از عجایب علوم مدرن این است که ابزار را به جلو میبرد و انسان را به عقب ! به انچه صنعت ساخته قانع نیست و در تحول و توسعه روز افزون ان می‌اندیشد اما به انسان که میرسد امروز و احوال اکنون او را مطالعه میکند و برای مدیریت همان راهکار میدهد راهکارهایی که راه به جلو نشان نمیدهد ، مقصد ندارد و فقط دوَران و فرو رفتن دارد ! ماکیاولی حماقت ها و جهالت های انسان را سر دست میگیرد و میگوید سیاست دان کسیست که به این جهالت ها و حماقت ها و صفات رذیله جمعی پی ببرد و با دامن زدن به انها بر کرسی قدرت بنشیند و چگونه دستگاه حاکمه خود را مقبول خلق کند او برای جامعه مقصدی قائل نیست که طرحی برای رسیدن به ان ، مربی برای تربیت و هدایت و سکان داری جهت حرکت لازم باشد . فروید روان انسان های بیمار را واکاوی میکند، تمایلات ، بحران های روحی ، عقده ها درونی و انحرافات ان را حقیقت وجود ادمی میپندارد و پاسخ به نیازهای غیر عقلانی و غیر طبیعی یک انسان بحرانزده را نسخه شناخت انسان و نجات او میکند . اسمیت تنها انگیزه محرک انسان را خودخواهی او دانست و ارضای این صفت رذیله در بازار و رها کردنش به دست گرگ های نامرئی بازار را عامل سامان و علم اقتصاد خواند . کاش غرب به همان میزان که در فکر ارتقاء ابزار است در پی ارتقاء انسان نیز بود اما او به دنبال تحمیق انسان در بحرانهای روحی روانیه خودش است و انرا توجیه علمیک میکند متُدش ، شناخت حال فعلیست انهم با محوریت صفات رذیله در انسان و از این رو جامعه شناسی و روانشناسی کارش مطالعه رفتار اکثریت است (جامعه اماری) نه مطلوب هایی که صناعت جامعه و انسان برای رسیدن به آن باشد ... گرچه نگارنده مدعیست خرد انسانی قادر به کشف مطلوبیت های مطلوب بدون اتکا به وحی نیست . و انسان متمدن آن شد که به قوانین خودخواهانه اسمیت ، و عقده ای فروید و فریبکار ماکیاولی تن دهد . #جنود_جهل ✍️ مهدی اخلاقی @ommat_Dream 🆔@Asre_jadid_57