💢حقایق بهاییت از زبان بانوی بهایی که مسلمان شده است 🇮🇷 #اتحادیه_عماریون 🔺#همدلی 🔻#انقلابی_گری @khakestary_amar

🎥 تحلیلی جالب از شعر یه توپ دارم قلقلیه... 🎙دکتر سعید عزیزی

🚷 فلاکت_سبک_زندگی‌غربی 🔞 پدر با دختر ۱۵ ساله فرار کرده ! برادر بخاطر مصرف مشروبات فوت میکند 😔 🧕 با حجاب ، برای اولین بار از قدم زدن در خیابان لذت بردم 🎞️ صحبتهای جالب «رُزالی» بانوی تازه مسلمان بریتانیایی که روزگاری بازیگر هالیوود بوده است و هم اکنون علاوه بر فعالیت تبلیغی برای اسلام در شبکه های اجتماعی، به فیلمسازی برای معرفی اسلام به غیر مسلمانان می پردازد. #حجاب_حکم_خدا #به_اسلام_برگردیم #حجاب

دختران #شهید_محمد_قنبری در بُهت از دست دادن بابا 🔹این تصاویر فرزندان شهید محمد قنبری است که دیروز در ایذه از سوی پویا مولایی مورد حمله قرار گرفت و به شهادت رسید. شهید_قنبری شادی روح پرفتوحشان صلوات 🥀🌷🌷🌷🌷🌷🥀

💌فضایل امام علی علیه السلام در خطبه غراء امام سجاد علیه السلام ✍امام سجّاد علیه السلام طی خطبه ای در مجلس یزید به معرفى اميرمؤمنان على عليه السلام پرداخت تا تبليغات سوء ساليان دراز را بر ضد او خنثى كند و چنين فرمود: ✨من فرزند كسى هستم كه در برابر رسول خدا با دو شمشير و با دو نيزه نبرد مى كرد و دوبار هجرت كرد (1) و دو بار بيعت نمود (2) و در بدر و حُنين با دشمنان اسلام جنگيد و به اندازه يک چشم بر هم زدنى به خدا كفر نورزيد؛ من فرزند انسان شايسته، از ميان مؤمنانم؛ و من فرزند وارث پيامبران و كوبنده ملحدان و بزرگ مسلمانان و نور مجاهدان و زينت عبادت كنندگان و تاجِ افتخار گريه كنندگان از خوف خدا و صابرترين صبركنندگان و برترين قيام كنندگان به عبادت و اطاعت خداوند، از خاندان پيامبرم؛ من پسر كسى هستم كه جبرئيل و ميكائيل به يارى او شتافتند. من فرزند حمايتگر از حرم مسلمانان و پيكارگر با مارقين و خارج شدگان از دين [خوارج] و ناكثين و پيمان شكنان [اصحاب جمل] و قاسطين و ستمگران [معاويه و شاميان] و آن كس كه با دشمنانِ سرسخت مبارزه كرد، هستم. من فرزند پرافتخارترين فرد از قريشم و فرزند اوّل كسى هستم كه دعوت خدا و رسولش را اجابت كرد و آن كس كه در ميان سابقين در اسلام، فرد نخست بود. من فرزند درهم شكننده دشمنان و نابودكننده مشركانم و فرزند آن كسی كه تيرى از تيرهاى الهى بر جمع منافقان بود. من فرزند بيانگر حكمتِ عبادت كنندگان و ياور دين خدا و ولىّ امر الهى و بوستان حكمت خداوند و مخزن علم او هستم. همان كس كه، بزرگ منش، بخشنده، زيباروى، جامع همه خوبى ها، پاک، ابطحى [اهل مكه]، خشنود به رضاى خدا، پيشگام در انجام فرمان الهى، رادمرد، صابر، بسيار روزه دار، پاكيزه از هر نوع آلودگى و بسيار اهل نماز و عبادت بود. آن كس كه توان دشمنان را از بين برد و شيرازه سپاهيان گوناگون كفر را از هم گسست. او كه از همگان با صلابت تر، دل قوىتر، داراى عزمى محكمتر وروحى سازش ناپذيرتر بود. او كه در راه دفاع از دين خدا شيرى بى باک بود و آن هنگام كه در ميدان نبرد نيزه ها و لجامهاى اسب جنگجويان به هم نزديک مى شد، آنها را با ضربه هايش همچون دانه هاى زير سنگ آسياب، خرد مى كرد و همانند تندبادى كه خار و خاشاک را پراكنده سازد، آنها را تارو مار مى ساخت. او كه شير حجاز و پيشواى عراق، مردى از تبار مكّه و مدينه و مسجد خَيْف در منا و عقبه (3) بود. او كه از سرداران جنگ بدر و اُحُد و از حاضران در بيعت شجره در ماجراى صلح حديبيّه و از مهاجران از مكّه به مدينه بود. او بزرگ عرب، شير بيشه نبرد، وارث دو مشعر (4) پدر دو سبط رسول خدا، حسن و حسين بود. آرى؛ او جدّ من على بن ابى طالب عليه السلام است». ___________/////////__________ 📎پی نوشت: (1) يكى از دو هجرت، هجرت على عليه السلام از مكّه به مدينه است و ديگرى ممكن است اشاره به هجرت به طائف همراه پيامبر در سال يازدهم بعثت و يا هجرت آن حضرت به كوفه در ايام خلافت باشد. (2) يكى بيعت رضوان و ديگرى بيعت سال فتح مكه است همانگونه كه امام مجتبى عليه السلام در معرفى پدر بزرگوارش مى فرمايد: «إنَّهُ بايَعَ الْبَيْعَتَيْنِ: بِيْعَةَ الْفَتْحِ وَ بَيْعَةَ الرِّضْوانِ» (الغدير، ج 10، ص 168 و شرح نهج البلاغه ابن ابى الحديد، ج 6، ص 288). (3) اشاره است به بيعت «عقبه» كه توسط جمعى از مردم مدينه در سال دوازدهم بعثت با پيامبرصلى الله عليه وآله در گردنه اى در منا صورت گرفت و به بيعت و پيمان «عقبه» معروف شد. در آنجا كه جمعى از مردم مدينه به طور مخفيانه با پيامبرصلى الله عليه وآله گفتگو و بيعت مى كردند، على عليه السلام در دهانه آن گردنه نگهبانى مى داد و مراقب اوضاع بود. (4) دو مشعر ممكن است يكى اشاره به عرفات و ديگرى به مشعرالحرام باشد. 📎گرد آوری از کتاب: عاشورا ريشه ‏ها، انگيزه‏ ها، رويدادها، پيامدها، سعید داودی و مهدی رستم نژاد، زیر نظر آيت الله العظمى ناصر مكارم شيرازى، امام على بن ابى طالب عليه السلام‏، قم‏، 1388 ه. ش‏، ص 606.