدین الحقّ الحابس نفسه علی ذالک اللَّه والسلام»؛ امام و پیشوا و رئیس جامعه اسلامی نمی‌تواند کسی باشد که اهل فسق و فجور و خیانت و فساد و دوری از خدا و این‌هاست. باید کسی باشد که به کتاب خدا عمل کند. یعنی در جامعه عمل کند؛ نه این که خودش در اتاق خلوت فقط نماز بخواند؛ بلکه عمل به کتاب را در جامعه زنده کند، اخذ به قسط و عدل کند و حق را قانون جامعه قرار دهد. ۱۳۷۴/۰۳/۱۹ #تبیین_کربلا #از_تبیین_تا_قیام

💭 روایت کربلا؛ شب پنجم محرم شهادت عبدالله‌بن‌الحسن در راه دفاع از ابی‌عبدالله عبدالله‌بن‌الحسن، وقتى فهمید عمویش در میدان روى زمین افتاده است، با شتاب آمد و رسید بالاى سر ابى‌عبدالله (علیه‌السلام). هنگامى که رسید، یکى از سربازان خبیث و قسى‌ّالقلب ابن‌زیاد، شمشیر را بلند کرده بود که بر بدن مجروح ابى‌عبدالله (علیه‌السلام) فرود بیاورد. دست‌هاى کوچک خودش را بى‌اختیار جلوى شمشیر گرفت. دست این بچه قطع شد. فریادش بلند شد، این‌جا بود که امام حسین (علیه‌السلام) خیلى منقلب شد، کارى هم از او برنمى‌آید، دست به دعا برداشت و از ته دل این مردم را نفرین کرد. صدا زد «اللّهم أمسک عنهم قطر السماء» خدایا باران رحمتت را بر این مردم حرام کن. ۱۳۶۴/۰۷/۰۵ #روایت_کربلا #از_تبیین_تا_قیام

💭 روایت کربلا؛ شب هفتم محرم اوج مصیبت در کربلا شهادت طفل شش‌ماهه است به نظر من اوج مصیبت در کربلا، شهادت علی اصغر و این طفل شش ماهه در آغوش پدر است. معمولاً از روز هفتم محرّم تشنگی اصحاب حضرت سیدالشهدا و خاندان پیغمبر را مطرح می‌کنند اما عطش آدم بزرگ با عطش بچه‌ی کوچک، آن هم بچه‌ی شیرخوار، قابل مقایسه نیست. من وقتی ترسیم می‌کنم آن حالتی را که در خیمه‌های حسین‌بن‌علی (علیه‌‌السلام) آن هیجان و ناراحتی را که به خاطر عطش این بچّه پیش‌آمده‌بود، واقعا برایم قابل تحمّل نیست و طاقت نمی‌آورم. ۱۳۶۵/۰۶/۲۱ #روایت_کربلا #از_تبیین_تا_قیام