✍️کارگروه نویسندگی ریحانه طبق معمول در میان صفحات مجازی سرگردان بودم. خبرها را رصد می‌کردم و غُر می‌زدم! چرا در کشوری با این همه انسان مؤمن، این همه بچه هیأتی، این همه بانوی عفیف و محجبه، این همه مأذنه و مسجد و منبر، هر از گاهی عده‌ای معاند و منافق و .... به جوانان و نوجوانان ما به راحتی خط می‌دهند و آن‌ها را طُعمه می‌کنند؟! کجای کار می‌لَنگد؟ از غصه دلم مچاله شده بود. هیچ جواب قانع کننده‌ای برای سوال‌های بی امانم نداشتم که یک‌دفعه شاهد از غیب رسید و توی یکی از همین گشت و گذارهای مجازی، حقیقتی شیرین نصیبم شد.👇👇👇 «هزاران هزار نفر رفتند در جبهه‌ها جنگیدند؛ ☑️از جان مایه گذاشتند؛ ☑️از خواب و خوراک گذشتند؛ ☑️از گرمای روزهای سرد زمستان در کنار پدر و مادرشان گذشتند؛ ☑️از پای کولر و آب خنکِ یخچال در گرمای تابستان گذشتند؛ ☑️سختی‌ها را به خودشان خریدند ... [سپس] خدا نصرت خودش را بر این ملت نازل کرد. خدا نصرتش را به آدم‌های تنبل و بی‌مجاهدت نمی‌دهد. خدا از انسان‌های بیکاره و تنبل و بی‌خیال و لاابالی حمایت نمی‌کند؛ ولو مؤمن باشند.» قسمتی از بیانات حضرت آقا ۱۳۸۴/۲/۱۲ عجیب بود که شیرینی حقیقت، دلشوره‌ام را بیشتر کرد! و سنگینی این سؤال‌ها: تو چه کردی؟! چقدر سختی به جان خریدی؟ عرصه‌ی جهادت کجاست؟ میدان رزمت کو!؟... #بانو! مجاهدت! #سپس امید نصرت🤲 🌐 واحد ریحانه لبیک @reyhaneyelabbayk